Een van mijn beste vrienden is na wat aanmodderen hier en daar nog eens echt verliefd. Hij vertelde me enthousiast dat hij na de eerste date zelfs geen seks had gehad. Dat had hij zichzelf al voorgenomen op voorhand, maar ze hadden er ook over gesproken. Kwestie van klare taal te scheppen. De jongeman met wie hij uitging had daar op gereageerd dat hij normaal ook niet kust op een eerste date. In een reflex zuchtte ik: ‘Ik wil dat ook op een volgende date, zo’n klare taal!’
Maar laten we eerst even terugkeren naar ‘seks na de eerste date’. Zonder in loze veralgemeningen te willen vervallen, denk ik toch te mogen zeggen dat als je dat als vrouw doet, je de stempel sloerie opgedrukt krijgt. Of je bent op zijn minst gemakkelijk. Als man lijkt dat al minder een probleem, ook al lacht de vriend in kwestie zelf ook wel relativerend met ‘de marginaliteit’ ervan.
Na een eerste date seks verwachten of willen, doe ik niet. Wel zou ik wat van die ongedwongenheid in het afspraken maken willen. Geen gemengde of foutief te interpreteren signalen als je bij aanvang al weet: Er wordt niet gekust. Je vond de date wel leuk en er wordt niet gekust: geen probleem, hij vindt je misschien ook wel leuk, de afwezigheid van een kus is dus geen afwijzing. Je vond de date niet zo leuk: ook geen probleem want de afspraak was niet kussen. Klare taal kan volgens mij zoveel stress wegnemen. Bovendien geloof ik dat er ondanks zo’n afspraken nog spanning en mysterie genoeg is: Je wil toch sowieso dat de ander je leuk vindt en daar heb je ook geen controle over.
Want heel eerlijk? Verliefd zijn vind ik soms niet leuk. Waarom? Net omwille van dat niet weten, het gissen en moeten interpreteren van onduidelijke signalen die waarschijnlijk niet eens als signalen bedoeld zijn. Het zou toch zoveel gemakkelijker zijn als we zoals in de Sims een hartje boven de ander zijn hoofd zagen verschijnen. Nadien is er immers nog genoeg werk aan de winkel.
