Nu is de wereld mijn speeltuin en ik sta open voor nieuwe ervaringen. Ik
reis, ik smijt me op mijn job, ik ga uit ... ik ontdek de wereld en ik groei.
Maar ondanks dat is het soms gewoon even niet zo leuk, bijvoorbeeld als ik:
weeral net op tijd besef op de foute man te zijn gebotst (als het aantrekken/afstoten-spelletje lang genoeg geduurd heeft).
snak naar een toekomstplan en de stap niet alleen durft te zetten (de biologische klok tikt lustig verder terwijl de vastgoedprijzen hetzelfde doen, maar dan omgekeerd evenredig).
iéts wil doen, maar plots iedereen al andere plannen blijkt te hebben gemaakt (ik ben ook graag alleen, maar soms is dat net niet genoeg).
met kerstmis overspoeld wordt met "nodig eens een eenzame uit"-uitnodigingen (waar ik overigens steeds met plezier op inga).
merk dat vrienden werkelijk géén boodschap hebben aan een klaagzang over mijn werk (en hoe graag ik mijn werk ook doe, soms kan het eens hoog zitten)
Maar dan denk ik met een glimlach terug aan die eerste dagen van de rest van mijn leven. Hoe alles er nu zo anders uitziet en ondanks alle laagtes, de hoogtes toch de doorslag geven om te kunnen zeggen wat zij toen zei tussen oude meubels en nieuwe verf. Ze had verdorie meer dan gelijk, hoe uitzichtloos het mij toen ook leek.
Toen ik enkele jaren geleden het singlerijk vervoegde, kwam een oude schoolvriendin helpen met schilderen. We hadden altijd contact gehouden en spraken jaarlijks eens af om bij te praten. De lange relatie had mijn vangnet enorm uitgedund, gezamenlijke vrienden bleken stuk voor stuk voor "de ex" te kiezen. Dringend tijd om nog eens af te spreken dus.
Zij was single en probeerde me op te peppen met honderden stoere singleverhalen, over daten en over net-geen-relaties. Over reizen en festivals. Ik werd er toen moedeloos van. Ik zie ons daar nog altijd zitten. In een leeg appartement, met enkel een zetel en een kleerkast. Verfgeur in de neus, pizza en bier aan huis geleverd.
Ik moet er nog vaak aan terugdenken, hoe ik zei "je kan daar toch onmogelijk gelukkig van worden, zoveel beleven, maar niemand om het écht mee te delen" en haar antwoord "ik kan toch moeilijk zeggen hoe zwaar kl★te het soms is, ja dat gebeurt. Maar ik zwéér het je, ik kan écht zeggen dat ik verder heel erg gelukkig ben" en hoe hard we toen gelachen hebben om ons "miserie". Het was láng geleden dat ik nog zo hard en intens gelachen had. Het leek wel uren te duren.
Nu ben ik enkele jaren verder en bedenk ik hoe universeel sommige dingen kunnen zijn en dat het niet zo zwart-wit is. Mijn leven is op zoveel vlakken rijker geworden. Ik doe waar ik zin in heb, ik heb een beste vriendin, maatjes, vrienden en kennissen. De band met sommige familie en collega's was nog nooit zo goed. Vroeger kon het mij niets schelen, ik was gesetteld en dat was goed genoeg.
Op reis gaan of thuis vakantie vieren, dat is de kwestie. Na de pro-reis-argumenten van gisteren nu de home-sweet-home-bedenkingen.
Blijf maar thuis, want:
- je agenda is al goed aan het vollopen. Als je toch weg gaat, dan mis je die pool party bij vriendin X, de barbecue bij lezer Y (subtiele hint ...), de uitstap met Z, ...
- je gaat toch niet al je vrienden hier achterlaten om alleen te gaan rondzwerven? Of om misschien terecht te komen in een groep die je niet ligt? Nee, dan maak je beter tijd voor al die leuke mensen die je nu al kent. Je kan ook in Gent nieuwe mensen leren kennen. Aan mensen die vlakbij wonen, heb je trouwens meer dan aan vakantievrienden die 1000 km ver wonen.
