Wilde boeken en de jacht

zondag 9 december 2012 Gastblogger 8 Opmerkingen


Er was eens, een jaar of zes geleden, in een huis hier onder mij, een stel dat elkaar sinds twee decennia kende. Zij was wild en hij las veel. Het verbaasde haar dan ook niet, dat hij verslingerd raakte aan 'zwerfboeken', beter bekend als 'bookcrossing'. (voor uitleg verwijs ik naar de officiële website van dit bizarre maar heerlijke tijdverdrijf om 'van de hele wereld een bibliotheek te maken').

De man ging bij nacht en ontij op jacht naar boeken. Want als er een boek werd losgelaten in het wild, ontving hij een 'release alert'; een melding over de plek waar het boek wachtte om bejaagd, gepakt en gelezen te worden. En als hij, of een andere boekenjager, zijn prooi binnen had, meldde hij zijn vondst op zijn beurt op het net. Zo kon hij, en andere leden, de reis van elk boek, en wie het las, volgen. Oudgedienden mopperden op fora soms dat dit hijgerige jagen weinig meer met lezen had te maken. En echt ongelijk hadden zij niet. Wat te denken van een boek dat onderin een zandbak lag begraven of dat zat vastgebonden aan de slagboom van een overweg, zodat alleen bij het langskomen van een trein, onder het oog van tientallen wachtende fietsers, het boek kon worden losgepeuterd? Heeft niks met lezen van doen. Maar daarom niet minder leuk.

De man legde en joeg op boeken. En hij niet alleen. De Groningse scene haalde er zelfs de krant mee. Men opereerde onder schuilnamen en een persoonlijke foto op je profiel was zeldzaam. Ook wie man of vrouw was, bleef vaak onduidelijk. Heel andere koek dan facebook. Tot welke hilarische toestanden dit soms leidde, kan een goed jager teruglezen in de archieven van bookcrossing. Hier beperk me tot het boekenstel.

De vrouw kreeg er lucht van dat de uithuizigheid van haar ega niet alleen de jacht op boeken betrof. En ze bedacht -want dat gaat zo in sprookjes- een list. Zij werd, zonder dat hij het wist, zelf lid van de zwerfboekclub. Onder de naam 'Letterzetter'. De vrouw verdiende toentertijd haar brood met het begeleiden van langdurig werklozen in een kringloopwinkel. En, net als bij tweedehands kleding het geval is, is ook maar een heel klein deel van de ingebrachte boeken geschikt voor wederverkoop. Zo beschikte Letterzetter over honderden doorgedraaide boeken. In de trein naar huis selecteerde ze elke dag zorgvuldig de titels en broedde op haar plan. Ze zou een soort speurtocht voor hem uitzetten, door kwistig te strooien met boeken. Boeken met vrouwen in de titel, boeken over vrouwen. Waar hij dan op zou jagen, zonder te weten wie ze losliet.

Aldus geschiedde. Hij volgde, maar vermoedde niet dat Letterzetter zijn lief was. Ook wekten de veelheid aan boeken, en vreemde titels als 'Een vrouw volgt het spoor' bij hem geen enkele argwaan. Maar liegen en leedvermaak waren niet echt haar ding, dus ze onthulde gauw zelf haar grap. Toen was het even stil.

Letterzetter bleef langer lid dan nodig was voor de list, en ze kreeg leggend, jagend en zelfs lezend de smaak te pakken. Ze maakte kennis met werk van Tom Lanoye, Nelleke Noordervliet en John Irving.

Hoe het afliep met dat stel? Nou ja, dat ging dus, jaren later, alsnog uit elkaar. Zo gaat dat soms. Maar de boeken trof geen blaam. Sprookje van niks, hè. Geen spinnewiel, geen wolf, geen glazen muiltje ter verhoging van de feestvreugde, en zelfs geen behoorlijke moraal.

Scheiden doet natuurlijk leiden, maar opent ook het jachtseizoen. Op bewegend wild. En soms, soms levert die jacht dan weer een boek op. Een nieuw boek, nota bene. Als cadeautje. Nu schrijf ik zelden over boeken, maar aan dit boek had ik al eens een logje geweid. Zonder er in te hebben gelezen. Terwijl 1 miljoen Nederlanders me al voorgingen. Zal ik het dan toch wagen? Ok, ik sla het open, op bladzijde 280: "We pakken het ritme op... op, neer, op, neer, op, neer ... en weer en weer en het voelt zo...lekker" (...) zwoegende (...) barstens (...) heftig (....) kloppend (....) tuimelend (....) kreten (....)

