“'k Zal u waarschijnlijk een domme vraag stellen.”

Mijn opener daarnet, aan het onthaal van 't NTGent.

Of er soms, heel misschien, nog kaarten voor Zoon van Raf Walschaerts zijn. Vragende blik.

Ik ben dol op Kommil Foo. Jaarlijks treden ze op tijdens de Gentse Feesten. Of meestal toch. Twee maanden voor de feiten steevast uitverkocht. En dat vind ik zeer vervelend. De tien dagen van de Gentse Feesten: da's een moeilijke periode. En zeker tijdens de dagen van het Straattheaterfestival. Drie maanden voor 't optreden een plaats reserveren, neen, daar hou ik niet van. En wil je een goed plekje hebben, dan mag je al een half jaar op voorhand je ticket kopen. Dat doe ik niet.

Maar de lucht was grijs. En in de gietende regen naar 't straattheater gaan kijken, dat doe ik ook niet. En daarom dus mijn beslissing om twee uren voor 't optreden van Raf toch 's te gaan horen of er nog plaats was.

“Voor hoeveel personen?”

“Eéntje maar”. Smekende blik.

“Oh, maar in dat geval heb ik een schitterende plaats voor u. Vooraan in ' midden.”

Grijns. Voor happy singles altijd plaats! Om het nog maar 's over de voordelen te hebben.
(Hoewel het er nu naar uitziet dat het toch niet zal regenen vanavond ;-)