De wereld op z'n kop
'Jij doet dat fantastisch als single. Ik zie je op die manier nog wel verder je leven uitbouwen.' Het was positief bedoeld en het eerste deel van de uitspraak vatte ik ook wel op als een compliment. Met het tweede deel had ik het moeilijker.
Zou men tegen iemand die er net in geslaagd is het kanaal over te zwemmen ook zeggen: 'Prima gedaan. En zwem nu maar terug naar de overkant'? Of tegen de pelgrim die eindelijk Compostela bereikt: 'Strik je veters en zet de terugtocht in. Je zei toch zelf dat het een mooie tocht was?'.
Single zijn heeft z'n leuke kanten en door mij daarop te focussen, heb ik best een fijn leventje. Maar toch zijn er dagen waarop ik het moe ben om altijd zelf maar aan de kar te trekken. Dan wil ik dat er eens iemand een feestje organiseert voor mijn verjaardag in plaats van zelf feestelijkheden op te zetten voor mezelf. Dan ben ik op bezoek bij een couchsurfer en ben ik bijna geëmotioneerd als hij mijn kleding in z'n wasmachine gooit of als we samen op uitstap gaan en hij de rugzak met onze beider spullen draagt. Dan besef ik dat al die talrijke vrienden en kennissen nooit dezelfde verbondenheid en betrokkenheid kunnen bieden als een goede partnerrelatie.
En nee, het gaat me er niet alleen om dat iemand zorgt voor mij. Het geeft mij zelf zoveel meer voldoening te zorgen voor iemand anders dan voor mezelf. Ik kook bijvoorbeeld wel lekker voor mezelf, maar het zou mij toch wel meer voldoening geven dat te doen voor een partner. Soms heb ik het gevoel dat ik met de liefde die in me schuilt geen blijf weet.
Tegelijkertijd ken ik genoeg koppels om te weten dat ook mensen in een relatie wel eens het gevoel hebben altijd de kar te moeten trekken. 'Gebrek aan steun' is niet voor niets een van de redenen die vaak opgegeven worden bij relatiebreuken. Door mijn brede netwerk heb ik misschien net wel meer steun dan veel mensen die geïsoleerd leven in een partnerrelatie die te wensen overlaat.
Tiens, ik ben ben precies goed bezig. Je tegelijkertijd bewust zijn van de minpunten van het leven met z'n twee en van de pluspunten van het leven als single, klinkt dat niet als een goed recept om als single tevreden door het leven te gaan?
Zou men tegen iemand die er net in geslaagd is het kanaal over te zwemmen ook zeggen: 'Prima gedaan. En zwem nu maar terug naar de overkant'? Of tegen de pelgrim die eindelijk Compostela bereikt: 'Strik je veters en zet de terugtocht in. Je zei toch zelf dat het een mooie tocht was?'.
Single zijn heeft z'n leuke kanten en door mij daarop te focussen, heb ik best een fijn leventje. Maar toch zijn er dagen waarop ik het moe ben om altijd zelf maar aan de kar te trekken. Dan wil ik dat er eens iemand een feestje organiseert voor mijn verjaardag in plaats van zelf feestelijkheden op te zetten voor mezelf. Dan ben ik op bezoek bij een couchsurfer en ben ik bijna geëmotioneerd als hij mijn kleding in z'n wasmachine gooit of als we samen op uitstap gaan en hij de rugzak met onze beider spullen draagt. Dan besef ik dat al die talrijke vrienden en kennissen nooit dezelfde verbondenheid en betrokkenheid kunnen bieden als een goede partnerrelatie.
En nee, het gaat me er niet alleen om dat iemand zorgt voor mij. Het geeft mij zelf zoveel meer voldoening te zorgen voor iemand anders dan voor mezelf. Ik kook bijvoorbeeld wel lekker voor mezelf, maar het zou mij toch wel meer voldoening geven dat te doen voor een partner. Soms heb ik het gevoel dat ik met de liefde die in me schuilt geen blijf weet.
Tegelijkertijd ken ik genoeg koppels om te weten dat ook mensen in een relatie wel eens het gevoel hebben altijd de kar te moeten trekken. 'Gebrek aan steun' is niet voor niets een van de redenen die vaak opgegeven worden bij relatiebreuken. Door mijn brede netwerk heb ik misschien net wel meer steun dan veel mensen die geïsoleerd leven in een partnerrelatie die te wensen overlaat.
Tiens, ik ben ben precies goed bezig. Je tegelijkertijd bewust zijn van de minpunten van het leven met z'n twee en van de pluspunten van het leven als single, klinkt dat niet als een goed recept om als single tevreden door het leven te gaan?
klinkt geweldig. Nu nog in de praktijk brengen (aan mijzelf dan, niet aan jou).
BeantwoordenVerwijderenHeel je argumentatie klopt natuurlijk, daar ben ik het volkomen mee eens. Maar dat iemand zoiets zegt, is toch vooral een groot compliment (hoogstens een beetje ongelukkig geformuleerd): je redt je goed, je bent zeer zelfstandig en je laat je geluk niet afhangen van iemand anders. En dat zijn eigenschappen die nuttig zijn als single, en wellicht ook het leven als koppel interessant en boeiend kunnen maken.
