De vrouwencode

zaterdag 26 januari 2013 Zenia 10 Opmerkingen

Wanneer mijn zus en ik het over andermans relaties hebben – geef toe, dat doen we allemaal wel eens, al dan niet beseffend dat wij daar eigenlijk niets over te zeggen hebben – grappen we soms wel eens: “Alles kan stuk.” Dat menen we geenszins. Het is wel degelijk als grap dat we die uitspraak naar boven halen. De boutade in kwestie blies me namelijk omver in middelbare school-tijden en hoort samen met de al even winderige uitspraak: “De vorige vangst was rot.”

Het verhaal: Een vriendin was al even in een relatie, maar had nu haar oog laten vallen op een andere kerel. Vergeef mij dat ik hier niet over gecompliceerde emoties spreek, maar het jargon van een rationele selectie was ook het taalgebruik dat zij hanteerde, getuige de boutades. Toen ik er haar dan ook op wees dat de andere kerel al lange tijd een degelijke relatie had met zijn vriendin, haalde zij laconiek haar schouders op en sprak de befaamde woorden uit: “Alles kan stuk.” Even later ging het ook stuk, maakte ze het uit met haar vriend en begon ze wat met de andere kerel. “Mooie vangst, he?” vroeg ze me toen om bevestiging. Ik zei enkel: “Ja, maar, je had al een vangst.” Want hemel, ja, het was een mooie vangst, maar dat zou ik haar niet toegeven, teveel ontsteld door het verdriet dat het andere meisje was toegedaan. Opnieuw de schouders en de schijnbaar puur berekende woorden: “De vorige vangst was rot.”

Toegegeven, het gaat hier over middelbare school-tijden. Toch hoef ik jullie niet te vertellen dat we als pubers ook niet geheel dom en gevoelloos waren. Integendeel misschien zelfs, wat dat laatste betreft. Daarnaast hoef ik jullie ook niet te vertellen dat er ook op oudere leeftijd nog overspel gepleegd wordt.

En dan ga ik aan het denken… Is er niet zoiets als ‘de vrouwencode’? Laten we het scenario waarbij je niet weet dat de ander in een relatie zit even achterwege. Zou je uit respect als vrouw tegenover een andere vrouw niet moeten zeggen: “He, stop, ho, mannetje. Als jij het wil uitmaken met je vriendin is dat jouw keuze en bel me als je wil daarna nog eens op, maar ik ga niet de vrouw zijn waarmee je die andere vrouw bedriegt.” Ik besef ook dat eens er gevoelens mee gemoeid zijn, dat allemaal zo simpel niet is en dat je jezelf vlug sust met ideeën als “ja, maar, die andere vrouw is niet goed voor hem” of “die relatie is toch al stuk”. Of nog: “ja, maar, zij heeft hem ook bedrogen”. Want uiteraard doen vrouwen het evengoed. Maar toch… als we nu eens zouden opkomen voor elkaar, zou dat ons niet al een heel eind vooruit helpen? Of is het ieder voor zich en “pakken wat er te pakken valt”? Of om het met de befaamde woorden te zeggen: “Alles kan stuk en vangen wat er te vangen valt!”

(PS: Voor wie het interesseert, de afloop van het verhaal: de kerel in kwestie heeft dan toch het licht gezien, is terug bij zijn eerste vriendin gegaan en daar is hij inmiddels nog steeds mee samen.)

10 opmerkingen:

