starterswoning-single-stress

woensdag 14 januari 2015 anne 7 Opmerkingen

Een eigen huis, 't is een kleine grote droom van mezelf waarvan ik mezelf altijd voorhield dat dat iets is voor koppels. Tot ik besliste te stoppen geloven in "that special one for me" en zo een bevrijdende klik maakte. Ik zoek niet meer naar iemand om samen huisje-boompje-tuintje mee te spelen. Dromen zijn er om werk van te maken.

Twee maand, een grondige analyse van mijn financiën, het sluiten van enkele compromissen met mezelf en een veertigtal huisbezoeken later kwam ik een klein, betaalbaar rijhuisje tegen. De eerste stap binnen voelde al als "mijnen nieuwen thuis". Wauw en oef. Na wat wikken en wegen deed ik een bod, beetje onder de vraagprijs, want naar het schijnt hoort dat zo.

Lang had ik niet nodig of de paniek sloeg toe. Wat als dit bod aanvaard wordt en ik plots helemaal geen lening meer kan krijgen? Wat als er vanallesennogwat mis blijkt te zijn met dat huis? Is die woning die prijs wel waard?

Na een slapeloze nacht volgde een vermoeiende werkdag met een verlossend telefoontje. Een symbolisch tegenbod en hopla, overmorgen tekenen we de compromis.

Ik wou roepen, zingen, dansen. Maar mijn wantrouwen in de "wereld" stak de kop op. Warom staat dat huis nog op de immosite? Wachten ze op een beter bod? Wat als het toch nog misloopt? Heb ik het huis wel goed genoeg bekeken?

Na de compromis volgden 2 maand leningstress. Ik kwam handen, benen en een hoofd tekort. Ik stel mezelf gerust, mijn rationele kant kreeg uiteindelijk de bovenhand. Het komt goed. Yes I can.

Ik heb tenslotte wat ik zo graag wil. Het is gelukt. En toen ik de avond van de akte mijn eigen voordeur opendeed, een moment dat vraagt om cava en vrienden, ontdekten we samen al lachend de kleine en grotere gebreken aan het huis. Maar trots dat ik ben. Trots.


7 opmerkingen:

  1. Leve de daadkrachtige single! Proficiat en veel geluk met je huisje.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Naar heel veel ellende op tv, tranentrekkende films en wat niet al kan ik kijken zonder een spier te vertrekken, maar bij het lezen van dit mooie stukje zelfoverwinning kreeg ik -eerlijk waar- een brok in mijn keel.

    Gefeliciteerd met je nieuwe stek. Er zal vast van alles mee mis zijn, buren kunnen tegenvallen en wat niet al, maar ook dan kun je met trots stellen dat je het helemaal zelf hebt gedaan. Heel veel geluk in je huis!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Groot gelijk anne, zelf stappen nemen in het waarmaken van jouw droom. Alle reden om trots te zijn. Heel veel succes en goeie moed met dit nieuwe, mooie avontuur!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een geweldig nieuws! Ook mijn single dochter van 27 heeft net op haar eentje een huis gekocht in Leuven. ZAe is trots op zichzelf, maar ik ben zo mogelijk nog trotser!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik weet hoe een gevoel je nu hebt,voormij was het een
    Appartementje en ben er nog altijd supertrots op,ik wens je veel geluk en vreugde met je huis

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een moedgevend bericht, en hoe herkenbaar ook.
    ik sta nog niet zover als jij (zit nog in de fase van wekelijks app'en afschuimen) maar herken hélemaal het gevoel van eerst wachten tot die ene waar je dat mee zou kunnen verwezenlijken, en dan toch maar die knop ineens omdraaien: ik doe het alleen! het is nu of nooit!
    jammer dat ik die knop niet wat eerder kon omdraaien, maar het zij zo. ik kijk nu al uit naar de moment dat ik de eerste keer in mijn eigen stek binnenstap en het helemaal van mij is!
    proficiat voor jou!!!

    BeantwoordenVerwijderen