Hoera, ik ben meter geworden en daar ben ik heel blij om.

Ik geef toe dat ik hier stilletjes al lang op hoopte, maar tegelijkertijd vreesde dat het er nooit van zou komen. Want mijn neefjes en nichtjes kregen keer op keer oma's en opa's als meter en peter. Mijn vrienden, die reserveerden deze eretitel dan weer voor de tantes en nonkels van hun pasgeborenen. Cumuleren, het zou verboden moeten worden!

Het meterschap, da's een mooi cadeau voor mensen die graag kinderen zien. Al voelt het voor mij als kinderloze en - wensende single ook wel een beetje als een Cesar winnen terwijl je eigenlijk op een Oscar hoopte.

Toch geniet ik met volle teugen van mijn petekind. Ik bof met zo'n schattig ventje. Hij heeft het ook getroffen met zijn single meter, vind ik, want er is voor hem extra veel plaats in m'n hart.

Over die plaats voor kinderen in menig single-hart, daar wil ik het vandaag over hebben. Want er zijn zoveel kinderen die hunkeren naar een gezin, naar ouders of grootouders. En tegelijkertijd zijn er zoveel mensen die graag wat vaker kinderstemmetjes zouden horen galmen door het huis. Dus vind ik het fantastisch dat er initiatieven zijn die soms in 1 klap de wensen van zowel kinderen als volwassenen vervullen.

Zo zie je de laatste tijd alsmaar meer oproepen om pleegouder te worden. Er is namelijk een enorm tekort aan pleeggezinnen. Maar liefst een kwart van de Vlaamse pleegouders zijn trouwens alleenstaand. Niet iedereen is jarenlang 24 uur op 24 pleegouder. Het kan ook tijdelijk of enkel tijdens weekends en vakanties. Zo ontmoette ik onlangs een single vrouw die aan crisisopvang doet. Elk kind verblijft maximaal 35 dagen bij haar. Het geeft haar ontzettend veel voldoening in die periode een kind tot rust te laten komen. Met een van hen klikte het zo goed dat hij nu regelmatig op weekend komt, ook al woont hij ondertussen in een tehuis.

Gezinnen die grootouders missen en mensen die graag grootouder willen worden, die kunnen een beroep doen op de kersverse vereniging Elif. Ook zonder Elif zie je trouwens dat mensen de grootouderrol opnemen voor kinderen uit hun omgeving. Zo is een vriendin van mij 'nepoma' voor de kinderen van 2 expat-vriendinnen. Die kinderen zien hun eigen grootouders erg weinig en dus was een extra Vlaamse oma erg welkom.

Ik vind het mooi dat de opvoeding van kinderen niet enkel op de schouders van het traditionele kerngezin hoeft te rusten en dat je ook spruitjes die niet van eigen bodem zijn graag kan zien. Sluit ze dus maar in de armen, al die petekinderen, pleegkinderen, vervangkleinkinderen, pluskinderen, neefjes, nichtjes, ... Jouw aandacht en liefde zijn voor hen van onschatbare waarde. Ook voor hun ouders trouwens. Want 2 mensen, da's zelden genoeg om een kind groot te brengen. It takes a village to raise a child.