Liefdesbaby

vrijdag 20 maart 2015 Gastblogger 5 Opmerkingen

Niet dat het concreet aan de orde is hoor, wees gerust, en wellicht zal het dat ook nooit meer zijn maar soms stel ik me wel eens de vraag of ik er nog voor zou (kunnen) gaan. Voor een liefdesbaby. Ik val gemiddeld op jongere mannen dus de kans bestaat op zich wel dat ik ooit effectief met deze vraagstelling zal geconfronteerd worden. Wil ik nog een kind? Wil ik het risico nog eens lopen om er alleen voor te staan met een kind? Wat als ik weer in de steek gelaten word? Hoe rijm je het omgaan met mijn dochtertjes die week om week moeten verhuizen en de 'liefdesbaby' die permanent bij mama (en papa) mag blijven? Wil ik mijn herwonnen vrijheid en 2de jeugd opnieuw opgeven om weer fulltime mama te zijn?

Het zijn vragen die ik stuk voor stuk (nu) niet kan beantwoorden. In eerste instantie zou ik geneigd zijn om te gaan voor een volmondige 'nee' maar bij een partner die echt nog een kind van zichzelf wil, wordt dit dan wel een behoorlijk breekpunt natuurlijk en wat als je hem doodgraag ziet? Wat weegt er dan op? Maar helemaal terug keren naar het tijdperk van pampers, huilbuien, nachtelijke uurtjes baby sussen, flesjes, borstvoeding en al dat ander geprul lijkt me nu ook al zo onoverkomelijk en als uit een ver verleden. Toch heb ik diep vanbinnen altijd een derde kindje gewild, maar dan in die vertrouwde huisje, tuintje, boompje context waar ik in zat met mijn ex-man. Ik weet niet of ik het met iemand anders nog aandurf, dan mag de liefde nog zo groot zijn.

Maar misschien eerst de liefde vinden, vooral we een volmondige 'ja' pro een liefdesbaby beginnen te overwegen. En wellicht komen de antwoorden dan vanzelf.

Met dank aan onze gastblogster. Jouw verhaal is ook heel welkom bij oponseentje@gmail.com

5 opmerkingen:

  1. Het leven loopt soms raar, hormonen zijn rare dingen en dan, -vraagje-, zou je kindje voor de situatie kiezen?
    Geniet van je meiden, misschien ontmoet je wel een man met twee puberjongens. Wie weet. Worden het geen pampers maar flesjes Bacardi die je huis binnensluipen. ;-)
    http://lehti-paul.blogspot.nl/2011/12/mijn-vierde-mannetje.html

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hier staat de uitzet nog stand-by. Al zal de biologische klok waarschijnlijk de beperkende factor zijn, die rit op tram 3 blijft niet duren. Ondanks dat latent verlangen naar een derde kind, zou het inderdaad een slopende periode worden. Maar toch...time will tell.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Persoonlijk vind ik dat nogal egoïstisch van een man om, naast je eigen kinderen, nog een "eigen" kind te willen als bewijs van je liefde. En als vrouw bewijzen dat je hem graag ziet door hem een kind te geven ? Ik denk dat er veel andere manieren zijn om te bewijzen dat je elkaar graag ziet. Aangezien meer dan 50% van de koppels uit elkaar gaan, kan het eindigen in om de week twee kinderen naar de ene papa voeren, en een ander kind naar de andere papa. Natuurlijk wens ik dat niemand toe, en wens ik iedereen de eeuwige liefde, maar de realiteit leert ons anders.

    Zou je gelukkiger zijn als je 3 kinderen hebt in plaats van 2 ? Zouden je twee kinderen blij zijn als er nog een derde komt ?

    Zoals Lethi het in haar verhaal zegt : "Zijn zes miljard mensen op deze aardkloot niet al genoeg ?" (ondertussen zijn we al met meer dan 7 miljard) Is het nog verantwoord van nog een 3de kind te hebben ? Gaan je kinderen over 20 jaar nog een leven kunnen hebben zoals ons ? Ik heb het hier niet over het gezeik dat de politiekers ons tegenwoordig proberen wijs te maken dat ze onze groeiende staatsschuld zullen moeten betalen, maar gaan die nog een huis kunnen kopen, zal er nog bouwgrond zijn, zal er nog genoeg landbouwgrond zijn, zal er nog genoeg groen zijn in de buurt waar ze wonen, wat met het drinkwater, ... Daar wordt maar zelden bij stil gestaan. Onze ecologische voetafdruk is te groot, we moeten minder vlees eten, minder rond rijden met de auto, maar het probleem bij de bron aanpakken (de bevolking minder snel laten aangroeien), daar wordt nooit over gesproken. Kindjes hebben is leuk, maar is het leuker van er twee te hebben ipv een, of drie ipv twee ...

    Ik heb zelf geen kinderen (niet bewust), als ik iemand zou ontmoeten die er zelf al heeft, dan zou ik er geen meer bij willen. Als ze er nog geen heeft, dan zou ééntje wel kunnen, maar meer dan één zou ik toch proberen uit haar hoofd te praten ;-)

    Waarschijnlijk raak ik hier bij sommige een gevoelige snaar.

    A.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. In plaats van enkel de piste van 'kindjes bijmaken' te bewandelen, zouden we misschien eens kunnen overwegen eerst alle kindjes die er al zijn een warme thuis te geven. Want er is op dat vlak nog veel werk aan de winkel.
    Tip: http://www.pleegzorgvlaanderen.be/

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind een man een 'kind geven' en 'een kind van zichzelf' nogal raar - een culturele conditionering: een kind is van jullie beiden. Groot gelijk, Lies,er is nog veel werk in een samenleving waar 'kind(eren)' welkom zijn , maar er nauwelijks zorg is voor de moeder als individu (uit statistieken blijkt dat het leeuwedeel van de zorg op haar rekening komt) en voor de vader die eist dat hij een evenredig deel zorg en huishouden op zich zal nemen. De combinatie werk-kind(eren) is geen evidentie, dan hebben we het nog niet over armoede,...

    BeantwoordenVerwijderen