Als vrouw die al een tijdje alleen woont, kan ik mijn mannetje staan: ik kan gaten boren als de beste, de verstekzaag hanteren, muren verven en gyproc afwerken. Ik heb zelf een tuinpad aangelegd, mijn huis gevoegd en geschilderd en een gat voor een vijver gegraven. Dat laatste klusje afwerken bleek echter iets te hoog gegrepen.
De vijver waarvan sprake is namelijk geen flutplastieken kinderbadje, maar een stevig polyester model van 2 m x 2,4 m. Erg onhandig, zoniet onmogelijk, om alleen te hanteren. Dus had ik een Probleem. Zeker nadat mijn vaste klusvriend verklaard had pas te kunnen helpen als zijn eigen tuin was aangelegd – na de zomer dus – en mijn schoonbroers stuk voor stuk andere dingen aan hun hoofd hadden. Hoe kon ik hulp naar mijn tuin lokken? Het antwoord bleek simpel te zijn: door eten en drank in het vooruitzicht te stellen.
Die zaterdagnamiddag was erg heet, 30° schat ik, en ik twijfelde eraan of het wel verantwoord was om in die temperatuur mensen aan het werk te zetten. Maar zie: een voor een sprongen mijn gasten heldhaftig in de put om die nog dieper te maken en een uurtje later zat de vijver zo goed als waterpas in de grond. Daarna hebben ze met hun drietjes wel mijn hele voorraad soldaat gemaakt: alle chips, nootjes en olijven waren op, de hele biervoorraad, al het barbecuevlees en alle groenten waren verdwenen. Geen patatje bleef over. Maar goed, ik heb er toch fijn een vijver in mijn tuin aan over gehouden.
Eén van de dingen die ik nog altijd moeilijk vind als single, is alles wat met koken te maken heeft. Ik kook heel graag en soms geloof ik zelfs dat ik iets mekaar kan flansen dat tot op zekere hoogte eetbaar is.
Toen ik vorig jaar terug alleen kwam te staan, kookte ik vaak te grote porties, had ik regelmatig overschotten, liet ik dingen slecht worden wegens slecht aankoopbeleid, of - als ik weer eens te laat thuis kwam van het werk - liet ik me verleiden tot een kant-en-klare maaltijd.
Nu heb ik mijn zaken veel beter op orde en kan ik volgende tips meegeven:
1. ook al zijn kant-en-klare maaltijden een beetje des duivels, af en toe moet dat kunnen. Uiteindelijk is het eten dat je zelf maakt veel lekkerder en ook veel minder duur. Daar kom je zelf wel op na een tijdje.
2. de diepvriezer is uw vriend. Kook voor twee of drie en vries de rest in hapklare porties in. Gemakkelijk voor 's avonds na het werk.
3. kook eenvoudig, met weinig ingrediënten. Met vijf ingrediënten kan je al heel lekkere dingen maken, zoals thestonesoup.com bewijst.
4. ook je lokale bioboer is je vriend: zij verkopen hun groenten en fruit (en vaak nog heel wat andere zaken) vaak per stuk. Zo moet je geen onnodig grote verpakkingen kopen waar je dan vier dagen van moet eten. En bioproducten zijn gewoon veel lekkerder dan "gewone" producten.
5. nodig mensen uit om bij jou te komen eten. Als je goeie vrienden hebt nodigen ze je terug uit, en dat scheelt weer een paar avonden koken :-)
En bezorging aan huis, vraag je je dan af? Dat is voor mij een eenvoudige keuze: ik woon net iets te ver van de stad en heb nog altijd geen thuisbezorgservice gevonden die hun overprijsde, te vettige, te zoute, lauwe, zijn-beste-tijd-gehad-hebbende maaltijden aan de voordeur komen afleveren. Weeral een probleem dat zich niet stelt :-)
Voor een "gewoon" verslag van mijn reis moet je hier zijn, maar er zijn ook aspecten aan zo'n reis die nauw vasthangen met het feit dat je single bent (mét kinderen), en daar wou ik het even over hebben.
Laat ik alvast zeggen dat we ons met ons drietjes reuze geamuseerd hebben, en dat het allemaal vlot verliep. Zo'n vakantiehuisje als wij huurden voor een weekje, biedt genoeg mogelijkheden. De kinderen hadden hun eigen kamer (en speelden daar overdag ook al eens) en er was een tuintje (met een stukje bos zelfs) en hoewel het allemaal niet zo groot was, volstond het zeker voor ons drieën. De bewoners van het huis, waarvan ons vakantiehuisje eigenlijk het "achterhuis" vormde, hadden ons bij aankomst een zelfgebakken brood gegeven en ze hadden ook, gezien het warme weer, een oude plastieken teil van de zolder gehaald die ze vulden met lekker verfrissend water, zodat de kinderen er alvast zou kunnen in spelen terwijl vader de wagen loste... Marry en Jan, de eigenaars, waren trouwens zeer gecharmeerd door de kinderen en al zeker toen ze bij ons vertrek van mijn dochter een mooie tekening kregen...