- een reisje organiseren met vrienden is omslachtig. Vind maar eens mensen die hetzelfde willen doen, er ongeveer hetzelfde budget aan willen besteden en ook nog eens in dezelfde periode beschikbaar zijn. En als je met meerdere vrienden wil reizen, moeten die ook nog compatibel zijn.
- dan kunnen je neefjes en nichtjes komen logeren, kan je eindelijk werk maken van de moeder-dochterdag die je je moeder beloofde voor haar moederdag, kan je al de bonnen die je kreeg voor je verjaardag eindelijk eens verzilveren, ex-medeblogster E. eens gaan helpen in haar tuin, afspreken met de mensen die je alweer enige tijd niet meer gezien hebt, ...
- zelfs al zou je tijdens je Staycation elke dag uit gaan eten of dagtrips maken, dan nog kost het je een stuk minder dan een buitenlandse reis. Reken uit je voordeel!
- geen gedoe met tickets zoeken en boeken, logement regelen, inpakken en uitpakken, plantensitter zoeken, enz.
- als het regent, kan je eens wat opruimen in huis. En wordt het ook stilletjes aan geen tijd dat je de inrichting van je woonst afrondt?
Should I stay or should I go, wat denkt u, beste lezer?
Dus weeg ik de pro's en de contra's af. Vandaag krijgen jullie de argumenten 'pro go' te lezen. Morgen komen alle bedenkingen in het voordeel van 'stay' aan het bod.
Hup met de geit, want:
- de wereld is zoveel groter dan Gent. Er valt zoveel moois te zien en zoveel te beleven, zelfs zonder het vliegtuig te nemen.
- als single ben je zo vrij als een vogel. Je moet geen rekening houden met de verlangens/njets van een partner. En als je geen kinderen hebt, hoeft je vakantie ook niet childproof te zijn. Toch zonde om de kansen die dat biedt niet te benutten?
- als je weg bent, ben je er pas helemaal uit. Geen mails, geen telefoons, geen huishouden, ...
- zo fijn is al dat Gentse fijn stof nu ook weer niet. En natuur heb je hier ook niet echt in overvloed.
- in de stad is het altijd een paar graden warmer dan op het platteland. Leve de verkoeling van de buiten.
- misschien krijgen we wel een regenachtige zomer. Dan gaat het steken te weten dat je op een zonnige plek had kunnen zitten.
- op vakantie leer je nog eens wat nieuwe mensen kennen. Altijd verfrissend.
- op reis gaan, is goed voor je talenkennis.
- een sportieve vakantie, is goed voor je conditie. Je gaat meer beweging hebben dan thuis.
DEZE ACTIVITEIT WORDT UITGESTELD OMDAT DE INITIATIEFNEEMSTER ZIEK IS. MAIL HAAR ALS JE DE VOLGENDE KEER VAN DE PARTIJ WIL ZIJN.
Wat kun je doen op het groene gras van de Nieuwdonk ? Kubb spelen !
De tweede Kubb-bijeenkomst zal opnieuw plaats vinden op de Nieuwdonk te Overmere op zondag 13/7/2014 om 14.00 u. We zullen tot 14.10 uur wachten aan de fietsenrekken om eventuele nieuwkomers te verwelkomen, daarna gaan we spelen op het grasplein rechts, voorbij het terras.
De opkomst belooft al iets groter te worden dan de vorige keer, maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd !
Je kan je komst melden bij nickxke1@hotmail.com
Neem jij ook een initiatief om singles bijeen te brengen? Mail dan je uitnodiging naar oponseentje@gmail.com
Al een tijdje ga ik met veel plezier naar de badmintonavonden die via deze blog georganiseerd worden. Voor iedereen een aanrader. Je vindt er spelers en speelsters van verschillend niveau, zodat er steeds leuke teams kunnen gevormd worden en fijne matchkes gespeeld worden.
Het badmintonnen doet me echter zin krijgen om ook met squash de draad terug op te nemen. Dat speel ik namelijk nog liever, maar helaas bevinden zich geen squashliefhebbers van mijn niveau binnen mijn vriendenkring.