Hm. Ja ja. Wat zal ik doen met deze prooi? Ruilen of toch liever loslaten? Want mijn ingedutte boekenjacht leefde gister even op. Ik bejaagde een boek. Tussen de wortels in een winkel. En ik vond het!

Nieuwsgierig geworden? Ga ook op jacht!  Er zwerven duizenden boeken rond.

Zes december werd er een boek neergelegd bij de bloedbank aan de Plesmanlaan in Amsterdam. En fivergirl liet daar eerder 'De vrouw van de keukengod', los. Loop je eerder warm loopt voor Baldacci?, die ligt in Zwolle te wachten op de vuilcontainer aan de Zanzegge. Misschien is ie nog warm van het lezen, want hij werd er vandaag neergelegd. In Groningen ligt 'de Pianoman' van Bernlef bij het GIA aan de poststraat op nieuwe lezers te wachten. En ook in België ligt veel fraais. Zo reisde er een boek via Tilburg, Emmen en Castricum naar het station in Turnhout:
"Van aardbei tot zweepje"

Happy hunting! (en de vangst natuurlijk even melden)

Met dank aan onze gastblogster, Lehti-Paul

Wil jij ook graag een stukje op onze blog zien verschijnen, mail dan naar oponseentje@gmail.com

8 opmerkingen:

  1. Na afgehaald.be weer een super tip om eens uit te proberen.
    Verdorie, met al die leuke dingen om te doen, kom ik tijd tekort, zelfs zonder een kroost kinderen in huis om voor te zorgen:-).
    Bedankt, Lehti!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb me ondertussen geregistreerd en heb ondertussen de regels gelezen. Ik ben zeker van plan om binnenkort eens een boek in het wild los te laten (de trein zal mijn uitgelezen werkterrein zijn), alleen moet ik nog eens uitzoeken hoe ik die labels afgeprint krijg...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hou ons zeker op de hoogte, hé. Ik wil dat ook uitproberen, maar als het te ingewikkeld is, zie ik het er nooit van komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Het enige dat telt is het BCID nummer dat je krijgt, zodra je een boek registreert. Etiketten zijn leuk maar hoeft niet. Je kunt ook gewoon de website en het nummer voorin het boek schrijven. Het is nu volgens mij ook verbetert dat je, door het intypen van het ISBN-nummer, gelijk een plaatje, titel en wat dies meer zij krijgt aangeleverd.
    Wij hielden ook wel eens meetings. Hier zie je dat er binnenkort iets in A'dam, Eindhoven, Arnhem iets is/komt: http://www.bookcrossing.nl
    Etiketten staan hier: http://www.bookcrossing.nl/etiket.php en hier is de Belgische site: http://www.bookcrossing.be/

    Nachtbraker: leuk dat je je hebt aangemeld. Weet je wat ook leuk is (als je een beetje voyeuristisch bent ingesteld), een boek loslaten in de trein en een coupé verderop gaan zitten. Veel mensen zullen het boek oppakken, er een stukje in lezen, het neerleggen, er om lachen... maar meenemen, daarvoor moeten vele mensen een drempel over. (hoe voller de trein, hoe minder het wordt meegenomen) Ik hoorde eens over een kind dat aandachtig de omslag las, het meenam, en vervolgens door een ouder werd uitgekafferd dat hij niet zomaar iets mocht meenemen.

    En Lies, wat lees ik nu? is ingewikkeldheid een reden om iets niet te doen? Dit is hoop ik niet in tegenspraak met je hier na volgende blogje ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Lehti: wat een aandachte, kritische lezers hebben we hier, zeg. We mogen ons gelukkig prijzen (zeker als je de onzin leest op bepaalde andere fora). Ingewikkeldheid is voor mij een reden om iets niet prioritairs niet te doen. First things first namelijk.
    Dus stel ik voor dat Nachtbraker dat allemaal eens mooi uittest en ons dan een stappenplan mailt dat we kunnen posten op de blog. Zo besparen we allemaal veel tijd. Moet wel, met onze drukke singlelevens, hé. Leve de efficiëntie en dank bij voorbaat aan Nachtbraker!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Lies: komt in orde! 't Zal voor in de kerstvakantie zijn, dan heb ik tijd...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik heb ondertussen een boek vrijgelaten en daar een stukje over geschreven op mijn blog...

    BeantwoordenVerwijderen