De vicieuze cirkel van het leven als ‘eentje’

woensdag 9 april 2014 Gastblogger 14 Opmerkingen

Ik ben een frequent lezer van deze blog. De teksten die het meest mijn aandacht trekken, zijn deze die gaan rond het ontmoeten van andere mensen. Dat ik hierin niet de enige ben, bleek onlangs toen in een post geschreven werd dat twee posts rond dit onderwerp in de top vijf staan. Meer bepaald gaat het om onder andere volgende blog:

http://oponseentje.blogspot.be/2011/08/nieuwe-mensen-leren-kennen-enkele-tips.html

Deze vijf tips zijn ongetwijfeld juist. Het zijn inderdaad manieren om andere mensen te leren kennen. Helaas zijn ze ook zeer kort door de bocht. Ik overloop even waarom.

-Spontane en regelmatige ontmoetingen: Het volgen van cursussen, opleidingen, enz. is een goede manier om eventjes onder de mensen te komen en ook nieuwe mensen te leren kennen... In theorie... In de praktijk, moet je al geluk hebben dat net in de groep van je cursus enkele mensen zijn die en open staan voor het leren kennen van anderen en dat het dan ook nog eens klikt met die mensen. Meestal kan je slechts 1 of 2 cursussen volgen per half jaar (tijd, geld…). Veel herkansingen krijg je dus niet. In de realiteit zie je deze mensen na de cursus nooit nog terug.

-Vind je iemand sympathiek, zorg er dan voor dat die persoon niet uit je leven verdwijnt: Dat lijkt zeer logisch, maar om iemand sympathiek te kunnen vinden, moet je al op zijn minst kennissen zijn. Dat is al een stap verder dan mensen leren kennen.

-Kom uit je kot/ga alleen op stap: Buiten je huis komen is simpelweg niet voldoende. Het zijn enkel de erg sociale mensen die in staat zijn om wildvreemden te gaan aanspreken in een café, park, enz. Deze mensen hebben dan ook vaak geen probleem om nieuwe mensen te leren kennen. Het zijn net de mensen die niet die sociale vaardigheid of de durf hebben om wildvreemden aan te spreken die nood hebben aan manieren om nieuwe mensen te leren kennen. Daarbij komt ook nog dat je, als je in een koffiebar zit of een boek leest in een park nooit aangesproken wordt. Hier kan er misschien een verschil zijn tussen mannen en vrouwen, waarbij de laatste meer kans hebben om aangesproken te worden, maar als man, mag je dat simpelweg vergeten.
Het alleen op stap gaan heeft ook grenzen. Ja, er is geen enkel probleem mee om rustig ergens een boek te lezen of alleen een koffie te gaan drinken. Maar andere zaken? Alleen ’s avonds op café gaan? Alleen een dansje gaan plaatsen in een dansetablissement à la Charlatan? Het zijn door deze avondactiviteiten dat je het meest mensen leert kennen, maar het zijn net deze zaken die je, als je op je eentje bent, niet kan doen.

En zo begint de vicieuze cirkel.

Voor de duidelijkheid, ik bedoel dit niet als kritiek op de schrijfster van de voorvermelde blog. Ik vermoed echter dat er heel wat lezers zijn die bij het lezen van deze tips een diepe zucht slaken en denken ‘was het maar zo eenvoudig’. Deze mensen, waartoe ikzelf ook behoor, wil ik op deze manier een hart onder de riem steken. Je bent niet alleen.

14 opmerkingen:

