Ik kan me hier zeker in terug vinden, ik probeer ook zoveel mogelijk het beste ervan te maken, leven in het hier en nu en genieten....
Toch vind ik het daarnaast belangrijk dat dit "positief" zijn ook geen verdoken dogma wordt, als een onbewuste vlucht van het verdriet, de frustratie en andere moeilijke emoties die er ook zijn door het missen van een relatie. Soms heb ik het gevoel dat er in onze samenleving een soort taboe heerst op "je slecht voelen" terwijl dit gewoon ook bij het leven hoort, en ja, ook specifiek bij het single zijn vind ik het oké om dit ook moeilijk te vinden, een soort onvrede gevoel op dat vlak in mijn leven. Net door regelmatig tijd te maken voor mijn verdriet en onzekerheden hier rond, worden deze emoties milder en kan ik net nadien meer genieten ook van het hier en nu.
Dit is een belangrijke nuance die ik aan het positief zijn wou toevoegen :)

Bericht van Lies en commentaar van Anoniem vullen elkaar mooi aan. Alles met mate, dat lijkt me een mooi idee. Positiviteit en verdriet kunnen voor mij perfect samen leven.

Bedankt voor de fijne reacties.
Ik ben het met jullie eens. Verdriet moet je toelaten. Je slecht voelen, dat mag. Of je nu single bent of een relatie hebt. Maar je in verdriet wentelen en je focussen op wat niet zo goed loopt, daar word je echt niet beter van. Dus onderneem je maar beter dingen om je single-leven zo aangenaam mogelijk te maken.