Beter dan de vorige keer slaagde ik erin deze vakantie echt genoeg tijd te maken in het huisje om ook daar met hen te spelen. Het levensritme dat we thuis gevonden hadden, en ons "evenwicht" om de dingen rond te krijgen (remember?), was natuurlijk op vakantie niet van tel, want het is ten slotte VAKANTIE hé... En dus schakelden we over op een gezapiger ritme, waarbij de afwas dan maar wat langer moest wachten soms, waarbij bedtijd een rekbaar begrip werd en waarbij we ons niet hoefden te houden aan ons vooropgesteld programma. Inderdaad, sommige uitstapjes die we hadden voorzien, gingen uiteindelijk niet door, omdat we het te druk hadden met plezier hebben. You can't have it all... Een bezoekje aan Schiermonnikoog zat er niet meer in, maar hé, dat kwam natuurlijk omdat we langer dan voorzien in de zeehondencrèche bleven. En uiteindelijk bleek één (zeer mooie) wandeling op onze vakantie voldoende om tevreden op terug te kijken.
Wat ik altijd een beetje lastig vind als je alleen op stap bent met je kinderen, is dat je én voor hen én voor het gerief moet zorgen. Als we naar het strand gaan (dat bleek in concreto nu dus een strandje aan het meer te zijn), laat ik niet graag ons gerief alleen achter op dat strand, maar ik wil natuurlijk ook wel eens graag samen met kinderen spelen ín het water. Het vraagt een beetje loslaten om alles onbeheerd achter te laten en met hen het water in te gaan (en als je met twee bent, kan je daarover afspreken en het gerief hoeft dan niet onbeheerd achter te blijven). Want natuurlijk kan je het fototoestel, je portefeuille, je sleutels,... niet meenemen in het water. Tijdens het rijden naar de uitstapjes (en al zeker tijdens de lange rit van thuis naar de bestemming en omgekeerd), kan je niet anders dan je concentreren op de weg, het verkeer,... en als je er alleen voorstaat, is er natuurlijk niemand die zich intussen kan ontfermen over kinderen die zich na een tijdje ook al eens durven vervelen (zeker als je een halve dag onderweg bent). En dus komt het erop aan om zoveel mogelijk te anticiperen en dingen mee te nemen in de auto waarmee ze zich kunnen bezighouden, ook tijdens lange(re) ritten. En het helpt ook als je voldoende cd's meeneemt met muziek die ze graag horen (of luistercd's !). Zo genoten we op deze vakantie volop van Kapitein Winokio en ook de "griezelige rijmpjes" van Roald Dahl bezorgden ons heel wat plezier (en maken het mogelijk dat vader toch voldoende op de weg kan letten ondertussen). En zo werd de versie van Katootje door Bunny op Kapitein Winokio zag 2 beren hét lied van onze vakantie, dat we dagelijks meermaals luidkeels meezongen...
Vakantie, da's avontuur voor mij. En een van de manieren om eens iets anders te beleven is couchsurfen. Je gaat dan op bezoek bij mensen in het buitenland waarmee je contact hebt opgenomen op basis van hun profiel op de site van Couchsurfing. Die couchsurfers zijn meestal erg open en boeiende mensen. In hun gedetailleerde profiel staan ook verslagjes van andere couchsurfers die al contact hadden met hen en zo weet je een beetje met wat voor iemand je te maken hebt.
Tot hiertoe heb ik er alleen maar positieve ervaringen mee en vind ik couchsurfing een pracht van een reisformule voor singles. Voor de reis die ik deze zomer ga maken, verstuurde ik de voorbije week heel wat 'couch-requests'. Dat leidde tot enthousiaste reacties en een pak berichten over en weer. De couchsurfers doen werkelijk alle moeite om de dag dat ik bij hen zal langskomen leuke dingen met mij te ondernemen: samen de stad bezoeken, een boottocht maken, naar hun buitenverblijf trekken, ...
Gewoonlijk ga ik langs bij alleenwonende vrouwen van ongeveer mijn eigen leeftijd. Vind ik er geen (want de meeste couchsurfers zijn toch wel wat jonger), dan ga ik ook wel eens langs bij een gezin.
Deze keer vreesde ik moeilijk logement te vinden en mailde ik voor het eerst ook een paar mannen.
En zie hieronder de reactie die ik kreeg van een van hen.
---
Hi!
I have recently become very religious and will try to follow the rules of my religion. I am an Adam monk and the apartment is my paradise. This means I will welcome you completely naked and you will be an Eve nun at least for these three days. Therefore you must put all your clothes in a plastic bag when you arrive and only use them when you leave the apartment, which you may do at any time. You may cover your genitals with a genuine fig leaf if this is important to you. Also no apple eating is allowed in the apartment! Remember what happened when Eve ate the apple! It's important that we live in harmony and that both of us are happy all the time. Everything else is voluntarily. For example we do not have to make a lot of children and create a new mankind unless you aspire on becoming a true Eve.
Write me for further instructions.
/F. The first Adam monk (after Adam)
---
Ik vind dat hij goed schrijft en zin voor humor heeft. Maar langsgaan bij hem, dat ga ik toch niet doen. Deze Eva mag dan al single zijn en hopen dat ze zich op vakantie in het aards paradijs gaat wanen. Maar het appartement van een wildvreemde Adam, da's toch niet het paradijs dat ze voor ogen heeft.
