Dansen, denken, drinken, daten, durven (deel 2)

dinsdag 30 december 2014 Gastblogger 2 Opmerkingen

Zoals altijd speelt er tussen twaalf en één uur ʻs nachts een live band. Als de leadzanger de microfoon pakt, hult hij zich in verontschuldigingen. Dat het moeilijk is zoʼn goede dj te overtreffen en dat je, als je het niks vindt, altijd nog naar buiten kunt gaan, want daar brandt een lekker vuurtje. Ze spelen te hard, of de knoppen worden niet goed bediend. Bij gebrek aan beter, doe ik propjes toiletpapier in mijn oren. Als ik zelfs de ramen hoor trillen, volg ik alsnog het advies van de zanger op en ga me buiten warmen bij het vuur.

De man waar ik naast ga zitten is degene die voor me in de rij stond. Waarschijnlijk was ik toen zo druk met mijn zorgen om niet als onruststoker te worden gezien, dat ik zijn naam vergat. We babbelen wat over werk, scheiding, verhuizen en daten en ik hoop maar dat ik duidelijk overkom. Dat ik weliswaar single ben, maar geen relatie zoek. Zelfs geen onenight-stand. Wat niet wegneemt dat ik het best plezierig vind om met hem te kletsen. Zo gaat de tijd van de band die te hard speelt ook eerder voorbij.

Aan de overkant van het vuur zit een dame bij een man op schoot. Ze is behoorlijk dronken. Of hyperactief. Of beide. Vanuit het niets legt ze me uit wat het ultieme medicijn is tegen blaasontsteking. De rest van de - ook niet meer nuchtere - aanwezigen horen haar te luide betoog gniffelend aan. Als ze even stil is, werp ik tegen dat het beter is om een dergelijke euvel te voorkomen dan te genezen. Door bijvoorbeeld voor en na de seks je blaas te legen. Het bleek olie op het vuur. Haar volume overstijgt nu bijna dat van de band binnen. Al stuiterend op de schoot van haar (zo vermoed ik) prooi van die avond, die ze af en toe toebijt dat hij zijn bek moet houden, oreert ze nu over haar bedgeheimen.

Terug naar mijn buurman. Die bij de politie blijkt te werken. Mijn gepraat wordt filosofisch, gaat over de vraag waarom we doen wat we doen. Ondanks, of misschien juist dankzij mijn gebabbel blijft hij interesse houden. Ik wil hem geen indruk van een ʻhard-to-getʼ geven, maar ik zoek gewoon simpelweg niemand. Ingewikkeld. Was het misschien toch niet slim om hotpants aan te doen? Eerder die avond, staand voor de spiegel, had ik me nog afgevraagd: ʻBen ik hier niet wat te oud voor?ʼ Had zelfs een andere panty aangetrokken (alsof zoʼn broekje daar langer van wordt).

(Morgen volgt het laatste deel.)

2 opmerkingen:

  1. Hi-la-risch. Ik had al door dat deel twee om 18:00u zou komen, dus moest ik natuurlijk eens checken. Heb hier luidop zitten gniffelen en lachen! Wanneer schrijf jij een boek? Goed dat je erbij zegt dat het volgende deel morgen komt en ook dat het het laatste deel zal zijn, kwestie van de verwachtingen niet al te hoog te laten oplopen! Groetjes van een fan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. *bloost glimlachend*
    Jammie, mijn eerste groupie!
    Het boek dat ik jaren geleden schreef werd door vijf uitgevers werd geweigerd!

    Maar weet je, als iets is gepubliceerd, kan ik niet weten dat er iemand hardop om mijn schrijfsel heeft gelachen. Dank daarvoor, anonieme fan. Hopelijk bevalt het slot ook.



    BeantwoordenVerwijderen