BOM
Een vriendin van me is eind de dertig, single en heeft nog een kinderwens. En aangezien ze blijkbaar geen geschikte partner vindt, blijven er slechts 2 mogelijkheden over: adoptie, of zwanger worden via een (anonieme, veronderstel ik?) sperma donor. Zij wil voor dit laatste gaan. Indien alles goed gaat, zal ze dus een BOM worden, een Bewust Ongehuwde Moeder. Tegenwoordig heet dat BAM, Bewust Alleenstaande Moeder. Gehuwd zijn is sowieso niet meer nodig om een kind te krijgen :-)
Toch wel een drastische beslissing, met heel wat praktische en financiële gevolgen. Ik schrok er zelf een beetje van toen ze het me liet weten. Niet dat ik betwijfel of ze een goede en liefdevolle moeder zou zijn; ik schrok vooral van het feit dat ze geen partner vindt, want eigenlijk zie ik geen redenen waarom ze dit niet zou kunnen.
Ze zit er wel een beetje mee in wat de gevolgen zouden zijn voor het kind later. Want het komt niet in een “normaal” gezin terecht, en het zal dit later mogen uitleggen op school. Persoonlijk vind ik dit eigenlijk geen probleem, want een kind heeft in de eerste plaats liefde en stabiliteit nodig (en een PlayStation). En als dit nu komt van één of twee ouders, of van twee ouders van hetzelfde geslacht, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit, me dunkt.
Zelf ben ik ook eind de dertig, en heb ik mezelf ook al de vraag gesteld: wil ik eigenlijk nog kinderen? Ze zeggen altijd dat mannen meer tijd hebben, maar dat klopt niet echt hoor: de biologische klok tikt voor ons ook. Zeker als je nog een beetje een “jonge” vader wilt zijn. Ik ging er altijd van uit dat ik een geschikte partner zou vinden en dat kinderen dan vanzelf zouden volgen, maar blijkbaar lukt me dat niet. En aangezien wij niet zwanger kunnen worden, blijft er eigenlijk maar één mogelijkheid over voor alleenstaande mannen met een kinderwens: solo-adoptie. Een moeilijke en lange procedure met heel wat beperkingen. Maar het kan dus wel.
Wat vinden jullie hiervan? Misschien zijn er op deze site BOM lezeressen? Of single mannen met een kinderwens die solo-adoptie overwegen?
Matthias
Toch wel een drastische beslissing, met heel wat praktische en financiële gevolgen. Ik schrok er zelf een beetje van toen ze het me liet weten. Niet dat ik betwijfel of ze een goede en liefdevolle moeder zou zijn; ik schrok vooral van het feit dat ze geen partner vindt, want eigenlijk zie ik geen redenen waarom ze dit niet zou kunnen.
Ze zit er wel een beetje mee in wat de gevolgen zouden zijn voor het kind later. Want het komt niet in een “normaal” gezin terecht, en het zal dit later mogen uitleggen op school. Persoonlijk vind ik dit eigenlijk geen probleem, want een kind heeft in de eerste plaats liefde en stabiliteit nodig (en een PlayStation). En als dit nu komt van één of twee ouders, of van twee ouders van hetzelfde geslacht, dat maakt eigenlijk niet zoveel uit, me dunkt.
Zelf ben ik ook eind de dertig, en heb ik mezelf ook al de vraag gesteld: wil ik eigenlijk nog kinderen? Ze zeggen altijd dat mannen meer tijd hebben, maar dat klopt niet echt hoor: de biologische klok tikt voor ons ook. Zeker als je nog een beetje een “jonge” vader wilt zijn. Ik ging er altijd van uit dat ik een geschikte partner zou vinden en dat kinderen dan vanzelf zouden volgen, maar blijkbaar lukt me dat niet. En aangezien wij niet zwanger kunnen worden, blijft er eigenlijk maar één mogelijkheid over voor alleenstaande mannen met een kinderwens: solo-adoptie. Een moeilijke en lange procedure met heel wat beperkingen. Maar het kan dus wel.
Wat vinden jullie hiervan? Misschien zijn er op deze site BOM lezeressen? Of single mannen met een kinderwens die solo-adoptie overwegen?
Matthias
Beter een goeie thuis van 1 ouder dan een 'slechte' van het 'ideale' koppel. 'k Kan dat verstaan, als de wens er is, is de wens er. Voor een vrouw ligt het nog iets makkelijker om zwanger te geraken, voor een man...?
BeantwoordenVerwijderen'k Denk dat kinderen tegenwoordig al zoveel variatie zien (2 mama's, 2 papa's, etc...)dat ze ook BAM kunnen plaatsen mits wat uitleg.
Ik word - als alles goed blijft gaan - over een dikke 3 maanden BAM (had ik trouwens nog nooit gehoord, maar t past inderdaad wel beter). Ben als alleenstaande aan het avontuur (want dat is het toch wel) begonnen, en ben nog altijd tevreden met die keuze. Soms stel ik mij dezelfde vragen: hoe ga ik aan mijn kind uitleggen dat er geen papa is (al ken ik hem wel, maar maakt hij geen deel uit van de toekomst), enz ... Maar zoals ook Vlinderke schreef: een goede en stabiel thuis is het allerbelangrijkste voor een kind, of dat nu in een 'traditioneel' gezin is of niet!
BeantwoordenVerwijderenBeste, ik ben Tiffany, student vroedvrouw en voor mijn eindwerk ben ik op zoek naar BAM's die een korte vragenlijst willen invullen, ben je geïnteresseerd, laat dan maar iets weten :) Je zou me er heel veel plezier mee doen, alvast bedankt. Groetjes Tiffany!
VerwijderenIk ken iemand die screenings doet voor kandidaat-adoptiegezinnen (dat is immers verplicht als je via de erkende kanalen wil adopteren), en ik heb van haar begrepen dat alleenstaande mannen weliswaar zo'n screening tot een goed einde zouden kunnen brengen, maar dat er weinig "landen van herkomst" van adoptiekinderen zijn die ingaan op zo'n wens (en dat geldt nog meer -al is dit hier dus niet van toepassing- voor homosexuele koppels)
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat dat tegenwoordig geen probleem meer hoeft te zijn. Misschien is het net voor tot net na de bevalling wat moeilijk, omdat je er dan altijd alleen voor staat.
BeantwoordenVerwijderenLangs de andere kant zijn er heel veel koppels die uit elkaar gaan als er baby's in het spel komen.
Welk verschil is er dan nog tussen een BOM en een gescheiden vrouw met een kind van 1 jaar?
het verschil is de EX
BeantwoordenVerwijderenen als je dan moet kiezen tussen een slechte ex en geen ex, dan is de keuze snel gemaakt niet?
BeantwoordenVerwijderen