Vanaf de tweede boekendate was er aan de formule gesleuteld om tegemoet te komen aan de verzuchtingen van verschillende daters : ze vonden het niet zo leuk om telkens opnieuw hetzelfde te vertellen over wat ze gelezen en meegebracht hadden, telkens weer aan een andere dater en dat nog wel in amper zeven minuten tijdsbestek.

Leentje Van Hoorde, die het lesgevende brein is achter het boekendate-concept, had hier naar oren gehad en vandaar het speeddate-motief geschrapt.

Dus vanaf deel twee geen korte intieme face-to-face dates meer aan aparte tafeltjes op een lange rij, maar wel een grote lange tafel voor één ononderbroken gemeenschappelijke groepsdate… (Wel, als ik het zó beschrijf klinkt het nogal kinky en bizar dus ik denk niet dat Leentje er in exact dezelfde termen over gebrainstormd heeft… en ik zou toch eindelijk eens moeten leren om niet àlles wat ik denk ook letterlijk op papier te gooien, einde van deze mental note).

Met het speeddating-thema verdween tegelijk ook een segment van geïnteresseerden die de eerste boekendate als dusdanig, te zeggen een volbloed spoeddate, opgevat hadden. Een ongewild komische inbreng aan de activiteit droegen zij bij, en ik maak van de gelegenheid gebruik om hen te bedanken daarvoor ! Zij waren de ongewilde Don Quijote’s van het datingverhaal die eigenlijk Don Juan wilden zijn… ach ja, wie kan het hen kwalijk nemen, we zijn toch wel allemaal mensen zeker?

Of, een andere manier van voorstellen is te zeggen dat bij de tweede affiche het kaf van het koren gescheiden werd, de nieuwsgierigen en de vrijbuiters van de ware boekenliefhebbers.

Maar om verder te doen; dus waarom ook niet voor een experiment gegaan bij de tweede boekendate?
Ideaal moment daarvoor in de zomermaand juli wanneer velen naar de zuiderse zon vertrokken waren en bijgevolg een lagere opkomst ook zonder een kristallen bol te voorspellen was…

Met dank aan onze gastblogger