Heel herkenbaar, alsof het leven enkel daar om draait. Afhankelijk van mijn gemoed antwoord ik humoristisch terug 'Ja, ja, ja!' (hun roddeloren beginnen dan te flapperen! ;-) ) 'En hij is zus en zo,...'en eindig met 'in mijn dromen!'of sarcastisch 'In mijn horoscoop staat dat ik de liefde van mijn leven pas volgend jaar zal tegenkomen, vraag het dan nog eens.' en soms heb ik er dik genoeg van en zucht ik eens...

Hier ook herkenbaar en zoals Vlinderke aanhaalt, hangt het ook van mijn stemming af hoe ik er op reageer. "Iemand in de aanbieding?" wil ook al wel eens helpen om hen te doen uitbarsten in gestamel en de kwestie snel af te handelen.

Zucht. Inderdaad zeer herkenbaar! en dan komt nieuwjaar er ook nog eens aan met gelijkaardige wensen. En als je dan eerlijk met 'nee' antwoordt, beginnen ze te draaien: Ja, maar het is beter zo hoor! Ge zijt beter af zonder ne man!'.
Of soms komt er dan (toch nog met enige aarzeling): misschien moet je eens naar vrouwen kijken ipv naar mannen?
Op de momenten dat ik me goed in mijn vel voel, kan ik ermee lachen en vind ik vooral de anderen dom, als ze zo'n dingen zeggen. Maar net wanneer ik me voel zoals Anne schrijft 'nét niet'.... dan kruip ik in mijn schulp. Of ik ga in overdrive... (ook geen oplossing ;-))

Tja, ik ben zelf (weer) single en ik vraag, als ik een beetje vertrouwd ben met iemand, vaak op de vrouw af 'En, hoe staat het met de liefde?' Ik krijg dan vaak openhartige, soms hartverscheurende en zelden ontwijkende antwoorden. Die variëren van 'Sinds ik ben gescheiden heb ik nog nooit zo veel seks gehad' (ja, echt, buiten op straat ;-) tot 'Het is weer helemaal mis' tot 'Ik heb vanavond een date en die lijkt echt heel leuk' tot alle ins en outs van het fenomeen internetdaten of de frustraties zoals ook genoemd in dit stuk 'ik ben niet leuk (te dik, te veeleisend..enz.) Nou ja, ik zal er misschien voortaan beter op letten maar in mijn omgeving heb ik niet het idee dat het als vervelend wordt ervaren als ik naar iemands liefdesleven vraag. Misschien gaat het om de toon, de insteek?
Voor mij geldt dat ik noch het single zijn, noch een relatie als ideaal zie, ben daar zelf nog lang niet uit. En het maakt me ook niet uit of iemand elk weekend met een nieuwe partner in bed duikt, elke avond alleen chips kaant achter de buis, er een minnaar op na houdt of vol overtuiging zegt geen tijd voor de liefde te hebben. Ik vraag er naar (naast werk, reis, verbouwing of kinderperikelen) omdat de liefde, in welke vorm dan ook, vaak wel een belangrijke plaats inneemt in iemands leven (of hoofd). En als ik iemand graag zie, dan vraag ik er naar, omdat ik mensen graag gelukkig zie. Niet omdat 'het nu wel eens tijd om aan de man/vrouw te gaan'.

Dat was ik dus, Lehti Paul. Naam vergeten. ;-)

Ja heel herkenbaar,zelf al ben ik een gelukkigen singel van zestig krijg ik die vraag nog een paar keer per week
Hoe oud je ook bent veel mensen kunnen niet begrijpen
Dat je alleen ook gelukkig kunt zijn
Ik begin dan maar heel happy over mijn singel leven te vertellen en dan vallen ze wel stil

@Lehti: je naam was niet nodig. Ik had je al ontmaskerd door wat je schrijft en ook door 'chips kanen', iets wat wij hier in Vlaanderen niet zeggen.

