Aanvaarding

woensdag 13 februari 2013 Lies 7 Opmerkingen

'Single zijn, ik heb dat aanvaard', zegt hij. 'En ik kan het iedereen aanraden. Heerlijk, die rust die er samen met de aanvaarding in je leven komt.'

Soms herken ik me in hem. Dan denk ik aan mijn single groottante die op haar sterfbed zei: 'Ik had een goed leven' en zie ik mezelf op een dag ook zo tevreden terugblikken op mijn leven.

Maar er zijn ook periodes dat ik die aanvaarding van hem alleen maar kan bewonderen, dagen waarop ik me afvraag hoe er in hemelsnaam mensen kunnen zijn die vrede kunnen nemen met het idee de rest van hun leven zonder partner door te brengen. Dagen dat het knaagt. Aanvaarding klinkt dan als doffe gelatenheid, niet als tevredenheid, rust en evenwicht.

7 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar, ik voel me hier ook schipperend in: momenten (in het beste geval soms zelfs periodes) dat ik vrede kan vinden in het single zijn maar daarnaast evengoed ook de onrust, me 'zoekende' voelen. En met 'zoekend' bedoel ik dan niet concreet naar een partner, maar meer een algemeen zoekend gevoel van 'er klopt iets niet in mijn leven'(vanuit toch een gemis van een partner). De laatste tijd probeer ik meer en meer een soort rust in de onrust te vinden: het is oke dat ik me zo wisselvallig voel bij het single zijn, ik probeer te aanvaarden dat ik het soms moeilijk kan aanvaarden :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De paradox zit 'm in die eerste bewering. Waar ik 'single' en 'iedereen' lees.

    Want is dat nu niet juist de clou van het samenzijn? Dat je graag deelt hoe fijn iets is? Waar voor je het snurken, de scheten, haren in het doucheputje, uitgedroogde afgekloven appels op het dashbord, de aangekoekte rijstpan die een week in de week staat, elk weekend voetbal, stiekem pornosurfen, de overvolle stofzuigerzak, zweetseks, 'overwerk' maar wel tijd voor vrienden en vakantieoorden waar jij nog niet dood gevonden zou willen worden en al die ander geneugten van een relatie, allemaal voor lief neemt. ;-)

    Een warme knuffel voor alle Vlaamse singles uit het Noorden. Die niemand in de buurt hebben om aan te vertellen hoe fijn dat is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Iedereen heeft het wel eens moeilijk. Niet alleen de singles. Elk koppel gaat ook wel eens door een mindere periode... Dat is het leven volgens mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het moeilijkste in het leven is dingen los laten ... en één van die dingen is bijvoorbeeld een lange relatie die je gehad hebt. Daar volgt automatisch een proces van aanvaarding op, de zekerheid in het leven, de veilige "cocon" van een gezin, maakt opeens plaats voor grote onzekerheid ... opeens zweef je ergens in het universum en probeert ergens voet aan wal te krijgen, je vast te klampen om terug iets op te bouwen. Elke mens verschilt daarin, de ene vindt het goed zo en geniet van de herwonnen vrijheid, de andere kan moeilijk om met dat eenzaam zijn en voelt zich enkel goed met mensen rondom zich, in een warm nestje. Menselijke relaties zijn niet mathematisch, maar juist heel verschillend en subjectief. Maar besef dat die single-status je ook vaak toelaat om innerlijk te groeien, daar waar je in een relatie al snel vast komt te zitten in routines, in compromissen, in toegevingen. Voor degenen die bewust kiezen om single te blijven heb ik bewondering, ik vraag me ook af hoe je nu je hele leven "happy single" kan zijn ... neen, voor mij is de essentie van het mens-zijn precies om lief te hebben en geliefd te worden, al is dat soms een lang en moeilijke weg die geplaveid ligt met frustraties en teleurstellingen. Maar hoop doet leven zegt men, en wie niet waagt, niet wint. En zekerheden bestaan helaas niet, hoe zeer we die ook ons leven lang blijven opzoeken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hmmm, ik zou dan toch een gemis hebben aan iemand met wie je veel kan delen en die je 'van binnen en van buiten' kent...
    'k Heb een fase gehad waarbij ik iets had van 'even geen relatie' omdat ik de boel moest verwerken, doch op een gegeven moment sta je terug open voor een relatie... dus aanvaarden voor je elven lang, hmmm, nee, niet mijn ding. Uiteindelijk krijg je van je partner toch veel dat niet te vinden is in een andere relatie...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bij Markske lees ik "Voor degenen die bewust kiezen om single te blijven heb ik bewondering, ik vraag me ook af hoe je nu je hele leven "happy single" kan zijn"

    En, zoals dat gaat in het leven, is iedereen verschillend. Elk verhaal en elke mens.
    Tot u schrijft een (bijna) levenslange single.
    Uit keuze? Ja en nee.
    Omdat ik nix in hem zag toen hij interesse toonde of vice versa, hij niets in mij.... zoals dat gaat in het leven.
    Dus dat zijn keuzes
    en geen keuzes.... Soms gaat het gewoon zoals het gaat
    en beslis je
    in plaats van daar alle dagen over te kniezen
    om er iets leuks van te maken. "Happy single" zoals men dat pleegt te noemen (maar niemand die er niet in zit weet wat dat werkelijk betekent)

    Alle dagen zijn verschillend. Met een beetje geluk overwegen de happy dagen en kan je de "paar" downe dagen met "enig(e) gemak/marge" dragen.

    Vergis u niet, O occasionele vrijgezel.
    Liefhebben en liefgehad worden is hoogstwaarschijnlijk het streefdoel van de meeste mensen hier op aard. De vraag is wat je ervoor in de plaats wil aanvaarden.
    Alleen het beste? Goed? of Goed Genoeg? Ieder maakt het voor zichzelf uit. En gaat daarmee aan de slag.....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb een hekel aan de uitdrukking "happy single". Precies alsof er bij singles vanuit gegaan wordt dat ze per definitie ongelukkig door het leven gaan. Niemand is zijn ganse leven gelukkig, ook koppels niet. Dat bestaat gewoon niet. En het is net door ongeluk dat je de waarde van het (soms zeldzame) geluk leert koesteren. Maar het is wel een feit: het is gemakkelijker alleen dan met twee. Emotioneel gemakkelijker ook, want de shit die gepaard gaat met een relatiebreuk is zwaar om te verwerken, zeker als de verantwoordelijkheid bij jezelf ligt...

    BeantwoordenVerwijderen