Braaf en proper op zijn eigen
Een tijdje geleden kwam mijn moeder een oude klasgenote tegen. Binnen de 5 minuten hadden ze het over de kinderen. Tja, zo gaat dat met moeders.
‘Zeg, hebt gij toevallig een dochter die nog alleen is?’, vroeg de klasgenote.
‘Ja, ons Lies’
‘Ik heb er ook nog enen die nog alleen is’, zuchtte de klasgenote. ‘Nochtans een brave jongen. En proper op zijn eigen.’
Goed wetende hoe haar kinderen denken over moederlijke koppelpogingen bracht mijn mama snel het gesprek op een ander onderwerp.
Maar een paar maanden later botste ze opnieuw de klasgenote tegen het lijf en die kwam prompt terug over de single-dochter-zoon-kwestie. ‘Hebt ge geen foto van uw dochter?’, vroeg ze. Nu heeft mijn moeder mij en de rest haar kinderen en kleinkinderen mooi op maat van haar portefeuille geknipt zodat ze op tijd en stond kan uitpakken met haar nageslacht. ‘Een schoon meiske’, zei de klasgenote. Ja, ze kon toch moeilijk zeggen ‘Wat een mottig wicht’ met mijn van liefde overlopende mama in de buurt?
‘Zit ze op Facebook?’, vroeg mijn bijdetijdse would-be-schoonmoeder. Mijn moeder hoorde het donderen in Keulen, want het is van mijn studententijd geleden dat er nog een computer in huis was. Maar plots herinnerde ze zich dat ik ooit wel al eens iets had verteld over familieleden waarvan ik foto's op Facebook had gezien. ‘Ja, ik denk van wel’, antwoordde mijn moeder. Prompt noteerde de would-be-schoonmoeder zorgvuldig mijn naam.
En daar, beste lezers, eindigt het verhaal van deze jammerlijk mislukte koppelpoging. Ofwel is die brave jongen zo braaf dat hij het niet aandurft contact op te nemen met mij. Ofwel is hij toch niet zo braaf en heeft hij eens goed gelachen met de koppeldrang van zijn moeder. Ofwel vond hij mij toch maar een mottig wicht? Wie zal het zeggen?
Zelf heb ik zelf nooit bewust mensen gekoppeld. Toch zijn er al meerdere koppels die zonder mij als tussenschakel elkaar nooit gekend zouden hebben. En er is meer: al die koppels zijn nog altijd samen. Ik ben dus zowaar een geluksbrengende tussenschakel en da's toch wel veel meer dan zomaar een banale tussenschakel. Vandaar dat het ondertussen een traditie is geworden dat men mij hiervoor trakteert op een dikke dame blanche. Want dat verdien ik, vindt u ook niet?
‘Zeg, hebt gij toevallig een dochter die nog alleen is?’, vroeg de klasgenote.
‘Ja, ons Lies’
‘Ik heb er ook nog enen die nog alleen is’, zuchtte de klasgenote. ‘Nochtans een brave jongen. En proper op zijn eigen.’
Goed wetende hoe haar kinderen denken over moederlijke koppelpogingen bracht mijn mama snel het gesprek op een ander onderwerp.
Maar een paar maanden later botste ze opnieuw de klasgenote tegen het lijf en die kwam prompt terug over de single-dochter-zoon-kwestie. ‘Hebt ge geen foto van uw dochter?’, vroeg ze. Nu heeft mijn moeder mij en de rest haar kinderen en kleinkinderen mooi op maat van haar portefeuille geknipt zodat ze op tijd en stond kan uitpakken met haar nageslacht. ‘Een schoon meiske’, zei de klasgenote. Ja, ze kon toch moeilijk zeggen ‘Wat een mottig wicht’ met mijn van liefde overlopende mama in de buurt?
‘Zit ze op Facebook?’, vroeg mijn bijdetijdse would-be-schoonmoeder. Mijn moeder hoorde het donderen in Keulen, want het is van mijn studententijd geleden dat er nog een computer in huis was. Maar plots herinnerde ze zich dat ik ooit wel al eens iets had verteld over familieleden waarvan ik foto's op Facebook had gezien. ‘Ja, ik denk van wel’, antwoordde mijn moeder. Prompt noteerde de would-be-schoonmoeder zorgvuldig mijn naam.