BeantwoordenVerwijderen@elke: als ik om me heen kijk, zie ik dat vooral mensen die uit een lange partnerrelatie komen het erg moeilijk hebben met single zijn (zeker als ze die relatie al bij al als positief ervaren hebben). De mensen die al lang single zijn, hebben meestal wel een manier gevonden om - ondanks het gemis van een partner - toch een fijn leven te hebben. Single zijn went, maar da's natuurlijk maar een flauwe troost voor wie z'n partner verliest. Maar die mensen hebben dan weer de statistieken aan hun zijde: wie ooit al getrouwd geweest is, heeft meer kans om opnieuw in een partnerrelatie terecht te komen dan wie nooit getrouwd was. Het ziet er dus statistisch stukken beter uit voor jou dan voor mij.
BeantwoordenVerwijderen@esmeralda: het is een dilemma: enerzijds moet je wel zelfstandig en sterk worden om het goed te hebben als single. Anderzijds mag je nu ook weer niet te zelfstandig en sterk worden, lees je soms, want uit onderzoek zou blijken dat mannen het niet zo hebben voor sterke, zelfstandige vrouwen. Nochtans ben ik het met je eens dat die eigenschappen eigenlijk zouden moeten gezien worden als troeven in een relatie. Het zal je maar overkomen een diep ongelukkig iemand te treffen die z'n plan niet kan trekken en dan helemaal verantwoordelijk te worden voor het geluk van die ander.
(zet juffrouw mier brilletje op)
BeantwoordenVerwijderentututututututututuuuuuut!
Jij ben niet "precies" goed bezig, jij bent gewoon goed bezig!
En er is vast en zeker iemand gewoon perfect voor jou, die jou perfect vindt voor hem, en op een dag zit die gewoon naast jou op de zetel en weet je "dat issem!"
Het komt écht wel, als de tijd er rijp voor is.
Hey Lies,
BeantwoordenVerwijderenI hear ya sister...
Ook ik ben noodgedwongen boormachines en schroevendraaiers beginnen verzamelen, draai mijn hand niet om voor een te verslepen puinzak of een te vervangen autoband. Dat was het gevolg, niet de oorzaak.
Maar nu ik zelfredzaam ben, nu ik niemand tot last HOEF te zijn, nu ik in principe mijn plan wil trekken, nu moet ik me bijna verdedigen dat ik dat kan.
Ik vind het niet helemaal fair. Want het is niet omdat ik het KAN, dat ik het ook altijd wil. Ik zal altijd graag Ikea kasten in elkaar prutsen omdat ik dat Lego voor volwassenen vind, maar toen mijn ex vorig jaar het voortouw nam bij het maken van een kast in de gang, was ik zooooo blij dat hij de leiding nam en ik maar wat kon meedoen. Dat het niet van mij moest komen.
Het is met mannen net zoals met vrouwen zeker : stiekem willen we niet wat we zeggen te willen. En omgekeerd. Want al kan een man misschien wel zeggen dat hij geen al te zelfstandige vrouw wil (het zou te handig kunnen zijn zeker :-)), als hij met een snikkend, afhankelijk en onzeker doetje zijn pap moet koelen zal hij zich vermoedelijk ook wel even in het (door miserie grijzende) haar krabben... Toch ?!
Lang leve de open mind, het geven van kansen en vooral de gevers van het soort geciteerde ommentaren heel erg relativeren ;-)
We rule !
:-)
Groetjes,
I
@Lies: je mag anders altijd eens voor mij koken, hoor! Waar moet ik zijn? :-)
BeantwoordenVerwijderenMatthias
@Dulcera: bedankt voor de lieve woorden. Al vind ik wel dat die tijd er nogal lang over doet om te rijpen...
BeantwoordenVerwijderen@Isolde: bedankt voor het begrip. Ik ben diep onder de indruk van je handigheid (ik zal het onthouden voor als ik nog eens iets koop in de Ikea ;-). Zelf ben ik lang niet zo handig ben als jou. Maar ik heb zo mijn strategieën ontwikkeld om toch de dingen gedaan te krijgen. Goed in de verf zetten hoe ik er zonder de (klusjes)man in kwestie niets van ga bakken (wat trouwens ook wel waar is), waarop zijn ego flink gestreeld is en hij prompt in de auto springt om mij uit de nood te helpen.
@Mathias: het was wel 'een partner' waarvoor ik graag zou koken, hé. Toch bedankt dat je zo begaan bent met mijn geluk.
Heel herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderen@Dulcera,
BeantwoordenVerwijderenJe opmerking is ongetwijfeld heel lief bedoeld maar ik vind het een dooddoener van jewelste ! Als je al even single bent,kan je dit soort opmerkingen wel missen als kiespijn.Ik krijg dan altijd het gevoel dat het onze eigen schuld is dat we nog alleen zijn.
Ingrid
@Ingrid
BeantwoordenVerwijderenZo had ik de opmerking van Dulcera niet opgevat. Wel integendeel, veel mensen beginnen te zoeken naar een verklaring waarom je single bent.
Je krijgt dan de opmerking: je ziet er niet slecht uit, dus dat kan het niet zijn. Je bent best aangenaam in de omgang, dus dat ook niet.
Ha, je bent te moeilijk! En dan krijg je hele tirades over de lat die te hoog ligt. Ten eerste werken weinig singles met een lat, maar wel met een gevoel dat er is of niet. Ten tweede zou ik nooit diegene willen zijn met wie een man iets begonnen is nadat hij beslist had zijn lat lager te lebben.
Dulcera deed dat allemaal niet, waarvoor dank.