Over boompjes die nooit groot zullen worden

donderdag 12 april 2012 Lies 17 Opmerkingen

Ik heb een boompje geplant’, zei hij, ‘en ik heb er een kaartje aan gehangen met een wens. Eentje met jouw naam erop’.

Ik vroeg niet naar de wens. Maar ik had wel een vermoeden.

Lang hoefde ik niet te wachten op bevestiging. Het prille, broze boompje werd het onze.

En plots werd het lente, nog lang voor 21 maart. Mijn hele wereld baadde in de zon.

Ja, ik wist het. Dat wie een bos aanplant 2500 bomen moet planten om er 500 over te houden. Dat de natuurlijke selectie en uitdunning maakt dat 4 op de 5 het niet halen. Maar ik hoopte, want ik wilde het zo graag.

Toen werd het onverwacht weer winter. Het werd ijzig koud en onze boom kreeg het hard te verduren. Zijn te ondiepe wortels haalden het niet van de gierende wind.

Vandaag treur ik om de boom die nooit groot zal worden, om de wens die uitgewist werd door de regen. Ik ween om jou en mij. En om de droom die niet meer is.

17 opmerkingen:

  1. mooi geschreven! De volgende moet 'een boom' van een vent zijn! ;-) :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 't Was deze keer al een boom van een vent, Vlinderke. Maar dat biedt zo te zien geen garanties voor de kwaliteit van de geplante boompjes. Enfin, we zetten er bij gelegenheid nog wel eens een boompje over op. Altijd fijn om met een psychologe eens te kunnen doorbomen daarover.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Inderdaad... een prachtig stukje.
    Spijtig dat dit boompje niet bleef groeien.
    Toch, voor zover dat een "troost" mag zijn: mooie vertelling van een (waarschijnlijk) niet zo leuk gegeven. Je hebt er sereniteit in gestoken en dat is niet iedereen gegeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bedankt voor de waardering, Olive. Het doet inderdaad veel pijn, maar ik weet ook wel dat dit eigenlijk niets is vergeleken bij mensen die bv. hun partner verliezen na jaren huwelijk. En ik ben bij de gelukkigen die een pak vrienden hebben die paraat staan om de pijn te verzachten met al hun warmte en genegenheid. Ik geraak er dus wel weer over en als ik er ook nog iets uit leer, is alles niet voor niets geweest.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tja, de bomen (boompjes) die het niet halen, vormen weer grondstoffen voor andere planten ...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je hoeft er niets uit te leren Lies. Da's het mooie aan bomen. Elke boom groeit volledig op zichzelf en heeft geen lessen van de vorige nodig...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi geschreven, maar toch ook een beetje een triestig einde... Ander en beter zeker? Eén met stevige, diepe wortels?

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Corvus: ja, dat hoop ik ook.

    @Rigel: als bepaalde scenario's zich meermaals herhalen, hoopt men toch dat men eindelijk eens gaat leren hoe te vermijden dat het de volgende keer weer zo loopt. Want alle boompjes hebben toch bepaalde dingen nodig om goed te kunnen groeien: van de passende grond (cruciaal) tot de nodige beschutting en zonlicht.

    @Nachtbraker: toekomstige boompjes zullen zeer grondig onderzocht worden op de diepgang van de wortels voor er van planten sprake kan zijn :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @Lies: natuurlijk. Een aantal dingen wel. Maar elk boompje heeft zijn eigen specifieke zorgen nodig. Je moet de volgende dus niet geven wat de vorige te kort had, maar kijken wat hij zelf nodig heeft.

    En misschien kan het geen kwaad om eens een totaal ander type te proberen. Niet alle bomen zijn geschikt voor elke tuin...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Rigel: het uitproberen van een ander type boompje zal niet voor direct zijn. Eerst helemaal op m'n positieven komen. En dan behoedzamer dan ooit te werk gaan.
    Laat anderen zich maar in zoveel liefdesavonturen smijten als ze willen, ik zal wel 2 x nadenken voor ik het rustige singlebestaan inruil voor een nieuwe emotionele rollercoaster.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Lies: een heel begrijpelijke reactie en eerst terug op je positieven komen is belangrijk.

    Maar ik ben er echt van overtuigd dat dat behoedzame (alhoewel volkomen normaal) een volgende relatie kan hypothekeren...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @Rigel: er is niets mis met een maand langer samen op te trekken als vrienden, zo lijkt me.

    Als je dan zo tot de conclusie komt dat er bepaalde dingen niet zouden werken in een relatie of dat je niet genoeg voelt voor elkaar, dan hoeven er geen traantjes te vloeien. En als je tot de conclusie komt dat die vriendschap wel loopt als een trein, dan kan je nog altijd rustig een stapje verder zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. @Lies: ik weet het niet. Op papier lijkt het het ideale recept. Maar er is volgens mij toch wel veel verschil tussen optrekken als vrienden en als koppel.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. @Rigel: er is inderdaad een groot verschil.
    Dingen die je absoluut niet storen tot zolang iemand een gewone vriend(in) is, kunnen je wel op de zenuwen gaan werken zodra iemand je partner is.
    Maar je kan het risico op een fatale crash wel beter (maar nooit helemaal) inschatten als je de tijd neemt om iemand heel goed te leren kennen voor je de stap zet naar meer. Maar ja, het vlees is zwak, hé...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lies,
    Hoe cliché het ook moge klinken (en dit komt van een niet-zoekende single die heel het leven omarmt zoals het komt). Blijf geloven.
    Dat er "iets moois" is weggelegd voor ons allemaal. Op één of andere manier.
    Het is - verdorie - de enige manier om recht door het leven te lopen, niet?
    een gemeende en warme knuf

    BeantwoordenVerwijderen