Ooit was het mijn droom: die ene vinden! Meneer één passeerde, meneer twee ook, bij meneer drie had ik na drie jaar het gevoel die ‘ene’ te hebben gevonden. Net op dat moment werd mijn droom aan diggelen geslagen. Meneer vier lukte ook niet.

En nu? Nu besef ik ten zeerste dat het waarschijnlijk niets voor mij is, een relatie. Na de paar maanden van verliefdheid (‘ook wel ‘dronken van de sex en de projecties op elkaar' genoemd), keert de realiteit terug en komt het er écht op aan.

Verliefde koppeltjes, ik zie ze graag lopen, doch weet dat de momenten dat het servies aan diggelen vliegt, achter de gevel gebeurt... prinsen op het witte paard, mierzoete en romantische sprookjes en films,... deze worden ons als vrouw bijgebracht. Nee, dank u wel, geef mij maar die paar vrienden die ik ’s nachts kan bellen voor wat zorg, de tijd die ik heb voor mijn hobby’s en gewoon, fijn ‘niets doen’.

Vrienden zeggen: ‘Wacht maar, dit is een fase die overgaat.’ om vervolgens te vragen ‘Hoe kan die man dan jouw hart winnen?’. Mijn antwoord is even eenvoudig als doordacht: ‘Mijn hart is niet te ‘winnen’, hij zal enkel een stuk van het zijne willen geven!’

Met dank aan onze gastblogster. Jouw stukje is ook welkom bij oponseentje@gmail.com