Zoals beloofd hierbij het vervolg van het fietstocht-verhaal.

Ondertussen was onze reisleidster, die de ganse route vooraf vlijtig had uitgestippeld, druk in de weer om de zesde persoon, tevens mede-organisatrice, te traceren. Zij zou ons nog komen vergezellen.

We konden dus niet anders dan terug op onze fiets ‘kruipen’… richting Vlaamse Ardennen. De goesting om te fietsen kwam al snel weer terug, zeker bij de Vlaamse-Ardennenfiets die zijn ‘stal’ begon te ruiken. Zo ook bij het binnenrijden van Dikkele, een pittoresk dorpje en een parel in de Zwalmstreek. Het landschap was voordien al wat glooiender geworden - dat was te merken aan de vallende fietszakken. De ondergrond bestond al wel eens uit een kasseistrook – wat te merken was aan het kletterend metaalgeluid dat ontsnapte uit de dansende pick-nickmand. Dit deerde ons echter totaal niet want voorbijgangers, zwermen fietsers die zoemden als bijen, hoorden vast en zeker enkel ons gelach na alweer een hilarisch verhaal over ons werk, onze pa of onze buurman.

Na 30 km te hebben gefietst (zonder lamp) werd een tweede stop gedaan in Baaigem. Daar nodigde de zesde persoon ons uit op een drink waarna we onze tocht verder richting Schelderode zetten. De harmonie in de groep was nu compleet! Drie mannen, drie vrouwen, zij aan zij, fiets achter fiets, bewogen zich als één lange tandem door het lieflijke landschap van de Scheldevallei. Eén lekke band van de koersfiets verstoorde even het ritme maar dat kon de pret niet bederven: deze werd ‘gemaakt’ zonder dat hij echt gemaakt werd (hij werd vervangen)….Soms lossen dingen zichzelf op zoals onbekenden in bekenden na een half dagje fietsen!

Op naar het bucolisch moment van de dag! Meerkoeten, koeien, kraaien, een vogel die ‘fwiet’ doet, een oude zij-arm van de Schelde en een intussen zacht stralende lage zon op de achtergrond. Een romantisch samenzijn onder het fel lichtblauwe hemellicht en op het zachte gras op de voorgrond. De tovermand werd terug centraal geplaatst en er kwam nu zowaar een aperitiefje uit! We toasten op het geluk van het leven en nipten van een lekker ruikend vlierbloesemdrankje. Het saladebuffet werd terug in een mum van tijd tevoorschijn getoverd en we vleiden ons verder neer op het gras met een bord vol. De warme gloed van de dag had zich ondertussen tussen ons genesteld en ieder genoot met volle teugen. De blikken werden nog lieflijker en de verhalen nog diepgaander….

Wat een gezapig leventje, dat single zijn met zijn zessen!

De koersfiets