Een dag na mijn zondagse afspraakje kreeg ik van mijn date een bericht met de onderwerpregel "Terugblik". Dat klonk als een bedreiging: zelf voelde ik geen onstuitbare aandrang om terug te blikken.

"Gisteren zat niet de man van mijn leven tegenover mij zijn koffie verkeerd te drinken", luidde het onverbiddelijke verdict. Dat bracht mij uit mijn hum; ik voelde me als een deelnemer aan het songfestival die na tien stembeurten nog op nul staat. Waarom eigenlijk? Ik had een koffie verkeerd gedronken, daarop was niets af te dingen. En de gedachte dat wij niet elkaars lotsbestemming waren, kon ik van harte beamen.

Lieve toekomstige dates, mag ik een verzoek tot jullie richten?

De tijd van examens en toetsen en rapporten ligt al weer een tijd achter me. En dat wens ik zo te houden. Halfjaarlijks een beoordeling van mijn chef, daar ontkom ik niet aan. Maar al de rest probeer ik angstvallig te ontlopen; en na een date heb ik er al helemaal geen behoefte aan.

Vonden jullie het niks met mij? Prima, drink eventueel een glas bier of een koffie verkeerd om het verdringingsproces te bespoedigen, en ga vervolgens door met je leven. Maar onderdruk de irritante, bedillerige neiging om punten te geven. Het geeft je tien seconden lang een gevoel van controle, maar je schiet er alledonders weinig mee op, tenzij je vanzelfsprekend meedingt naar de Hyanchith Bouquet Award 2009, een bekroning voor de meest markante uiting van truttigheid in het afgelopen jaar.