En toen werd mijn ex papa
Het ging goed met me, erg goed zelfs. Maar toen belde de ex na meerdere jaren windstilte. Nog voor hij 1 woord had gesproken, wist ik waarvoor. Hij was vader geworden.
En plots stortte heel mijn wereld in, als was het maar een kaartenhuisje. In 1 klap voelde heel mijn leven aan als leeg, als bezigheidstherapie, als één groot plan B. Want hij had wat ik hoogstwaarschijnlijk nooit zou hebben: een kind.
Nu loop ik niet hele dagen te treuren omdat er hier geen kleintjes rondlopen. Verdriet slijt, aanvaarding groeit en de voordelen grijpen van de situatie waarin ik me nu eenmaal bevind, daar ben ik blijkbaar goed in.
Toch deed het verdomd veel pijn. Ook al was het punt achter onze relatie vooral mijn keuze, ook al had ik die beslissing wel 100 keer gewikt en gewogen. Hij kreeg waarnaar hij vurig verlangde, ik niet.
Ik heb de ex gefeliciteerd en uitgebreid geïnformeerd naar de baby, maar na een lang en openhartig gesprek heb ik hem ook gevraagd mij niet meer te bellen. Contact houden en vrienden blijven met de ex(en), sommige mensen zijn er goed in. Bij mij opent het meestal alleen maar een kastje boordevol verdriet. Laat mij dus maar leven in het hier en nu met de blik meer gericht op de toekomst dan op het verleden.
En plots stortte heel mijn wereld in, als was het maar een kaartenhuisje. In 1 klap voelde heel mijn leven aan als leeg, als bezigheidstherapie, als één groot plan B. Want hij had wat ik hoogstwaarschijnlijk nooit zou hebben: een kind.
Nu loop ik niet hele dagen te treuren omdat er hier geen kleintjes rondlopen. Verdriet slijt, aanvaarding groeit en de voordelen grijpen van de situatie waarin ik me nu eenmaal bevind, daar ben ik blijkbaar goed in.
Toch deed het verdomd veel pijn. Ook al was het punt achter onze relatie vooral mijn keuze, ook al had ik die beslissing wel 100 keer gewikt en gewogen. Hij kreeg waarnaar hij vurig verlangde, ik niet.
Ik heb de ex gefeliciteerd en uitgebreid geïnformeerd naar de baby, maar na een lang en openhartig gesprek heb ik hem ook gevraagd mij niet meer te bellen. Contact houden en vrienden blijven met de ex(en), sommige mensen zijn er goed in. Bij mij opent het meestal alleen maar een kastje boordevol verdriet. Laat mij dus maar leven in het hier en nu met de blik meer gericht op de toekomst dan op het verleden.
Heel mooi geschreven en heel herkenbaar (niet exact dezelfde situatie weliswaar)!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt in mijn ogen ook groot gelijk dat je gevraagd hebt dat hij niet meer zou bellen.
Hopelijk komt jouw wens misschien ook nog uit...
Hoi Lies,
BeantwoordenVerwijderenHoog tijd voor wat hieronder in de blog wordt beschreven: tijd voor jezelf met mensen die je graag zien en met wie je eindeloos kan babbelen, vrijuit. Dat heb je op zo'n momenten van doen. Denk terug aan wie je was voor het telefoontje. Je bent nog altijd die persoon: iemand die actief geniet van het leven. Dat dat soms met een downtje is, heeft iedereen voor. Maar laat je niet ontmoedigen. Je bent de moeite waard en jouw pad slingert zijn eigen weg en leidt je naar dingen die voor jouw belangrijk zijn.
Herkenbaar... toffe vrienden hebben,leuke dingen doen en daarna beseffen dat het bij de ex, ook al is daar een grote wens in vervulling gegaan, ook niet altijd van een leien dakje gaat!
BeantwoordenVerwijderenDag Lies,
BeantwoordenVerwijderenIk vind dit een heel aangrijpende hartkreet.
Je moraal heeft duidelijk een zware opdoffer gekregen.
Veel sterkte bij het verwerken ervan.
Badoo-buddy.
Dat heb je erg mooi en bondig gezegd en ik kan me dat goed voorstellen. Knuffel uit het hoge Noorden. (van een doorgewinterde moeder die zichzelf vanavond boos hoorde worden tegen zoon 1 om niks, een in stilte huilend kind 2 over het hoofd zag en (volwassen) kind 3 zo ongeveer doodzweeg, ... kortom, ik voelde me vanavond een in en in slechte moeder. Het biedt vast geen troost, maar toch. . .
BeantwoordenVerwijderenZo herkenbaar. Na de breuk met mijn ex heb ik geen contact gehouden maar toen ik na enkele jaren te horen kreeg dat hij papa was geworden voelde ik wel een steek. Je hebt groot gelijk dat je hem hebt gezegd om geen contact meer op te nemen!
BeantwoordenVerwijderenEn geef de hoop niet op .. wie weet ;-)
Een vriend van me is ook laatst vader geworden. Af en toe maakten we het samen gezellig, een dikke tien jaar lang zijn we er altijd voor elkaar geweest.
BeantwoordenVerwijderenNu het zover is, en hij vader is, is er toch iets geknakt in mij. Ik kan niet beschrijven wat het is. Jaloezie? Dat betwijfel ik. Maar wat dan wel? Confrontatie met iets dat nooit meer zal zijn zoals het vroeger was? Waarschijnlijk vooral dat.
Veel sterkte in het verwerken hiervan. 't Is een bevreemdend gevoel, maar je komt het wel teboven.
Een aantal jaren geleden had ik een aantal dates met iemand die overduidelijk kinderen wou - dat stond reeds als "voetnoot" in haar eerste mail ;-) Bijna elke keer dat we elkaar zagen ging het daarover, en op den duur voelde ik me daar wat ongemakkelijk bij. Het is nooit iets geworden tussen ons, maar een tijdje terug hadden we wel opnieuw contact via mail. Zij is ondertussen BAM mama geworden, en ze heeft ook een nieuwe relatie. Toen ik dit vernam had ik ook wel even zoiets als "het had mij kunnen zijn". Maar gedane zaken nemen geen keer, en, zoals je schrijft, dingen uit het verleden oprakelen levert niet veel op...
BeantwoordenVerwijderenNog contact houden met je ex, waarom zou je dat doen?
BeantwoordenVerwijderenomdat het de vader/moeder van je kinderen is ?...ook al heb ik er zelf, ik zou het toch ook moeilijk hebben als er bij hem nog eentje bijkwam
BeantwoordenVerwijderenBedankt aan iedereen voor alle lieve reacties.
BeantwoordenVerwijderenDit stukje werd al enige tijd geleden geschreven. Ik verschoof het omdat er zoveel inzendingen van gastbloggers waren.
Toen het uiteindelijk gepubliceerd werd, was ik er alweer over. Al heeft iedereen natuurlijk zijn zere plekken.