En toen kreeg ik mijn mooiste, zaligste, zoetste nieuwjaarsgeschenk. 2015 mocht net als 2014 starten met een bezoekje van mijn zalig zoet geurende J. Dit keer strak in een knap pak met een retro strikje errond. Wat een verpakking en wat een gezellige lunch.

Ik kan zijn bezoekjes ondertussen niet meer op mijn 2 handen tellen, hij blaast me niet meer compleet van mijn sokken zoals pakweg een jaar geleden, maar hij is er nog steeds, hij doet het nog steeds. Hij tankt me bij met de nodige zelfvertrouwen - brandstof die ik broodnodig heb. Hij is er nog steeds en hij luistert en hij vertelt (en hij is hot) en hij is een vriend (with benefits?) en hij is knap.

Hij is er nog steeds na de vele pauzes door zijn schuldgevoel en na mijn ontelbare afkickperiodes. Hij is er nog steeds, maar het is tegelijk ook niet meer hetzelfde. Die 1ste magie is omgezet in 'weten dat hij er is als ik hem nodig heb en hem voldoende trigger en challenge'. Ik voel me goed bij hem, het voelt ondertussen vertrouwd en dat is goed. De hartenklop overmant mijn keel niet meer als hij aanbelt, maar hij blijft me beroeren. En soms, heel soms betrap ik mezelf zelfs bij hem nog op een 'wat als' gedachte. Maar tegelijk zijn de no nonsense, de 0,0 verwachtingen en 0,0 relatielabeling ook net zo comfortabel bij hem. Bij mijn andere dates zijn er altijd meteen van bij de start verwachtingen en risico's: or you break up with them or you end up marrying them. Bij J. Is het gewoon simpel, niets van dat alles, gewoon babbelen, lachen, fun, en no strings attached.

(wordt vervolgd)