Man, man, man
Woensdag 7 januari 2009, voorwaar een historische dag.
Na jaren twijfelen en “erover praten”, zou ik eens een initiatielesje SALSA volgen. Geheel gratis, dus risicoloos.
Meteen het aangename aan het aangename koppelend werd het plan opgevat om er een meidenavond van te maken. Twee kenden elkaar al in levende (o)lijve, het derde meisje zou de andere twee eindelijk, na weken chatten en wederzijds bloggen, ontmoeten.
Alle drie content om die blijde ontmoeting (wild guess).
Picture this: 3 meiden zònder (fysiek aanwezige man) naar een salsa-les. Alle drie “wijs” genoeg om zich niet om dat kleine detail te bekommeren. Moest kunnen, het zou leuk worden.
En we waren niet de enigen. Nog andere vrouwen boden zich schaamteloos alleen aan, wat meteen het typische dansles-fenomeen opleverde: manifest méér vrouwen dan mannen PLUS de aanwezige mannen waren uiteraard gekoppeld (lees: onder zachte dwang op sleeptouw genomen door hun respectievelijke andere helften).
Resultaat: enkele (uiteraard single) vrouwen mochten chinese-vrijwilligers-gewijs de rol van man op zich nemen. Hup, gezwind naar de overkant!
Eén van de drie hoofdrolspeelsters van dit verhaal liep òòk moedig over en werd voor de gelegenheid even “van het sterke geslacht”.
Basisstapjes leren, slechts 3 van de 4 maten stappen, lichtjes wiegen met de heupen en losjes zwaaien met de armen, NIET huppelen aub en oefenen, oefenen, oefenen.
Eerst alleen, dat wilde nog wel lukken.
Daarna (oh jeeezes!) gekoppeld.
In een dubbele cirkel graag, mannen aan de buitenkant, dames aan de binnenkant.
Enkelen, met duidelijke last van een acute identiteitscrisis, kozen resoluut voor de verkeerde cirkel….Néén, het waren niet de tijdelijke man-vrouwen (zij wisten exact waar de buitencirkel was).
Eens de commotie geluwd, mochten we eraan beginnen. Niet op mekaars tenen trappen graag, niet naar de grond kijken!
Olijf mocht met haar man-vriendin dansen… fijn, lekker veel lachen :)
MAARRRRR… plots, geheel onverwacht gebeurde het.
(wordt vervolgd)
Met dank aan onze gastblogster tijdens de maand van de gastblogger.
Na jaren twijfelen en “erover praten”, zou ik eens een initiatielesje SALSA volgen. Geheel gratis, dus risicoloos.
Meteen het aangename aan het aangename koppelend werd het plan opgevat om er een meidenavond van te maken. Twee kenden elkaar al in levende (o)lijve, het derde meisje zou de andere twee eindelijk, na weken chatten en wederzijds bloggen, ontmoeten.
Alle drie content om die blijde ontmoeting (wild guess).
Picture this: 3 meiden zònder (fysiek aanwezige man) naar een salsa-les. Alle drie “wijs” genoeg om zich niet om dat kleine detail te bekommeren. Moest kunnen, het zou leuk worden.
En we waren niet de enigen. Nog andere vrouwen boden zich schaamteloos alleen aan, wat meteen het typische dansles-fenomeen opleverde: manifest méér vrouwen dan mannen PLUS de aanwezige mannen waren uiteraard gekoppeld (lees: onder zachte dwang op sleeptouw genomen door hun respectievelijke andere helften).
Resultaat: enkele (uiteraard single) vrouwen mochten chinese-vrijwilligers-gewijs de rol van man op zich nemen. Hup, gezwind naar de overkant!
Eén van de drie hoofdrolspeelsters van dit verhaal liep òòk moedig over en werd voor de gelegenheid even “van het sterke geslacht”.
Basisstapjes leren, slechts 3 van de 4 maten stappen, lichtjes wiegen met de heupen en losjes zwaaien met de armen, NIET huppelen aub en oefenen, oefenen, oefenen.
Eerst alleen, dat wilde nog wel lukken.
Daarna (oh jeeezes!) gekoppeld.
In een dubbele cirkel graag, mannen aan de buitenkant, dames aan de binnenkant.
Enkelen, met duidelijke last van een acute identiteitscrisis, kozen resoluut voor de verkeerde cirkel….Néén, het waren niet de tijdelijke man-vrouwen (zij wisten exact waar de buitencirkel was).
Eens de commotie geluwd, mochten we eraan beginnen. Niet op mekaars tenen trappen graag, niet naar de grond kijken!
Olijf mocht met haar man-vriendin dansen… fijn, lekker veel lachen :)
MAARRRRR… plots, geheel onverwacht gebeurde het.
(wordt vervolgd)
Met dank aan onze gastblogster tijdens de maand van de gastblogger.
Man man man... dat was inderdaad een blijde eerste kennismaking met jullie. Jij alleen hield vol. Ik herbegin deze week nog eens na 2,5 jaar. Het zal anders zijn dan de eerste keer maar ik zal aan jullie denken :-)
BeantwoordenVerwijderenen zo heeft alles zijn reden. Blij dat het een kans was om jou te ontmoeten! :)
BeantwoordenVerwijderenHet kan ook omgekeerd...
BeantwoordenVerwijderenReeds meegemaakt dat een danscursus folk vooral uit mannen bestond. Voor de koppeldansen mochten we dus ook de "andere kant" spelen, de ene vent deed dit al met meer overtuiging dan de andere ;-)
en net deze avond een eerste tango les geprobeerd. en weer 2 man op overschot!
zullen we wisselen van dansles?
Ah tango... ook altijd al eens willen doen... maar bij gebrek aan partner nooit aan toe gekomen...
BeantwoordenVerwijderen@David: Tango stel ik al 2 jaar uit omdat (bijna?) iedere school onveranderd "eist" dat je als koppel inschrijft. Als danskoppel wel te verstaan....
BeantwoordenVerwijderenDaar waar - ik kàn me vergissen - nog steeds méér vrouwen zich inschrijven voor danscursussen, wordt het bijzonder moeilijk - om niet te zeggen "pijnlijk" - om je in Tango in te schrijven.
Op den duur probeer je er niet meer aan te denken.
Toch fijn om horen dat er nog cursussen bestaan waar ook al eens een man teveel is :):):)
(adres van betreffende cursus mag doorgegeven worden. Lijkt me een opportuniteit :))