Diner d'amour solitaire

donderdag 23 juli 2015 Gastblogger 9 Opmerkingen

Op het keukenzeil maken mijn voeten meer bewegingen dan strikt noodzakelijk voor het bereiden van mijn eenpansmaaltje. De salsa muziek staat zo hard, dat ook de pannen er van lijken te gaan dansen.

Van de 'onmisbare' ingrediënten en recepten heb me nooit veel aangetrokken. Ik kijk gewoon wat er in de koelkast staat en combineer daarvan een kleurrijk geheel waarvan ik het idee heb dat mijn eigen smaakpapillen, (en niet die van lovers, kinders of ander eetgraag volk), het kunnen waarderen.

'Me gusta la cucina', mijn kennis van het Spaans komt niet erg ver, maar ik meen hier toch een toepasselijk 'Ik hou van koken/ de keuken' te verstaan. Terwijl ritmische trommels een rumba inzetten, pers ik over de paksoi net zo veel knoflook als mijn eerste lief, een Griek, plachtte te doen. Na wat ketjap en olijfolie, -dankzij de Italiaan verving ik boter door olijfolie-, leg ik even later een stukje vlees tussen het bedje beetgare groente. Een combinatie die ik opdeed door over de schouder van de Pers naar zijn kookkunsten te kijken.

Het was de Griek die me ooit overhaalde om samen lessen salsadansen te volgen, en voor zijn moeder maakte ik altijd heerlijk dikke tzaziki. Maar vandaag roer ik door de komkommer mijn eigen doorgeschoten botersla. Die boven de paprikaplant uittorent die ik van mijn laatste lief kreeg, een Hollander.

Uit de pan die ik ook van hem kreeg schep ik -om klokslag zes uur- de heerlijke paksoi naast de gekookte krieltjes. Mijn kleurrijke diner eet ik niet aan tafel op, maar zet het op een plek waar het voor mijn kinderen verboden is om te eten: naast de computer. Zodat ik, tijdens het leeglepelen van mijn bord -met hartjes-, dit logje typ.

Voor jezelf koken vind ook ik vaak niet leuk. Maar met de nodige variatie en liefde als historische basis, is het, ook in je eentje, heerlijk.

Geniet smakelijk!

Lehti Paul

Met dank aan onze gastblogster. Jouw inzending is ook welkom bij oponseentje@gmail.com

9 opmerkingen:

  1. Mooi stukje! Ik kook ook niet graag voor mezelf. Jammergenoeg heb ik geen liefdesverhalen om mijn kookervaringen mee op te vrolijken. Of wel: ik kreeg ooit een tajine van een vriendin. Vrienschap is ook mooi hé. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 'Heerlijk' stukje :-) Ik kook eigenlijk wel graag voor mezelf, en dat mag gerust lang duren, het brengt rust na een drukke werkdag. Net als de afwas achteraf. Ik vind dat absoluut geen 'verloren tijd'. Uiteraard is het koken voor een geliefde, als onderdeel van een romantische tête-à-tête, van een andere dimensie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een lekker stuk! Doet er mij bij stilstaan hoe mijn manier van koken en recepten een mix zijn invloeden. Niet dat ik een Grieks, Italiaans en Perzisch lief op mijn conto kan schrijven, maar 'pasta primavera' leerde van een Amerikaanse kotgenoot die een Italiaanse buurman had, 1-2-3-4-soep (recept vind je op deze blog) van een vriendin, andere recepten haalde ik uit diverse kookcursussen, bepaalde kooktrucks leerde ik van vrienden en vriendinnen door samen te koken, enz.
    Bedankt, Lehti.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Laure. Vriendschap is niet alleen ook mooi. Maar misschien nog wel mooier! Ook in de keuken. Ik haalde vanmorgen gereedschap op van een onlangs overleden vriend. Hij had geen kinderen, geen lief, geen familie. Ik erfde zijn gereedschap. En aangezien ik klus voor mijn werk, zal ik voortaan vaak aan hem denken. http://lehti-paul.blogspot.nl/2015/04/armeense-paella-uit-assen.html

    Ook ik kreeg een tajin, die ik weinig gebruikte en doorgaf aan een andere vriendin.
    Vrienden, liefdes maar vooral herinneringen en het doorgeven ervan is mooi. En dan vooral om met een glimlach aan te denken. Het leven is mij te kort om verbitterd te raken om wat eens was.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @ Mattias. Dan kom ik volgende week bij je eten. Dan ben ik in 't Belgse land ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Lies. Ik las gister een stuk van Thomas Erdbrink, verslaggever in Iran. Die daar al jaren woont. Hij vertelde dat ze elke avond wel weer bij anderen gaan eten en nooit weten hoe de avond loopt. Soms met z'n achten, soms met vijftig. Op zulke momenten benijd ik dat. Dat langswaaien, koken voor elkaar... gezelschap. Het zal wel zijn dat ik nooit in een studentenhuis woonde (en er nu wel regelmatig kom voor mijn werk). Of heet dat bij jullie 'op kot'?

    'kotgenoot' I love that word :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Voor mij zelf en alleen koken vind ik niets.
    Maar met jou meelezend ga ik morgen vrolijk aan de slag.
    Oh, wat eet jij lekker de wereld rond.
    Mijn buik gaat er van glimmen.

    Smakelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Lehti: ik weet niet precies waar je moet zijn, maar spring gerust binnen. Kunnen we samen een frietje stekken ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. @robalberts. Dan ben ik benieuwd wat voor lekkers het wordt? ;-)

    @pianoliedvandemaand (is dat Mattias?) Ik weet ook niet precies waar ik moet zijn. Antwerpen verkende ik al eens. Nu ga ik mijn kinders het schone Gent of Brugge laten proeven (wie weet wat zij daar later weer van meenemen in hun persoonlijke keukens)

    BeantwoordenVerwijderen