  1. Haha. Dat boek in het park, dat kan ik volgen. Ik zit ook gewoon liever op mijn eigen terras. En alleen gaan dansen heb ik inderdaad ook nog nooit gedaan. Al zou ik niet durven zeggen dat het tout court onmogelijk is. :-)Misschien moet je maar eens een oproep op deze blog lanceren om eens met een groepje te gaan dansen...
    Wat de cursus betreft, ik denk dat het daar vooral belangrijk is dat je iets kiest dat je graag doet. Ik heb zo al veel nieuwe mensen leren kennen, maar ja, ik volg dan ook telkens opleidingen van een paar jaar. Ik kan je zeggen, single mannen zijn hier wel zelden te vinden. Ik weet niet waar die zitten, maar niet in de opleidingen die ik volg. Verder kan je nog op reis gaan, naar de activiteiten van Op ons eentje komen, ...
    Misschien moet je gewoon de focus om single vrouwen te ontmoeten laten vallen, op slag leer je veel makkelijker nieuwe mensen kennen. Gewoon omdat je norm van 'interessant om te leren kennen' dan ruimer wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De blog gaat zeker niet specifiek over het ontmoeten van vrouwen hoor. Het gaat over het ontmoeten van nieuwe mensen, man en vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Aja. Ja. Dan moet ik eigenlijk zeggen dat ik daar geen last van heb... :-) Gewoon niet teveel over nadenken en doen wat je graag doet.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Toen ik een paar jaar geleden opnieuw single werd, heb ik mij ook afgevraagd wat ik zou doen: activiteiten met meer kans om (single) vrouwen tegen te komen of activiteiten die ik graag deed. Ik heb gekozen voor dingen die ik graag doe en ik heb er nog geen spijt van gehad.
    Mensen leren kennen gaat inderdaad traag, maar er zijn er toch al een aantal blijvers bij via verschillende wegen.
    De voorbeelden in het artikel zijn inderdaad een beetje simplistisch, maar de basis is er wel correct van.
    Ik ben het dus eens met Els. Dingen doen die je graag doet en kansen grijpen om mensen te leren kennen wanneer ze zich voordoen. Met tijd en boterhammen...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat ik hierbij ervaar is dat cursussen, workshops wel helpen voor me om op dat eigenste moment leuk contact te hebben met mensen. Spijtig genoeg blijven die contacten steeds beperkt tot die lesmomenten zelf (met af en toe een café'tje nadien om af te sluiten), en worden die niet uitgebreid naar vriendschappen in mijn dagelijks leven. Terwijl ik net dat laatste het meeste mis, vooral in de weekends. Ik heb ook nog nooit cursussen gevonden die tijdens het weekend doorgaan, altijd op weekavonden. Althans toch het soort cursussen die ik leuk vind, want dat is ook mijn uitgangspunt om daar in de eerste plaats voor te kiezen. Maar ik blijf er voor gaan :) zo ga ik overmorgen eens naar een repaircafé om een kapot toestel te laten maken, dan ben ik toch ook weer eens 'onder de mensen'.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik deed en doe dinen die ik interessant vind en leer veel mensen kennen. Mijn netwerk is uitgebreid, met variatie van kennissen tot echte vrienden. Ik ben ook in veel dingen geinteresseerd en volg graag cursussen. Ik woon in een stad waar mogelijkheden te over zijn en heb bewust in de beginjaren de omgeving goed verkend (zowel letterlijk als op cultureel/cursussen/activiteiten/... gebied) en stel me open op. Yep, daar horen afwijzingen en eens vluchtige ontmoetingen bij, so be it.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Contacten blijven in eerste instantie inderdaad beperkt tot het moment zelf en een drankje achteraf. Vlamingen zijn nu eenmaal niet geneigd om zomaar iemand uit te nodigen of aan te spreken. Dus ik vrees wel dat je zelf initiatief moet nemen om mensen ook buiten de vertrouwde context van cursus/sport/... te zien.
    Nee, dat is niet makkelijk als je niet de meest extraverte persoon bent. (Ik ben dat ook niet.)
    Ja, dat zal ook teleurstellingen opleveren.
    Maar wie niet waagt...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik ben bij mijn weten nog nooit aangesproken. Als ik zelf nooit initiatief zou nemen zou ik niemand kennen, denk ik dikwijls.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. De vraag die spontaan in mij opkomt is: wat verwacht Gastblogger, waar is hij/zij naar op zoek? Het is zeker niet evident om blijvende vriendschappen -laat staan een relatie- op te bouwen. Maar is het onvermijdelijk of noodzakelijk om ontevreden te zijn over de contacten die je wel hebt?
    Neem nu de bemerkingen bij "spontane en regelmatige ontmoetingen". Gastblogger heeft zeker gelijk dat als je een opleiding volgt, hier zelden echte vriendschappen ontstaan. Maar dat neemt niet weg dat je er "in the moment" wel energie kunt uit halen. Ik volg zelf een vijfjarige opleiding, en na drie jaar heb ik ondertussen al enkele mensen toegevoegd op Facebook en is het altijd een fijn weerzien als ik hen tegenkom op de campus of in de les. Of het blijvers zijn valt sterk te betwijfelen, maar nu geniet ik wel van deze ontmoetingen.
    Dan: "vind je iemand sympathiek, zorg er dan voor dat de persoon niet uit je leven verdwijnt". Gaat dit verder dan iemand leren kennen? Daar ben ik niet zeker van. Je kunt iemand toch ook op slag sympathiek vinden? Zo stond ik deze middag te wachten in de garage en daar werd ik aangesproken door een lotgenoot. We hadden een leuke babbel, en om eerlijk te zijn, had hij me uitgevraagd dan had ik zeker ja gezegd. Het kan soms heel gemakkelijk gaan, maar je moet wat lef hebben. Stel dat hij me had uitgevraagd, dan zou ik later wel uitvinden of het nu al dan niet klikt. Zo ja, leuk! Wie weet had ik er dan op termijn een nieuw vriend bij (of wie weet een future husband). Was het toch niet dat, welja dan was het gewoon zo. No big deal.
    Waarom zou je niet in je eentje kunnen uitgaan? Ik heb het zelf nog gedaan en je zit gegarandeerd niet als enige alleen aan de bar (toch zeker niet in als je in de stad uitgaat). Stap dus een leuk café binnen, settle je met een lekker drankje en kijk wat rond. Lees eventueel een magazine als je je gaat vervelen. Zie je iemand die je aanspreekt, knik dan eens. Misschien vragen ze wel wat je aan het lezen bent, en van daaruit kan je een leuk gesprek starten. Toffe babbel? Vraag dan of ze zin hebben om bvb. naar de Charlatan te gaan. Wie weet hou je er een kweetniehoewijze avond aan over. :-) Voor herhaling vatbaar? Zorg er dan voor dat je beschikbaar bent. Niet hopen op een nieuwe beste kameraad of à la minute een lief. Maar focus op het moment. Je ziet wel wat er volgt.
    Enfin, nogal een uitleg. Maar ik wil maar zeggen: haal energie uit de kleine dingen als de grote dingen niet gaan. En vergeet niet: als je niets doet, gebeurt er ook niets.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik lees ook regelmatig posts op deze blog (en ik heb er enkele geschreven ooit), net zoals de persoon die dit stukje schreef.
    Over de ervaring van single zijn valt heel wat interessants te zeggen, vertellen, analyseren. Als je er een hele blog aan wijdt, waarom dan niet meteen proberen verder te denken dan en voorbij te gaan aan de gebruikelijke clichés en banaliteiten die rond single-zijn verteld worden? Maar van de laatste soort, de platitudes, lees ik er net iets te veel op deze blog - hoe jammer ik het ook vindt om dit te moeten zeggen. 'als je 't beter kan waar wacht je dan op?'... hoor ik sommigen misschien al denken. Hier kan ik eigenlijk heel weinig op antwoorden, behalve: de schrijver van dít uitstekende stukje is er bij mij in geslaagd om een hart onder de riem te steken...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @Laure: groot gelijk! :-) enne... mannen die ik vroeger leuk vond, vroeg ik zelf mee uit :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik kom toevallig op deze pagina door wat rond te googelen en ben blij dat er eindelijk eens iemand de (harde) waarheid online durft te plaatsen. Al te vaak lees je op het internet tips die overduidelijk van mensen komen die perfect gelukkig zijn met wat ze hebben en zijn. En dan is het natuurlijk makkelijk om met tips te komen. Maar die mensen beseffen dan niet dat die dingen echt niet zo simpel zijn als ze lijken en in realiteit meestal weinig opleveren omdat ze juist datgene veriesen dat het iemand ontbreekt die naar tips op zoek gaat...

