Binnenkort ga ik op weekend met een bende vrienden. Zij hebben allemaal een partner en kinderen, ik niet. Maar toch is het de evidentie zelve dat ik erbij ben. Niemand die het in z'n hoofd zou halen mij niet mee te vragen omdat ik niet in het gezinsplaatje pas.

En toch is het blijkbaar niet zo vanzelfsprekend. Ik hoor regelmatig singles met pijn in het hart vertellen dat ze sinds ze opnieuw single zijn niet meer uitgenodigd worden door koppels. Ik denk dat het fenomeen zich vooral voordoet wanneer mensen als paar bevriend zijn met andere paren. Als ze dan uiteengaan, willen de vrienden zich niet mengen in het conflict. En om vervelende situaties te vermijden, verbreken ze dan het contact met beide ex-partners.

Mijn vrienden zijn mensen die ik als single heb leren kennen en dus stelt dat probleem zich niet. Ook voor de rest geen klachten. Wanneer we met z'n allen op reis gaan, gunnen ze mij bijvoorbeeld de kamer die het verst van de kinderkamers gelegen is, wat zeer bevorderlijk is voor mijn nachtrust. Wil ik mee zorgen voor de kinderen, dan mag dat, maar niets hoeft.

Een vriendenkring die alleen maar uit singles bestaat, ik zou het niet willen. Single of koppel, wat maakt het uit? Geef mij gewoon leuke mensen in wiens gezelschap ik graag vertoef en al de rest is bijzaak.