Voor mijn dochters is het natuurlijk een zeer goede zaak dat die introductie en alles erna zo smoothly verloopt, maar mijn ex wenste ik op dat vlak toch een iets moeilijker parcours toe eigenlijk (tja, die payback gevoelens zullen altijd wel wat blijven sluimeren, vermoed ik). En ja het doet pijn als de kindjes met een cadeautje van A. thuiskomen (en zonder dat ze het merken steek ik het dan 's avonds in het heen- en weer koffertje zodat ze er niet meer aan denken) en ja het is hartverscheurend om het verjaardagskaartje van papa aan mijn dochter voor te lezen en dan te moeten afsluiten met: van papa en A. Maar ik kan alleen maar mijn beide handen kussen dat A. geen enge, griezelige, kwaaie, angstaanjagende stiefmoeder is.

(wordt vervolgd)