  1. Ik ben voor zo'n code voor vrouwen én voor mannen. Als iemand in een relatie zit, leg je er dan maar meteen bij neer dat hij/zij geen potentiële partner is. Je wil je eigen geluk toch niet bouwen op de puinhoop van een stukgemaakte relatie? Lijkt mij een slecht begin.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sluit perfect aan bij de comment die een ex van me ooit maakte. Indien vrouwen zouden samenwerken, zouden ze de wereld overheersen, zei ie. Alleen waren we te snel afgeleid door persoonlijke issues, waardoor de female world domination nog wel even op zich zou laten wachten.
    (deze comment werd gemaakt in een op dat moment relevant gesprek, en staat hier nu zonder context.)
    gelukkig leven de meeste vrouwen die ik ken wel volgens de code: eens gevangen is uit de vijver. Dus die world domination kan niet meer zo veraf zijn, denk ik dan!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Is de vraag die hier wordt gesteld eigenlijk niet gewoon het gevolg van een wereldwijd maatschappelijk probleem namelijk het gebrek aan RESPECT van mensen tegenover elkaars persoon, elkaars bezittingen, elkaars lief, elkaars gevoelens, enz ... ? DAAR ligt volgens mij de oorzaak van dergelijke situaties en reacties van bepaalde mensen. Relaties worden meer en meer consumptiegoederen, want ja ... de wereld, en dus ook de potentiêle partners en relaties, liggen tegenwoordig voor het grijpen dankzij de fantastische uitvinding : het internet. Oppervlakkigheid troef, helaas. De pijn en het verdriet dat degenen die achterblijven overvalt wordt gemakkelijkheidshalve doodgezwegen want wat niet weet, niet deert. Ik ben zelf ook geen "heilig paterke" maar vind dit een zeer verontrustende evolutie. Al ben ik stiekem blij dat er uiteindelijk toch een "happy end" aan dit verhaal zit ... :o)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Toch ben ik blij om te zien dat er bij "de vrienden van" vaak wel sprake is van zo'n morele code. Als je merkt dat een vriend/vriendin van je zijn/haar partner bedriegt of wil gaan bedriegen, dan komt het gelukkig nog steeds vaak voor dat deze persoon even een serieus gesprek onder vier ogen met desbetreffende houdt.

    Omdat je als vriend(in) van vaak net zoveel geeft als om je vriend(in) dan om zijn/haar partner, doet het je pijn als je ziet als de één de ander pijn doet.

    Toch typisch dat die empathie dan niet meer gevoeld wordt door degene die vreemd gaat. En dan nog wel voor de gevoelens van iemand die hij/zij al jaren als nummer één heeft gehad. Is lust dan zo'n sterk allesoverheersend gevoel? Of gaan we vreemd omdat we al een tijdje met de partner willen breken, maar niet weten hoe en daarom dus maar onbewust een escalatie teweeg brengen?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Groot gelijk, Markske!
    Internet heft ook voordelen en 't is vooral hoe je ermee omgaat en hoe je met mensen omgaat.Spijtig genoeg zit deze respectloze opmars erin en 'moet' iedereen die een beetje aangeeft het even moeilijk te hebben, naar de therapeut, want die persoon heeft een probleem en moet dus behandeld worden...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoewel Tinternet zonder twijfel één en ander vergemakkelijkt heeft, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.... deze post is en was van alle tijden.
    Ook zónder Tinternet ging men vreemd en gingen mensen met andere mensen die reeds (of nog) partners hadden. En wisten deze mensen, langs beide kanten dat het pijn ging doen.

    Laat ons nu voor 1 keer eens niet zeggen "vroeger was het beter" ... want dat was het wellicht niet. Het was gewoon minder geweten.

    En voor u denkt dat ondergetekende heilig boontje was. ...
    1 keer ging ik over de schreef. Met iemand die al iemand had (maar die beweerde er niet meer gelukkig bij te zijn, hetgeen alles rechtvaardigde in mijn ogen...)....
    1 keer en nooit meer. De pijn die alle partijen nadien ondervinden, is niet te overzien. ALLE partijen....
    Dus bezint eer ge begint.
    In 9 van de 10 gevallen
    blijkt het
    nadien
    de moeite (lees de pijn)
    niet waard.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nah, ik heb al bij al mijn twijfels over hoe 'happy' dat einde van 't verhaal wel was...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oei, ben ik de enige die iemand die zijn partner wil bedriegen bij voorbaat niet aantrekkelijk vindt ?

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mina, jouw post doet me denken aan Lana Del Rey's What Makes Us Girls:
    This is what makes us girls
    We all look for heaven and we put our love first
    Somethin' that we'd die for, it's our curse
    Don't cry about it, don't cry about it
    This is what makes us girls
    We don't stick together 'cause we put our love first
    Don't cry about him, don't cry about him
    It's all gonna happen

    BeantwoordenVerwijderen