En daar, beste lezers, eindigt het verhaal van deze jammerlijk mislukte koppelpoging. Ofwel is die brave jongen zo braaf dat hij het niet aandurft contact op te nemen met mij. Ofwel is hij toch niet zo braaf en heeft hij eens goed gelachen met de koppeldrang van zijn moeder. Ofwel vond hij mij toch maar een mottig wicht? Wie zal het zeggen?
Zelf heb ik zelf nooit bewust mensen gekoppeld. Toch zijn er al meerdere koppels die zonder mij als tussenschakel elkaar nooit gekend zouden hebben. En er is meer: al die koppels zijn nog altijd samen. Ik ben dus zowaar een geluksbrengende tussenschakel en da's toch wel veel meer dan zomaar een banale tussenschakel. Vandaar dat het ondertussen een traditie is geworden dat men mij hiervoor trakteert op een dikke dame blanche. Want dat verdien ik, vindt u ook niet?
Lies, je zit er pal op met dit stukje. Ik vermoed dat elke single wel eens met ongewenst koppelgedrag van moeders, oude tantes of welmenende vrienden te maken heeft. Zelf ken ik ook geen enkel koppel dat op die manier is gevormd.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel enkele koppelvormingen op mijn geweten (zonder dat als specifiek doel te hebben gehad), en ik ga eens nakijken of die dame blanche-regel alsnog retro-actief kan worden ingevoerd.
Het maakt ook geen goede indruk te moeten zeggen dat je gekoppeld werd door de moeders :-)
BeantwoordenVerwijderenAls je nog een single vriendin hebt dan wil ik met jullie wel eens een dame blanche gaan eten... ik betaal als het je lukt ons te koppelen :-)
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenOp naar een groot dame blanche feest! ;)
BeantwoordenVerwijderenmmm ... vanilleijs ... mmm sjoklattesaus ... mmm een toefke slagroom ... mmm
BeantwoordenVerwijderen(droomt helemaal weg)
Ik wil u daar wel op trakteren zenne, en zelf ook ene pakken natuurlijk ! ;-)
@Dirk: ik ken wel mensen die door vrienden gekoppeld werden, maar erg succesvol was dat niet. Het liep verschrikkelijk fout. Lijkt mij ook erg vervelend voor diegene die de mensen koppelde. Blij dat het bij de koppelvormingen waar ik tussenschakel was tot hiertoe altijd goed liep.
BeantwoordenVerwijderen@Freddieken: Mijn 'tussenkomst' werkt enkel als ik niet echt bewust mensen probeer te koppelen. Er mag dus geen plan zijn. Jammer genoeg heb jij al een plan uitgedokterd en trakteer je enkel als dit jou een lief oplevert ('no cure, no pay'). Ik vrees dus dat ik 3 Dames blanches ga mogen betalen als ik met jou en een vriendin op stap ga. Lijkt mij niet echt een goede deal voor mij. Doe gerust een beter voorstel ;-)).
@Margo en Dulcera: ik stel voor dat we een groot dames-blanches-feest organiseren. Daarop mogen alle koppels die hun ontmoeting aan een single te danken hebben die single inviteren. Uiteraard betalen de koppels de dames blanches. Dat zullen ze met plezier doen uit pure dankbaarheid voor wie hen aan een partner hielp. Bovendien kunnen alle singles er ook andere singles ontmoeten. Vinden ze er een partner, dan kunnen ze op hun beurt het koppel dat hun inviteerde voor het volgende Dames-blanches-feest inviteren. Volgen jullie nog?
@Dulcera: Wat een sympathiek aanbod! Laat maar iets weten als je eens naar Gent komt.
@Lies,
BeantwoordenVerwijderenI'm in! En om het AF te maken, wachten we nog op een beetje zon :)
Koppelen, ik heb er nooit in geloofd. Maar het kan blijkbaar wel heerlijke stukjes tekst opleveren!
BeantwoordenVerwijderen