Hoe discreet is jouw date?

Ik date. Net als zoveel andere singles. Maar toch schreeuw ik dat niet van de daken. De meeste vrienden weten het. Sommige naaste familieleden heb ik er ook wel al eens iets over gezegd. De collega's weten van niets. Zo trots ben ik er nu ook weer niet op dat hun manager in het weekend afspreekt met wildvreemde dames in de hoop ooit eens z'n soul mate te vinden.

Als ik met iemand afspreek, dan ga ik ervan uit dat we beiden discreet zijn over de date. Ook al woont ze bij mijn om de hoek en kent ze kennissen of collega's van mij. Ik beslis namelijk graag zelf wie ik over mijn dates vertel.

Een tijdje geleden sprak ik af met Lisa. Zij vertelde me dat ze graag lid wou worden van een koor. Ik was tot een paar maanden geleden lid van een koor en dus vertelde ik haar daarover. Kort daarna kwam ik op straat een kennis van ons koor tegen. 'Hey, Geert', riep die me toe. 'Weet je nu eens naast wie ik op de koorrepetitie stond? Naast een date van jou! Ik vroeg haar hoe ze ons koor kende en toen vertelde ze me dat een man met wie ze een date had tot voor kort lid was van ons koor. Ik wist direct dat het om jou ging. Groot gelijk dat je date! (luid geroepen, in het midden van de Veldstraat....). Hoe kom je anders nog iemand tegen vandaag de dag?

Ik kon wel in de grond zinken van schaamte. Zeker omdat die kennis iemand is die met het grootste gemak op de meest spontane wijze die je je kan inbeelden haar lief heeft leren kennen. En zo close zijn we nu ook weer niet dat ik haar spontaan zou vertellen dat het bij mij wat minder vlot gaat en ik dus tegen wil en dank mijn toevlucht neem tot (vaak teleurstellende) dates.

Daarom een oproep via deze blog. Het is niet omdat jij tegen God en klein Pierke vertelt over jouw dates dat anderen er ook zo open over zijn. Wees dus a.u.b. een beetje discreet over de mensen met wie je date en respecteer hun recht op privacy. Bedankt!

Het leerrijke leven van de single

Het voordeel van alleen je plan te moeten trekken is dat je een pak dingen leert. Single zijn heeft van mij een prima organisator en netwerker gemaakt. Maar je kan natuurlijk niet voor elke kleine klus iemand bellen. Dus probeer je zelf dingen te fiksen en als je daarin slaagt, ben je apetrots op jezelf, zelfs al weet je best dat het objectief gezien om iets vrij eenvoudigs gaat.

Een greep uit wat ik de voorbije maanden leerde.

1. Mijn thermostaat opnieuw instellen

De batterijen van mijn thermostaat waren leeg. Nadat ik die vervangen had, moest ik het uur opnieuw instellen. Elke ochtend moeten ontbijten in een koude living bleek een goede stimulans om mijn afkeer van handleidingen te overwinnen en er werk van te maken. Ik ontdekte zowaar dat sommige handleidingen de helderheid zelf zijn. Misschien moet ik die toch eens vaker lezen voor ik begin te prutsen of hulp inroep.

2. De lamp vervangen op de overloop

De lamp in het halletje tussen mijn appartement en dat van mijn buurvrouw was stuk. Dus keken wij beiden in de richting van de ander. Na twee weken begreep ik dat ik niet op haar moest rekenen om licht te laten schijnen in de duisternis. Dus klom ik op m’n laddertje en verving de lamp. Maar toen ik de lichtarmatuur aan het bevestigen was, liep het fout. De lamp ging uit. Ik zocht snel een nieuwe lamp, maar die liet het opnieuw afweten, alweer in het stadium van het ‘armatuur-bevestigen’. Zelfde scenario bij de volgende lamp. Maar toen besefte ik plots wat er aan de hand was. De lamp in de hall werkt met een tijdschakelaar en gaat dus uiteraard na een tijdje uit.

