Aanrader: blijf bij mij (Rika Ponnet)

donderdag 21 november 2013 Lies 10 Opmerkingen

Ik las 'Blijf bij mij' van Rika Ponnet en vind het een interessant boek.

'Je hechtingsstijl bepaalt je relatie', is de stelling die in dit boek wordt uit de doeken gedaan. Die hechtingsstijl ontwikkel je in je eerste 3 levensjaren.

Ponnet onderscheidt mensen met:
- weinig angst voor verlating / veel angst voor verlating
- weinig vermijding van intimiteit en binding / veel vermijding van intimiteit en binding

Op basis hiervan ziet ze 4 hechtingsstijlen:

de veilig gehechten: Intimiteit en binding vermijden ze niet en ze hebben weinig angst voor verlating.

de angstig gehechten: Intimiteit en binding vermijden ze niet, maar zij hebben wel angst voor verlating.

de afwijzend-vermijders: Zij vermijden intimiteit en binding. Ze hebben weinig angst voor verlating.

de angstige vermijders: Zij vermijden intimiteit en binding. Ze hebben veel angst voor verlating.

Omdat het type van de afwijzend-vermijders volgens Rika Ponnet veel voorkomt bij singles hierbij een stuk daarover uit het boek.

Afwijzend-vermijders kunnen gemakkelijk alleen leven. Ze voelen zich weleens eenzaam, hebben vaak een onbestemd gevoel van onvolkomenheid, maar kunnen dat moeilijk duiden. Ze verlangen minder naar nabijheid en intimiteit dan in de andere hechtingsstijlen het geval is en ze worden moeilijk of niet verliefd. Ze zijn goed vertegenwoordigd onder de singles, hebben ook vaker alleen korte relaties. Voor hen begint de ellende pas als ze een relatie hebben. Ze voelen zich dan snel verstikt. Afwijzend-vermijders onderhandelen vaak over meer ruimte. Ze bewaken hun grenzen. Tot daar en niet verder.
Angstig-gehechten doen er alles aan om hun partner dichterbij te brengen, afwijzend-vermijders doen het omgekeerde. Zij deactiveren hun hechtingssysteem, ze proberen de band met de partner 'onder controle' te houden. Daardoor ondermijnen ze vaak hun relatie, duwen ze hun partner weg. Ze maken hun partner kleiner, geven kritiek en devalueren. Ze richten hun aandacht op zijn of haar kleine kanten. Ze koesteren onhaalbare romantische verwachtingen waaraan de partner nooit zal beantwoorden, zodat zij het excuus hebben om zich niet (ten volle) te binden. Ze hebben altijd een vluchtroute klaar.


En, herkenbaar of net niet?

10 opmerkingen:

  1. Tja. Ik kan gemakkelijk alleen leven, maar ik word ook gemakkelijk verliefd. Ik vind het normaal dat je "onderhandelt" over je ruimte en grenzen als je al wat langer gesetteld bent op je eentje. Je wilt dat immers pas opgeven (opgeven klinkt hier misschien alsof je iets verliest, maar dat hoeft niet zo te zijn) wanneer alles 100% goed zit. En sommige mensen zijn heel gelukkig in een LAT relatie.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan het zo niet direct zeggen eigenlijk. Voor een deel misschien wel, maar voor een deel ook zeker niet. Misschien moet ik gewoon zelf dat boek maar eens lezen. Ben het toch al regelmatig tegengekomen, dus mss is dat niet toevallig. Een to do voor na nieuwjaar. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herkende er in elk geval een cursus psychologie in van ooit (en mezelf ook).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Aangezien dit mijn 'dada' is....
    Ponnet beseert zich op de (Westerse) theorie van Ainsworth waaruit blijkt dat slechts een klein deel van de kinderen naar de moeder (vader en/of andere opvoeders worden/werden 'buitengesloten'bij de onderzoeken, wat al een kritiek op zich vormt) een 'afwijkende'(niet-veilige) hechtingsstijl ontwikkelen. Deze 'afwijkende' hechtingsstijl komt het meeste voor in extreme situaties, dus waarbij het kind bitter weinig emotioneel en affectief contact ontvangt. Dit gaan in verband brengen met single-zijn, lijkt me net iets te ver. Hopelijk ontstaat er geen nieuw etiket 'single = probleem = 'verkeerd' gehecht'.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. daar heb je een punt Vlinderke... er zijn al genoeg vooroordelen als zou een Single een 'probleemgeval' zijn...
    mss zijn 'de' niet-singles wel té afhankelijk...;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb het boek ook gelezen en vond er niets aan. De nadruk wordt (zoals iemand hier al aangeeft) keihard gelegd op het verkeerd gehecht zijn en onderliggende problemen bij meestal één van de partners.
    Aangezien ik geen hechtingsproblemen heb gekend kan ik mezelf onmogelijk herkennen in één van de "profielen". Ja akkoord, af en toe een zin die wel klopt, maar that's about it.
    Er zullen zeker mensen zijn waarvoor de theorie in "Blijf bij mij" opgaat, maar dit zal toch een minderheid zijn denk ik. Het single zijn lijkt met dit boek overgeanalyseerd te worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ja, waarom zou het niet zo kunnen zijn als anoniem zegt: dat de niet-singles te afhankelijk zijn. O, daar zou ik wel nog wel eens een ondersteboven/ omgekeerd logje over willen schrijven. A la (excusez pour la publicité) http://lehti-paul.blogspot.nl/2013/09/baltsritueel-bij-de-mens.html

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goed (of niet) om weten : dit boek is niet veel meer dan een Vlaamse vertaling van de bestseller 'Hold me Tight' door de Amerikaanse therapeute Sue Johnson.

    Mijn mening : wie heeft er Freud nog nodig nu we Sue Johnson/Rika Ponnet hebben...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Er is toch helemaal niets mis met grenzen stellen? Als je veel tijd en ruimte voor jezelf nodig hebt, zal een liefhebbende partner daar toch alle begrip voor hebben? Indien niet, is hij misschien/waarschijnlijk niet goed voor jou.

    BeantwoordenVerwijderen