Dus doen we hier een oproep...
Wie zin heeft om eens af te spreken voor een uurtje squash, die mag altijd een mailtje sturen naar els.creatief@gmail.com.
Of misschien zijn er wel goede spelers die de beginners wat truukjes willen leren?...
Kortom: wie zin heeft om te squashen... stuur een mailtje en dan bekijken we met de geïnteresseerden wat de beste locatie en moment kan zijn om samen te komen.
Ooit haalden we met deze blog de Flair. Later volgden Goed gevoel en dit jaar Zone 09.
Dit weekend was de Morgen (DM Magazine) aan de beurt. Onze blog wordt vermeld in een artikel over de vele hoogopgeleide vrouwen die alleen blijven. Ondergetekende wordt er opgevoerd als levend bewijs van de onderzoeken die uitwijzen dat de hooggeschoolde vrouwen (en de laaggeschoolde mannen) het langst alleen blijven. Voor elke 100 hoogopgeleide mannen zijn er namelijk 108 hoogopgeleide vrouwen.
Dank aan de Morgen voor de reclame en voor de piek in onze bezoekerscijfers.
En welkom aan alle nieuwe lezers. Iemand zin om mee te bloggen of om eens een activiteit voor onze single lezers te organiseren? Laat van je horen op oponseentje@gmail.com
Nogal wat mannen vallen op jongere vrouwen. Bijgevolg heb je als 40-plusvrouw wel eens het gevoel dat je maar beter niet je hoop stelt op je leeftijdsgenoten. Terwijl die frisse groene blaadjes plukken, zie jij vooral herfstblaadjes dwarrelen rond je hoofd. Best frustrerend.
Dan doet het al eens een glimlach op je gezicht verschijnen als een single-vriendin je dit filmpje stuurt met als boodschap: we moeten nooit de moed verliezen. Al hopen we natuurlijk niet te moeten wachten tot we de gezegende leeftijd van onderstaande dames bereikt hebben. En hoe hip delen ook mag zijn, een man willen we toch graag helemaal voor ons alleen.
Ik was van plan om het badmintonnen deze zomer even zo te laten, maar ik ben aangenaam verrast dat jullie er eigenlijk ook in de zomer mee willen doorgaan.
Dus, zoals na de vorige badmintonavond al min of meer besproken op het terras van de Picasso: volgende afspraak donderdag 3 juli. Uur en plaats houden we hetzelfde: Catalpa, 20 uur.
Jullie kennen ondertussen de routine: laat maar iets weten via badm.oponseentje@gmail.com als jullie komen. Het enthousiasme van de voorbije edities heeft mij echt plezier gedaan.
Als jullie nog geïnteresseerde singles kennen, breng ze gerust mee.
Op zondag 1 juni werd voor de eerste keer bijeengekomen op de Nieuwdonk te Overmere om samen Kubb te spelen. Niettegenstaande de magere opkomst van 4 deelnemers werd het een gezellige, ontspannende namiddag. Eerst werd onderling kennisgemaakt bij een drankje, daarna speelden we 5 spelletjes waarbij we tot de vaststelling kwamen dat de spelregels toch nog eens grondiger moeten bekeken worden.
Bij het drankje achteraf werd beslist om deze activiteit te herhalen in de loop van de maand juli op dezelfde locatie, er zal een doodle aangemaakt worden. We hopen op een grotere opkomst de volgende keer. Indien je geïnteresseerd bent, stuur een mailtje naar nickxke1@hotmail.com en je zal een uitnodiging ontvangen voor de doodle.
PS : de titel verwijst naar de lichte beschadiging die de Kubb-koning onderging bij het omverwerpen.
Met dank aan onze gastblogster. Jouw uitnodiging voor een activiteit is ook welkom bij oponseentje@gmail.com.
Aanstaande zondag om 21 uur wordt de radiodocumentaire 'Lenie & ik' uitgezonden bij RadioDoc (VPRO) op de Nederlandse Radio 1. Een portret van Lenie de Zwaan (81) en haar moeizame strijd voor singlesemancipatie.
