Ik dacht: laat ik voor de lol mijn ecologische voetafdruk eens berekenen.  De lol was er snel af. Ik blijk goed te zijn voor 5,5 ha aarde. Als ik die oppervlakte uitzet op Google Maps, dan blijkt in een oogopslag hoe idioot veel dat is (buitenste gebied op kaart). Als iedereen zo gulzig was als ik, dan hadden we verschillende werelden nodig om rond te komen en zoals bekend zijn er voorlopig geen extra werelden beschikbaar. Het leven is geen videospel.

Anders gaan eten
Even piekeren. Ik moet terug naar 2,1 ha (binnenste gebied). Hoe pak ik dat aan? Ik heb geen auto, dus daar valt geen winst te behalen. Bijna overal branden er spaarlampen. Mijn elektrische gitaar, staafmixer en stofzuiger worden aangedreven door de windkracht van Ecopower. Mijn computer draait niet op Windows, maar op het zuinigere Linux.

In mijn voeding heb ik nog marge, geloof ik. Als ik geen salami meer op mijn boterham leg, scheelt dat misschien een grasperkje. Als ik ook nog alle boter, kaas en eieren schrap, groeit dat grasperkje aan tot een half voetbalveld. Het is beter dan niets, maar de Grote Sprong Voorwaarts kun je het bezwaarlijk noemen. En wat meer is: ik lust graag salami. Het ziet er benard uit voor mezelf en het mensdom.

Extra lieven
Een belangrijke variabele in het voetafdrukalgoritme is het aantal mensen in je huishouden. De eerste vraag luidt immers: "Hoeveel mensen leven er in totaal in je woning, jezelf inbegrepen?". Bij mij was dat bij de laatste telling: 1. Maar ik kan dat aantal opdrijven. Stel: ik neem een lief.

Ik doe de test opnieuw, beantwoord de vraag met "2" en hou de overige variabelen gelijk, want ik geef mijn boterhammen met salami niet zomaar prijs. Het blijkt een goede zet. Met een klap verminder ik mijn voetafdruk tot 4,3 ha. Dat komt overeen met 1,2 ha. Dat zijn een heleboel salamiworsten.

Ik ga door op mijn elan en neem naast mijn officiële lief een maîtresse. Die menage à trois brengt me op 3,7 ha. Overspel loont. De voetafdruk van de gemiddelde Belg ligt nu ver achter mij, maar ik ben nog niet tevreden en besluit er nog een lief bij te doen. Ik daal nu tot een adembenemende 3,4 ha, maar ook daarmee is de aarde niet gered. Ik word ongeduldig en trek een voordeelpak van drie vrouwen open, wat me op zes lieven brengt. Met 2,8 ha komt het streefdoel in zicht. Doorbijten nu: ik laat nog twee extra lieven invoeren uit China, de Belgische zijn op. Dat vertegenwoordigt een gezin van negen personen maar ik zit nog altijd maar op 2,6 ha.

De limieten van het programma zijn nu bereikt; meer dan negen personen kun je niet invoeren. (Noteer: de socialetolerantiedrempel van het WWF bedraagt: acht lieven.) Reken ik verder op eigen kracht, dan schat ik dat ik tien à elf lieven nodig heb om op de gewenste 2,1 ha uit te komen. Dat is niets minder dan een harem. Dat wordt wel erg druk. En wat zouden de buren ervan zeggen?

Het beste lijkt me dat ik mijn salamiconsumptie toch maar weer eens tegen het licht houd.