Een terugblik op mijn leven als single

vrijdag 9 november 2012 Gastblogger 5 Opmerkingen


Ik ben 39, volgend jaar staat de 40 op me te wachten. Ik voel me niet oud maar ook zeker niet meer de jonge gast die graag naar de disco ging. Ik vraag me soms af wat ik de laatste 20 jaar heb gedaan. Toen ik nog jong was, ging ik wel uit maar meisjes versieren liet ik wat aan me voorbij gaan wegens te verlegen. Ik amuseerde me best wel op m'n eentje of in groep. Ik vond de discotheek nu ook niet dé plaats om iemand te leren kennen. Het ligt wellicht aan me maar mij lukte het alvast niet.

Ik ben ook zo stom geweest. Ik heb best wel eens wat betere contacten gehad met een meisje in de avondles en enkele andere gelegenheden maar durfde of zag de tekenen niet om haar beter te leren kennen.

Mijn hobby was dan ook al eerder op mannen gericht, ik ging graag naar films waar je ook al weinig kansen hebt.

En nu, nu ben ik 39 en heb het gevoel op een balans te staan. Op een fuif met jonge mensen zou ik me maar belachelijk maken, denk ik dan. Activiteiten voor alleenstaanden trekken vooral 50-plussers aan, met alle respect uiteraard voor die leeftijdsgroep.

Hoewel ik erg goed kan opschieten met jongeren vraag ik me af waar ik de leeftijdsgrens moet trekken. Moet ik op zoek naar een vrouw van meer dan 30 of is iemand tussen de 20-30 ook nog aanvaardbaar?

Ik begin nu wel te beseffen dat ik er werk moet van maken maar te goed proberen zal alleen maar leiden tot teleurstelling. Een datingsite lijkt me ook niet alles te zijn maar wat moet ik doen?

Ik heb veelal het gevoel dat iedereen wel al iemand heeft. Ik kan toch moeilijk vragen of iemand single is. Waar vertoeven die vrouwen, meisjes van in de dertig of prille veertig toch of heb ik een verkeerde bril op?

Mocht je je hierin herkennen of adviezen voor me hebben dan hoor ik het graag.

Groeten,

Cesaartje

5 opmerkingen:

  1. Ik herken mijzelf zeer goed in dit verhaal.
    Ik ben een prille dertiger, maar ik ik voel mij dezelfde richting uitgaan.
    Ik ben redelijk sociaal en ga regelmatig met vrienden op stap, maar als ik een meisje wil aanspreken, klap ik dicht.
    Ik heb helaas geen advies, maar ik weet wel hoe frustererend het allemaal is.
    Het is waarschijnlijk een schrale troost, maar je bent niet alleen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik word binnenkort veertig en ik herken mij ook hierin.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja hoor herkenbaar en ik ben de veertig al gepasseerd (42). Ik zou je toch willen aanraden de datingsite eens te doen, niet geschoten is altijd mis ; ) Teleurstellingen zijn niet uit te sluiten, maar ik weet uit ervaring dat je ook hele leuke ontmoetingen kan hebben en wie weet vind je er wel de liefde van je leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Prille dertiger hier en nog niet zo heel erg lang single af. Ik ben een paar keer stevig tegen de muur gelopen, maar toch telkens terug recht gekrabbeld.

    Wat ik geleerd heb is dit: Zorg eerst dat je gelukkig bent met jezelf en je eigen leven. Kom dus uit je kot! En dan bedoel ik niet: op café of naar de discotheek. Activiteiten genoeg: kookles, sport, filmclub, quizzen, boeken, fotografie, muziek,... Zoek dingen die je graag doet en ga er net niét naartoe om een lief te scoren maar om jezelf te verrijken. Je leert misschien wel verborgen kantjes van jezelf kennen die je niet had verwacht.

    De bonus is dat je nieuwe mensen leert kennen in plaats van steeds in hetzelfde clubje te hangen. Pas als je je goed voelt in je eigen vel, maak je de beste kans om iemand te leren kennen met die bij je past.

    Toegegeven, makkelijker gezegd dan gedaan, elke single heeft zwakke momenten. Probeer alleen niet al te hard in je schelp te kruipen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik herken mezelf heel erg in jou... Ik zat met exact hetzelfde "probleem". Vorig jaar heb ik me dan toch ingeschreven op enkele datingsites, aantal afspraakjes gemaakt enzo... Ik ben ook een keer naar een wandeling voor singles geweest, dat waren heus niet alleen maar 50-plussers die daar kwamen! En nog het best van al: ben daar de liefde van m'n leven tegen het lijf gelopen.

    Het heeft mij anderhalf jaar gekost om er in te "investeren" en ik kan alleen maar zeggen dat ik gewoon ontzettend blij ben dat ik het heft op die manier in eigen handen heb genomen.

    BeantwoordenVerwijderen