Eerste date
We hebben elkaar al eens eerder ontmoet, tijdens wijvenweek. We zouden elkaar dus een vage kennis kunnen noemen. Vandaag is onze eerste echte date. Ik twijfelde of ik op de uitnodiging zou ingaan.
Ik ben bijna twee jaar ‘op mijn eentje’ en vind dat best. Ik scharrelde wat kleren en geld (dat vooral) samen en verhuisde naar Spanje om daar een jaar Engels te geven. Zomaar, op mijn eentje. Zes maanden later is maar weer eens gebleken dat waar ik ook ga, ik voldoende vrienden maak. Op mijn eentje ben ik dus nooit echt alleen.
En toch steigerde een inwendig paard waarvan ik niet eens wist dat het op stal stond: “Ja, maar, schrijven voor Op ons eentje, ik ben niet van plan lang op mijn eentje te blijven, hoor.” Ah, nee?
Soms wil ik wel eens iemand kunnen vastpakken of me aan lichaamswarmte opwarmen. Soms wil ik wel eens dat mijn boog niet altijd zo gespannen hoeft te staan, dat er iemand is die af en toe de zorgen van me kan overnemen, die me zegt dat het goed komt. Soms wil ik dat er iemand is die dingen gewoon weet zonder dat ik ze moet uitleggen, omdat hij me al lang of goed genoeg kent.
Ik wil plannen kunnen maken voor de toekomst zonder dat ik met een ander zijn wensen moet rekening houden. Koken voor anderen geeft me stress. Ik wil in de winkel kunnen meenemen wat ik zelf graag wil. Niemand hoeft heel precies te weten hoe vaak ik schrijf, sport, studeer, lessen voorbereid, etc. want dan komen er neurotische kantjes naar boven. Mijn zus en ik zijn twee handen op één buik en wie mij wil, moet ook voor haar een plaatsje vrij hebben. Soms ben ik best op mijn eentje. Dus ik zei ‘ja’.
We glimlachen wat verlegen, maar oprecht. Ik stel me voor als Zenia, al is dat mijn echte naam niet. Je mag me gerust Rini noemen, want dat ben ik. Ik wil alleen een onderscheid maken tussen wat ik hier schrijf en wat op mijn eigen blog terug te vinden is.
Wie nooit The Robber Bride van Margaret Atwood gelezen heeft (De roofbruid in het Nederlands), kan ik dat alleen maar aanraden. Zenia is hier een soort katalysator in de relaties van drie andere vriendinnen. Zonder dat ik hier een literair analytische uiteenzetting ga doen, wil ik enkel even meegeven dat Zenia’s rol allesbehalve rechtlijnig te interpreteren valt. En is die veelzijdigheid niet net wat Op ons eentje met meerdere auteurs wil bereiken, net zoals op ons eentje zijn ook veelzijdiger is dan alleen maar dat? Ik ben op mijn eentje, ja, maar ik ben ook zoveel meer. Noem me hier gerust Zenia als je wil, maar daarbuiten hoor ik toch liever Rini.
Wat een prachtig debuutstukje, Rini. We hopen hier nog dikwijls iets van jou te mogen lezen.
BeantwoordenVerwijderenDaar ben ik blij om! :)
BeantwoordenVerwijderen