Er zijn zo van die figuren in de politiek, wetenschappen of kunst, die een grote stempel hebben achtergelaten op deze aardbol. Sommige daarvan zijn - of waren - single. Wanneer je gaat zoeken in bibliografieën over het leven van zo'n mensen, wordt daar niet zoveel over gezegd. Toch kunnen we er niet omheen: zonder singles zou de wereld niet zijn wat ze nu is.

Eén van die ferme singles is Antoni Gaudi, dé modernestische architect van Barcelona, die deze stad met ware pareltjes heeft voorzien. Wie ook maar een beetje gevoel heeft voor esthetiek, kan er niet omheen en valt achterover van al het moois dat deze man gecreëerd heeft. Als Catalaanse vrouwen van eind 19° eeuw iemand nodig hadden om naar op te kijken, dan kwam Antoni Gaudi toch zeker in aanmerking. Of niet?

Het heeft niet mogen zijn. In de liefde had Gaudi geen geluk. Tweemaal verloor hij zijn hart aan een vrouw, maar beiden verkozen uiteindelijk toch een ander.

Lag het aan zijn gezondheid? Als kleine jongen kampte Gaudi al met een reumatisch probleem, waardoor hij niet met de andere kinderen kon spelen. Tijd zat om dieren, planten en stenen te observeren, organische vormen die later in zijn werk goed van pas zouden komen.

Lag het aan zijn karakter? Zelf zou hij ooit gezegd hebben dat het enige wat hij tijdens z'n leven nooit onder controle heeft gekregen, zijn slechte humeur was. Nochtans was hij zeer sociaal voelend en leefde hij mee met de problemen van de arbeiders. Na de dood van zijn zus, nam hij de zorg voor zijn mentaal gehandicapte nichtje, Rosa, op zich.

Lag het aan zijn uiterlijk? Blond haar, blauwe ogen en excentriek dandy gekleed als jongeman. Later sjofel en zeer onverzorgd. “Hij zag eruit als een dronken zwerver”, zei de trambestuurder, die hem in 1926 heeft aangereden. Zelfs de taxichauffeurs zagen er tegenop om deze anonieme vagebond naar het ziekenhuis te brengen. Gaudi heeft het ongeluk trouwens niet overleefd.

Na de eeuwwisseling keerde hij zich meer en meer in zichzelf terug. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in de Sagrada Familia en ging al z'n aandacht naar de architectuur.