Ik mag potverdorie megatrots zijn op het parcours dat ik het afgelopen jaar heb afgelegd.

Ik ben daar heel wat mensen dankbaar voor, maar toch ook vooral mezelf. Ik heb keihard gewerkt om te staan waar ik sta, ik heb de koe bij de horens gevat, dingen aangepakt, ben me bewust geworden van wie ik ben en wie ik wil zijn, van wat ik niet meer heb maar tegelijk ook wel nog heb, ik ben uit mijn schulp gekropen waarin ik al zo lang verscholen zat, ik heb me gesmeten, ik heb terug verliefdheid gevoeld met alles erop en eraan, wel op de foute kerel, maar kom. Wel de kerel die me weer vrouw deed voelen en die tot op de dag van vandaag mijn tankstation is, voor als ik weer even een knauw in mijn zelfvertrouwen voel.

Ik heb zoveel durf en avontuur getoond, waarvan ik niet eens wist dat ik het in me had  en dat allemaal heeft me gebracht tot ... tot ... geluk en tot weer geloven in het moois dat het leven te bieden heeft en dat vind ik een prestatie want een jaar eerder zou ik dat nooit geloofd hebben. Maar we zijn er nog niet helemaal. Dat helemaal dat komt er gewoon in 2015 ;-)

Met dank aan onze gastblogster. Kruip jij ook in je pen? Je stukje is welkom bij oponseentje@gmail.com.