Op naar een single-vriendelijker Vlaanderen

maandag 16 februari 2015 Gastblogger 5 Opmerkingen

We hebben het hier al vaker gehad over de discriminatie van de single, onder meer op fiscaal vlak en wat erfenisrecht betreft.

Stilaan lijkt dit nu ook door te dringen in de politiek. Dat de groep singles alsmaar toeneemt en wij allen bolletjes kleuren in het kieshok, speelt daarbij natuurlijk mee.

Een lezer mailde ons dit artikel: Bart Somers vraagt single-vriendelijker Vlaanderen.

Op de oproep om Vlaanderen single-vriendelijker te maken, kwam al snel een opiniestuk met als titel: Beter dan alleenwonen aantrekkelijker maken, zouden we samenwonen stimuleren. Uit onderzoek blijkt dat alleen wonen niet de meest aangewezen vorm is om geluk te vinden. Mensen die, al dan niet gehuwd, samenwonen zijn gelukkiger. En daarom moeten we samenwonen stimuleren, aldus de schrijver. 'Een alleenstaandenval, die mensen via allerlei wetgevend initiatief ondersteunt om te leven in een eenpersoonshuishouden, is dan ook geen gewenste optie voor een samenleving die het hoogste geluk van haar burgers voorop stelt', zo luidt het.

Al snap ik de redenering (ecologisch, economisch)… toch is dit net niet wat we nodig hadden, lijkt me. Of wil de ‘opiniemaker’ ook met eender wie gaan samenwonen om toch maar ecologisch en economisch voordeliger uit te komen voor de maatschappij?

Met dank aan onze gastblogster.

5 opmerkingen:

  1. Ik vraag me toch af of dat wel echt klopt, dat samenwonende mensen significant gelukkiger zouden zijn dan alleenwoners. Waarom merken we dan in ons en de ons omringende landen op dat steeds meer mensen er (bewust?) voor kiezen om alleen te wonen? Nathalie Le Blanc schreef het al in haar boek "Solo": we wonen meer alleen omdat het nu kan, zowel op financieel, sociaal als maatschappelijk vlak. Dat mensen met veel of waardevolle sociale contacten gelukkiger zijn, daar twijfel ik niet aan. Maar dat samenhokken per se zou leiden tot een groter geluksgevoel? Voor extraverte mensen werkt dit misschien, voor op rust gestelde introverten niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kom de laatste tijd regelmatig mannen en vrouwen
    Tegen die samenwonen en zeggen tegen mij(ik ben singel)dat ik geluk heb,ze zitten vast en hebben het gevoel dat ze ook veel missen,dat samenwonende gelukkiger zijn dat denk ik niet,

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat we nog ver af zijn van een single-val waarbij mensen alleen gaan wonen omdat het financieel interessanter is.

    De overheid mag dus best wat maatregelen nemen om de mensen die alleen wonen een beetje te ondersteunen. Da's nog wat anders dan ze stimuleren om alleen te wonen.

    Zo kunnen mensen in alle vrijheid kiezen of ze alleen of in gezin of groep willen wonen. Want een woonvorm kiezen louter om financiële redenen, hoe triest is dat niet?

    Uiteraard valt het vanuit ecologisch oogpunt te verkiezen samen te wonen, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door het feit dat nogal wat singles geen kinderen op de wereld zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mensen doen samenhuizen is een kort-door-de-bocht-oplossing, dit gebeurt al, daarvoor hebben we geen politiek nodig om tot deze 'oplossing' te komen. Singles ondersteunen, is een veel beter idee, plus van het kerngezin-ideaal afstappen: dat is geen overgrote meerderheid meer en is niet voor iedereen geschikt: trouwens, vroeger woonden de grootuders bij in, dat was nog 'zuiniger', terwijl we ouderen nu wegstoppen in 'rusthuizen'. De overheid zou beter lokale projecten van 'samen delen', volkstuinen en soortgelijke initiatieven financiel stimuleren, dat is veel ecologischer en kostenbesparender. Iedereen die ecologisch leeft, een jaarlijkse premie, daar ben ik voor!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuk dat iemand het op zijn minst al bespreekbaar wil maken. Nog te vaak zitten we met de erfenis van een beleid dat het traditionele gezin de hoeksteen van de samenleving ziet.

    Los van het feit wat mensen nu het gelukkigst zou maken ("geluk" mag je volgens mij ook niet veralgemenen dat is voor iedereen anders) ervaar ik toch een discriminatie tussen de verschillende woon-keuzes.

    Dat je als samenwonenden per definitie als "gezin" wordt beschouwd, heeft allereerst financiële gevolgen, zoals eventuele uitkeringen of berekening van het jaarsalaris voor bepaalde subsidies. Een ruimte inrichten als studio in een woning mag ook al niet, want dat is een functiewijziging naar een meergezinswoning, en dat is niet overal mogelijk.

    Niet dat alle singles nu per sé moeten gaan samenhokken, maar er kan wel voor gezorgd worden dat, als je dat zou willen, het op z'n minst gemakkelijk kan.

    Als single kan je inderdaad maar een "halve" woonbonus krijgen tegenover koppels, je erfenis gaat voor de helft automatisch naar je ouders, ...

    Of zoals het filmpje dat hier laatst op de blog stond: http://oponseentje.blogspot.be/2015/01/je-kan-maar-beter-geen-alleenstaande.html .

    Volgens mij is er politiek gezien toch nog een lange weg te gaan ... Ik vraag me trouwens af hoeveel alleenwonenden er in het parlement zitten?

    BeantwoordenVerwijderen