Als single moet je in de stad wonen, is mijn conclusie. Want je doet jezelf nogal wat aan als je op de buiten blijft. Enkele jaren geleden leek het me interessant om het huis van mijn zus over te kopen: knus, gezellig, ruime tuin en ook de ligging leek me ideaal: niet ver van mijn ouders en twee van mijn drie zussen, vlak bij de bakker en een warenhuis en op fietsafstand van een aantal vrienden en vriendinnen. Na twee winters in Olsene kan ik alleen maar concluderen dat die ligging alleen interessant is in de zomer: als het na het werk nog klaar genoeg is om te fietsen. Als hier de avond valt, valt ook alle leven buiten weg. Bovendien is het gewoon te gevaarlijk om te fietsen langs de druk bereden en slecht verlichte provinciewegen. En het openbaar vervoer is geen optie: de laatste bus rijdt om 21.32 uur. Als het donker wordt in de stad floepede de lichten aan en komt het culturele leven pas goed tot leven. Theater, film, cursussen, optredens, voordrachten, je hebt maar te kiezen. En het gebeurt allemaal wandelafstand. Bovendien kom je er andere singles tegen. Hier op de buiten zijn alleenstaande vrouwen nog altijd een beetje verdacht. Ze worden ouwe jonge dochters genoemd en als ze niet lesbisch zijn, hebben ze ongetwijfeld een ander probleem dat grondig moet besproken worden door de autochtonen. Zeker als de poging om je te koppelen aan de enige vrijgezel van het dorp mislukt is. Of zie ik alles te zwart-wit nu mijn auto in de garage staat?