Met een subtiel klein belletje liet Leentje het weten dat de zeven minuten onverbiddelijk voorbij waren. Tijd, te vroeg naar de smaak van de meesten, om de date en het gesprek af te ronden. De dames werden verzocht om naar de volgende tafel en gesprekspartner door te schuiven.

Anderzijds was het ook niet zo onverstandig om de gesprekken strak te timen want met een totaal van vierentwintig deelnemers zou het heel laat geworden zijn voordat alle dames al de tafeltjes rond gegaan waren. En ik heb inderdaad het genoegen moeten missen om met alle dames die aanwezig waren via een boekendate te mogen kennismaken.

Hoe dan ook vloog de tijd terwijl de dames van tafel naar tafel doorschoven, er boekentips en nog veel meer dan dat uitgewisseld werden, en over en weer gelopen naar de bar voor verse dranken.

Het was al een eind na elven en ik was nog volop aan het daten als de eersten de boeken wegstopten en de rekening betaalden aan iemand van het cafépersoneel. Er was natuurlijk de laatste trein om te halen of nog een eind om met de auto of fiets te rijden naar huis, de avond kon helaas niet blijven duren. Maar niemand vertrok vooraleer hij van Leentje als kleine verrassing een zakje kreeg met een cadeautje in. Een verrassing inderdaad, dus ik mag niet verklappen wat hier in zat...