De groepsreis (de ontknoping)
Plots hoorden we geklingel. Er kwam een herder aan met een hele troep schapen. Dit verbrak meteen alle magie die er in de lucht hing. Plots bekeken we de zaak weer nuchter en konden we alleen maar stamelen: 'Dit was geen goed idee.'.
Sommige schaapjes leiden mensen recht naar dromenland. Maar er zijn er ook die mensen weer regelrecht de realiteit in sturen. De schaapjes die op ons afkwamen, waren er duidelijk van die tweede soort. De vakantiezon had ons tijdelijk verblind, maar alle zon, humor en zorgeloosheid van de wereld waren niet voldoende om het gebrek aan fysieke aantrekkingskracht dat er vanaf dag 1 was te overbruggen.
Dit verhaal eindigt dus niet met een kus, beste lezers (hoe graag ik jullie ook een sprookjesachtig einde had gegund). Wel bleef ik nog jaren bevriend met David. Hij kwam me opzoeken in Gent en ik reisde naar Engeland. Daar redde hij meerdere keren mijn leven nadat ik alweer de verkeerde kant had uitgekeken voor het oversteken.
Op het einde van de reis zag ik de reisgenoten van de groepsreis terug. Zij hadden een rampzalige reis gehad. De sfeer in de groep was niet goed. Ze waren bestolen en er was iemand in het ziekenhuis beland.
Dit bevestigde alleen maar wat ik al wist. Ik had een goede keuze gemaakt door m'n eigen weg te gaan. Zonder het te plannen had ik mijn eerste 'soloreis' gemaakt. Mijn eerste, maar lang niet de laatste.
Sommige schaapjes leiden mensen recht naar dromenland. Maar er zijn er ook die mensen weer regelrecht de realiteit in sturen. De schaapjes die op ons afkwamen, waren er duidelijk van die tweede soort. De vakantiezon had ons tijdelijk verblind, maar alle zon, humor en zorgeloosheid van de wereld waren niet voldoende om het gebrek aan fysieke aantrekkingskracht dat er vanaf dag 1 was te overbruggen.
Dit verhaal eindigt dus niet met een kus, beste lezers (hoe graag ik jullie ook een sprookjesachtig einde had gegund). Wel bleef ik nog jaren bevriend met David. Hij kwam me opzoeken in Gent en ik reisde naar Engeland. Daar redde hij meerdere keren mijn leven nadat ik alweer de verkeerde kant had uitgekeken voor het oversteken.
Op het einde van de reis zag ik de reisgenoten van de groepsreis terug. Zij hadden een rampzalige reis gehad. De sfeer in de groep was niet goed. Ze waren bestolen en er was iemand in het ziekenhuis beland.
Dit bevestigde alleen maar wat ik al wist. Ik had een goede keuze gemaakt door m'n eigen weg te gaan. Zonder het te plannen had ik mijn eerste 'soloreis' gemaakt. Mijn eerste, maar lang niet de laatste.
Geen kus, maar wél een mooi einde! En je conclusie klopt volledig: soms moet je gewoon je eigen weg gaan, daar krijg je ook heel veel voor terug.
BeantwoordenVerwijderenWahey! Mooi einde. :) Het hoeft inderdaad niet altijd te eindigen met romantiek.
BeantwoordenVerwijderenWie heeft een kus nodig, als iemand zomaar eventjes je leven komt redden?
BeantwoordenVerwijderen(vervolg van gisteren)
BeantwoordenVerwijderen"Heb je soms zin om... een spelletje te spelen met mij?" zei Lies, terwijl ze hem indringend aankeek. "Een spelletje? Wat voor spelletje? Nu maak je me wel nieuwsgierig." antwoordde David met een speelse glimlach. "Ok, kom maar", zei Lies, terwijl ze zijn hand nam en hem leidde naar het tafeltje met de twee stoelen dat tegen de muur van de kamer stond. "Zet je hier maar neer. Ik kom zo terug." David zette zich aan het tafeltje, en keek Lies achterna terwijl ze in de badkamer verdween. Hij hoorde haar rommelen in haar toiletzak. Plots kwam ze terug uit de badkamer. Ze hield iets in haar hand, maar hij kon niet goed zien wat het was. Lies ging ook aan het tafeltje zitten, recht tegenover hem. "Het is heel lang geleden... dat ik nog eens een gezelschapsspel met iemand gespeeld heb." zei Lies. "Heb je zin om UNO te spelen met mij?" "Heel graag", antwoordde David, terwijl hij luid lachte. "Ik speel graag gezelschapsspelletjes! Deel de kaarten maar uit!".
Lies en David bleven de beste vrienden, en ze speelden nog heel vaak UNO met elkaar!
THE END
@Nachtbraker: Fantastisch slot, want Uno is inderdaad een van mijn favoriete spelletjes en het is al veel te lang geleden dat ik dat nog eens speelde. Idem voor het spelletje Duo trouwens ;-).
BeantwoordenVerwijderen@Margeaux: inderdaad, als men moet kiezen tussen een kus en iemand die je leven redt, dan kies je wel dat laatste.
@Matthias en Poes P: leuk dat jullie het einde mooi vonden, ook al eindigde het niet met 'ze leefden nog lang en gelukkig en kregen vele kindjes'.
@Lies: Uno kan altijd eindigen in Duo ;-) Kun je goed tegen je verlies? :-)
BeantwoordenVerwijderenSchitterend verhaal! Je had ons helemaal mee! ;-)
BeantwoordenVerwijderen(Zo solo was het dus niet hé) ;-)
oooh schoon!
BeantwoordenVerwijderenTof verhaal :-)
BeantwoordenVerwijderenWel jammer dat er geen happy end is (stationsromannetjesgewijs zou dat wel tof geweest zijn, maar alla)
Zijn groepsreizen überhaupt je ding? Ik kan me niet voorstellen dat ik het tof zou vinden om met een ganse groep op reis te gaan ... (en nu gaan we allemaal samen naar die ruine zien ... schoon eh? En nu allemaal samen op de foto, en allemaal ons bloot gat laten zien! Tof eh?) (griezelt ... brrrr!)
Schoon verhaal Lies!!!! Scone! Scone!
BeantwoordenVerwijderenen nu afkicken van onze dagelijkse portie romantiek! En de nevenverhalen van Nachtbraker.... Jammer!
BeantwoordenVerwijderen@Dulcera: ik heb lang gedacht dat het aan de groepen lag, maar misschien moet ik me er maar eens definitief bij neerleggen dat een groepsreis niet echt m'n ding is.
BeantwoordenVerwijderen@allen: geen paniek, ik heb genoeg (groeps)reizen gemaakt om nog een tijdje voort te bloggen.
Als nachtbraker zich engageert om dan ook weer leuke b-versies te schrijven, dan gaat dat hier een ware stationsroman-blog worden.
@Veerle: bedankt dat je mijn verhalen leuk vond!
BeantwoordenVerwijderen@Lies: ik zie dat zeker zitten om daaraan mee te werken. Ik vind mezelf eigenlijk niet zo'n goeie schrijver, en de inspiratie komt met vlagen, maar ik kan altijd proberen!