@Anoniem: die opmerking van 'je zal misschien eens naar vrouwen moeten kijken ipv naar mannen', die heb ik gelukkig nog niet veel te horen gekregen. Maar de keren dat iemand het eruit flapte, kwetste dat mij wel enorm. Ik antwoord er meestal serieus op dat als ik op deze leeftijd nog nooit verliefd was op een vrouw de kans wel heel klein is dat het alsnog zal gebeuren.

@Anne: goed dat je in je stukje aankaart wat single zijn soms doet met het zelfvertrouwen. Bedenkingen genre 'ik ben nét niet leuk genoeg. Ik ben nét niet knap genoeg.', die maken de meesten onder ons wel eens. Een partner hebben, iemand die ons die unieke plaats in z'n leven wil geven, da's nu eenmaal de grootste boost voor het zelfvertrouwen die een mens kan krijgen.

Hey lehti paul,

Terecht dat je enige nuance brengt hoor. Natuurlijk heb ik soms ook een diepgaander gesprek hierover en dat kan dan best emotioneel zijn.

Het heeft inderdaad ook te maken met de toon en of het is uit oprechte interesse of eerder gewoon omdat ze ergens verwachten dat ik nu wel al zo ongeveer van t straat zou zijn.. Maar soms heb ik ook gewoon geen zin in zo n gesprek omdat het mallemolen weer in gang zet. En praat ik misschien liever over iets anders. Ik weet ook wel dat de vraagsteller helemaal geen slechte bedoelingen heeft en het meer dan goed bedoelt :-).

Soms is de "verbazing" al genoeg om mij van slag te maken. "Als x of y het vreemd vindt dat ik nóg altijd geen lief heb, dan moet er wel iets mis zijn met mij. Toch?". En net dat is wat ik niet wil geloven. Want als er één iets is dat ik als single eigenlijk écht heb geleerd is dat ik veel in mijn mars heb en goed ben zoals ik ben. Een contradictie, I know :-) .

Ik denk dat singel zijn niets met meer of minder zelfvertrouwen te maken heeft,ik denk dat je in een relatie
Ook daaraan een gebrek kunt hebben zelfvertrouwen komt uit je zelf dat kan niemand anders je geven dan jij zelf aan je eigen

@ anne (3e alinea). Dwars als ik ben, zou ik de vraagsteller met eenzelfde soort vraag te bestoken. 'Goh, nog niet gescheiden?'

Even iets rechtzetten: In NL is men wellicht wel iets directer, maar praat men over het algemeen niet vrijelijk over het bedgebeuren, zeker niet op straat (aangehaalde zin was best ongemakkelijk) en 'chips kanen' is ook behoorlijk plat.
Maar ik kan ook al een beetje Vlaams hoor : http://lehti-paul.blogspot.nl/2012/12/vlaams-vliegen-geen-belgenmop.html
Hoog tijd voor les 2 :-)

Mooi verwoord, en herkenbaar. Al zijn het meer vrienden die ik weinig zie/hoor die dan (oprecht) eens polsen of er op dat vlak niets nieuws te melden valt. Diegenen die ik (heel) regelmatig hoor/zie weten dat ik bij zo'n nieuws dat zeker zal meedelen, als mooie nieuwe stap naast alle andere dingen die ik onderneem. Niet in 't groot op social media, maar in een echte babbel.

Ik vind het eigenlijk helemaal niet erg dat men zo'n vragen stelt, en indien iemand er een beetje ongemakkelijk van wordt is het de vragende partij ;-) Het projecteren op de eigen persoon en daar oorzaken gaan zoeken is begrijpbaar maar inderdaad helemaal niet nodig. Groot gelijk. Zijn wie we zijn, vooral voor onszelf is dat het belangrijkste. Iedereen heeft zijn/haar mooie kanten en tegelijk ook 'hoeken af'... maar die dingen bijeen, maken ons juist ook zo mooi en uniek.

Mooie verwoord Esben,en een mail om eens over na te denken