Gemis
En plots is het daar, dat gemis.
En je vraagt je af waarom het net nu de kop komt opsteken? Net nu er haast geen week voorbijgaat zonder dat er iemand opmerkt dat je er toch wel heel gelukkig uitziet. Dat je zelfs het toonbeeld van de happy single bent. Dat je supergoed je plan trekt. Dat je jouw zaakjes mooi voor elkaar hebt.
Maar toch plots dat gemis. Dat gevoel van ‘Is dit nu alles?’.
Je tracht jezelf op te peppen met wat een lezer hier ooit schreef. ‘Gemis in een relatie is erger dan gemis als single. Als single heb je geen verwachtingen en kan je dus niet teleurgesteld worden.’
Wanneer je op een koude meinacht ligt te rillen in bed verwacht je niet dat hij straks tegen je aan komt liggen. Je verwacht niet dat jullie samen plannen zullen smeden voor de vakantie. Dat hij zal vragen naar je dag, je soep lekker zal vinden en je smsjes lief. Er is alleen maar gemis, niemand stelt je teleur.
Maar toch, als je heel eerlijk bent, voel je wél teleurstelling. Want op het speelbord van 'Levensweg', dat populaire spel uit je kindertijd, kwam iedereen aan de beurt en tufte uiteindelijk niemand nog rond in een autootje zonder man of vrouw. Om over de vele kindjes nog maar te zwijgen.
Gemis dus. En teleurstelling. Maar godzijdank ook zin voor relativering. Genoeg om te kunnen leven met onvolmaakte plaatjes en telkens weer blij te zijn met elke portie klein geluk.
En je vraagt je af waarom het net nu de kop komt opsteken? Net nu er haast geen week voorbijgaat zonder dat er iemand opmerkt dat je er toch wel heel gelukkig uitziet. Dat je zelfs het toonbeeld van de happy single bent. Dat je supergoed je plan trekt. Dat je jouw zaakjes mooi voor elkaar hebt.
Maar toch plots dat gemis. Dat gevoel van ‘Is dit nu alles?’.
Je tracht jezelf op te peppen met wat een lezer hier ooit schreef. ‘Gemis in een relatie is erger dan gemis als single. Als single heb je geen verwachtingen en kan je dus niet teleurgesteld worden.’
Wanneer je op een koude meinacht ligt te rillen in bed verwacht je niet dat hij straks tegen je aan komt liggen. Je verwacht niet dat jullie samen plannen zullen smeden voor de vakantie. Dat hij zal vragen naar je dag, je soep lekker zal vinden en je smsjes lief. Er is alleen maar gemis, niemand stelt je teleur.
Maar toch, als je heel eerlijk bent, voel je wél teleurstelling. Want op het speelbord van 'Levensweg', dat populaire spel uit je kindertijd, kwam iedereen aan de beurt en tufte uiteindelijk niemand nog rond in een autootje zonder man of vrouw. Om over de vele kindjes nog maar te zwijgen.
Gemis dus. En teleurstelling. Maar godzijdank ook zin voor relativering. Genoeg om te kunnen leven met onvolmaakte plaatjes en telkens weer blij te zijn met elke portie klein geluk.
Herkenbaar :-)
BeantwoordenVerwijderenO zo herkenbaar . . .
BeantwoordenVerwijderen;-)
Liefdevolle groet van Sonja
Ik vraag me af of alle singles hier al eens last van hebben, of alleen diegene die tegen wil en dank alleen zijn?
BeantwoordenVerwijderenAfwachten en zien zeker?
Volledig herkenbaar. Vanmiddag sloeg het plots ook weer toe bij mij. Ik was op weg met de wagen, en plots die aanblik van een lege passagierszetel was al voldoende.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad ook net nu ik het helemaal niet verwachtte en er niet echt een reden toe was.
En dat 'gemis' in een relatie erger is dan gemis als single, daar kan ik onmogelijk akkoord mee gaan. Dat het niet volledig gelijk is, kan ik nog inkomen. Maar een gevoel van gemis is altijd rot, in welke situatie je ook zit.
groet,
Tom
@allen: bedankt voor de reacties. Alleen al eens lezen dat andere singles soms net hetzelfde voelen, doet deugd.
BeantwoordenVerwijderen@dulcera: Ik denk dat veel mensen vlak na een breuk vooral ontreddering voelen en - als het hun eigen keuze is om ermee te stoppen - ook wel opluchting. Het is maar als je weer een tijdje single bent dat je gaat terugdenken aan de dingen die wel goed waren in je relatie (zonder daarom die relatie terug te willen).
Zo, nu weet je weer wat je (misschien) te wachten staat ;-)).
Idd dat herken ik ook...Vaak heb ik veel te doen, kan ik me goed bezig houden, maar toch steekt soms het gevoel van 'voor wie of voor wat doe ik dit allemaal?', een gevoel van leegte idd...terwijl ik eigenlijk ook niet iemand ben om samen te wonen...Het leven kan verwarrend zijn
BeantwoordenVerwijderen