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik kan ergens wel volgen wat gastblogger in dit stukje schrijft. Tegelijk heb ik ook m'n bedenkingen bij enkele interpretaties door gastblogger en daar sluit ik me aan bij Laure hierboven.

    Je hebt nu eenmaal mensen die moeilijker contact leggen dan anderen, van mezelf weet ik dat dit soms kan verschillen van de ene dag op de andere (door hoe ik mezelf voel of opstel). En nu net uit die dualiteit leid ik bij mezelf af dat veel afhangt van je ingesteldheid, je verwachtingen bij iets.

    Ik heb oa geleerd door de jaren heen, dat vooral je eigen houding en verwachting bepaalt hoe iets verloopt. Uitgaan met het idee iemand sympathiek tegen te komen, laat je maar beter meteen los want dat lukt zelden. Uitgaan met het idee een fijne avond te hebben met een vriend(in) die je meeneemt, dàt is zowat het maximum dat je kan voorspellen. Al de rest: beleef het moment en zoek/hoop niets. En dat lees ik ook in Laure haar reactie en hoor ik bij nogal wat vrienden (én vriendinnen).

    Weet je wat ook helpt: voor je kijken ipv naar de grond en glimlachen naar de mensen die je ziet. Indien je het niet gelooft, probeer het en je merkt meteen het verschil. Ook hier: doe dit zonder hoop op meer en geniet vd glimlach die je terugkrijgt. Als ik iets moest gaan drinken met iedereen die vriendelijk teruglacht, dan zat ik 24/24 op café ;-) En om te glimlachen moet je niet extravert zijn... En neem de tijd om nu en dan te genieten van wat er rondom je gebeurt (feest, muziek, natuur, de zon, ...).

    Gevolg: nu en dan heb je spontane leuke babbels met onbekenden, zonder meer. Op café, in de stad, in de winkel, gewoon op straat met iemand die je de weg vraagt en wat verder babbelt, ... . Zo deze week nog met een fietster die zocht naar de beste route naar X en een beetje gebabbeld zonder meer. Zalig toch? En ook al voel je nu en dan een 'klik', dan nog geniet je van het moment zelf en zie je verder wel. Soms zie je iemand nadien nog eens en heel soms groeit het uit tot een vriendschap of meer. Maar dat hoeft niet, geniet vh moment zelf.

    Die 'tips' die je leest op het internet zijn ook niets méér dan wat ze zijn: een opfrissing van iets dat de meesten wel weten, maar door die opfrissing denk je er terug eens over na (dat is het enige doel van die tips). De tips afdoen als 'simpel' en 'enkel voor sommigen' vind ik dan weer kort door de bocht (ben ook maar eerlijk). Sta eens stil bij jezelf en hoe je de tips interpreteert/toepast, maar vooral: laat verwachtingen los en geniet vh moment. Daar zit de kern, vind ik, en daar hoef je helemaal niet extravert of assertief voor te zijn.

    BeantwoordenVerwijderen