Lenie de Zwaan (81) is singlesactiviste. Volgens haar worden alleenstaanden door de Nederlandse wet gediscrimineerd. Een gunstig erfrecht, nabestaandenpensioen en allerlei fiscale schaalvoordelen gelden nu alleen voor mensen met een partner. Waarom is het gezin de hoeksteen van de samenleving, en niet de single en zijn vrienden?
Radiomaker Maartje Duin volgt Lenie in haar moeizame strijd voor singlesemancipatie. Vooral jongere singles steken hun energie liever in de zoektocht naar een partner. En dat geldt ook voor Maartje zelf…
De radiodocumentaire duurt 35 minuten. Beluister hier een voorproefje.
2,8 miljoen Nederlanders wonen alleen, en dat worden er steeds meer. Over dit onderwerp maakte Maartje Duin de veelbesproken ‘Cursus Alleen Zijn’(2012, i.s.m. Esma Linnemann), en een thema-uitzending voor Villa VPRO (2013).
Hoera, ik ben meter geworden en daar ben ik heel blij om.
Ik geef toe dat ik hier stilletjes al lang op hoopte, maar tegelijkertijd vreesde dat het er nooit van zou komen. Want mijn neefjes en nichtjes kregen keer op keer oma's en opa's als meter en peter. Mijn vrienden, die reserveerden deze eretitel dan weer voor de tantes en nonkels van hun pasgeborenen. Cumuleren, het zou verboden moeten worden!
Het meterschap, da's een mooi cadeau voor mensen die graag kinderen zien. Al voelt het voor mij als kinderloze en - wensende single ook wel een beetje als een Cesar winnen terwijl je eigenlijk op een Oscar hoopte.
Toch geniet ik met volle teugen van mijn petekind. Ik bof met zo'n schattig ventje. Hij heeft het ook getroffen met zijn single meter, vind ik, want er is voor hem extra veel plaats in m'n hart.
Over die plaats voor kinderen in menig single-hart, daar wil ik het vandaag over hebben. Want er zijn zoveel kinderen die hunkeren naar een gezin, naar ouders of grootouders. En tegelijkertijd zijn er zoveel mensen die graag wat vaker kinderstemmetjes zouden horen galmen door het huis. Dus vind ik het fantastisch dat er initiatieven zijn die soms in 1 klap de wensen van zowel kinderen als volwassenen vervullen.
Zo zie je de laatste tijd alsmaar meer oproepen om pleegouder te worden. Er is namelijk een enorm tekort aan pleeggezinnen. Maar liefst een kwart van de Vlaamse pleegouders zijn trouwens alleenstaand. Niet iedereen is jarenlang 24 uur op 24 pleegouder. Het kan ook tijdelijk of enkel tijdens weekends en vakanties. Zo ontmoette ik onlangs een single vrouw die aan crisisopvang doet. Elk kind verblijft maximaal 35 dagen bij haar. Het geeft haar ontzettend veel voldoening in die periode een kind tot rust te laten komen. Met een van hen klikte het zo goed dat hij nu regelmatig op weekend komt, ook al woont hij ondertussen in een tehuis.
Gezinnen die grootouders missen en mensen die graag grootouder willen worden, die kunnen een beroep doen op de kersverse vereniging Elif. Ook zonder Elif zie je trouwens dat mensen de grootouderrol opnemen voor kinderen uit hun omgeving. Zo is een vriendin van mij 'nepoma' voor de kinderen van 2 expat-vriendinnen. Die kinderen zien hun eigen grootouders erg weinig en dus was een extra Vlaamse oma erg welkom.
Ik vind het mooi dat de opvoeding van kinderen niet enkel op de schouders van het traditionele kerngezin hoeft te rusten en dat je ook spruitjes die niet van eigen bodem zijn graag kan zien. Sluit ze dus maar in de armen, al die petekinderen, pleegkinderen, vervangkleinkinderen, pluskinderen, neefjes, nichtjes, ... Jouw aandacht en liefde zijn voor hen van onschatbare waarde. Ook voor hun ouders trouwens. Want 2 mensen, da's zelden genoeg om een kind groot te brengen. It takes a village to raise a child.