Ik vond mezelf toch wel wat dom (ja, ik zeg dat liever zelf dan het straks in jullie reacties te moeten lezen). Tot ik het verhaal vertelde aan twee getrouwde vriendinnen. Zij gaven toe dat ze daar ook niet aan zouden gedacht hebben. Bovendien waren zij er beiden rotsvast van overtuigd dat je de stroom moet uitschakelen wanneer je een lamp vervangt. Ze hadden trouwens nog nooit in hun 40-jarige bestaan een lamp vervangen, noch een thermostaat ingesteld.

Al bij al breng ik het er als single dus nog een stuk beter van af dan menige vrouw met een man aan haar zij. Laat het applaus dus nu maar losbarsten. Want een thermostaat leren instellen en een lamp (met tijdschakelaar!) kunnen vervangen, is een kleine stap voor de handige Harry. Maar het is een grote stap in het leven van de minder handige single.

Muziek over singles : Nina Simone

Nina Simone is een grote dame, met heel veel klasse, en als zij dan zingt over een single vrouw, hoort ze zeker thuis in deze rubriek. Ze zingt over hoe het niet altijd eenvoudig is, en hoe ze soms droomt dat het anders is...




Lyrics :

I live alone.
That hasn't always been
Easy to do.
But just a single woman
Sometimes at night the walls talk back to me.
They seem to say:
Wasn't yesterday
A better day?

Always alone
At home or in a crowd
A single woman
Out on a private cloud
Caught in a world few people can understand.
I am what I am : only one single woman.

There was a time,
I can't remember when,
The house was full of love but then again
It might have been
Imagination's plan
Just to help along
One single woman

Een strak plan

Drie eenvoudige stappen naar jouw partner, met dank aan De Standaard Dating.

Ik hou van stappenschema's. Ze maken het leven overzichtelijk. Maar evengoed vind ik ze frustrerend, want ik bereik zelden het beloofde eindstadium. Ik loop al snel vast. Mijn in strakke stappen gegoten poging om Verlichting en Vrede Met Jezelf te bereiken, strandde al in de etappe twee, toen ik er maar niet in slaagde me op Het Niets te concentreren omdat de buurjongen Metallica op tien had gedraaid.

Zou dat aan mij liggen? Of zijn de schema's te schematisch?

De stappen van De Standaard Dating doen me denken aan dat mopje: hoe stop je een olifant in het vriesvak? Simpel: deurtje open, olifant erin, deurtje weer dicht. Behoren tot hetzelfde onuitputtelijke gamma van op voorhand gebroken, tragikomische beloften:

  • De Makkelijk Stoppen met Roken Methode
  • Genezen van kanker? Het zesstappenplan
  • BHV splitsen in vijf minuten

Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren.

De Vlaamse single en zijn relaties

Op 18 december schreef ik een stukje over een onderzoek naar de Vlaamse single. De onderzoekers keken ook naar relaties en hoe de single daarover denkt.

In mijn vriendenkring ken ik een aantal happy singles die niet anders zouden willen. Zij behoren blijkbaar tot de groep van 21% die tevreden tot zeer tevreden zijn met hun relatiestatus. Daarentegen staat een groep van 52% van de 556 ondervraagde singles die aangeven ontevreden tot zeer ontevreden te zijn over het ontbreken van een relatie. De 488 niet-singles die werden ondervraagd, denken op een heel andere manier: 83% behoort tot de groep "(zeer) tevreden", en slechts 6% is (helemaal) niet gelukkig met hun relatie.

Uit het onderzoek blijkt ook dat men zich, naarmate de jaren verstrijken, de ontevredenheid afneemt. Bij de groep tussen 25-34 jaar is 71% niet blij single te zijn, in de groep 35-44 jaar is dat 54%, en bij de 55-64'ers is dit nog maar 40%. Een deel van de singles lijkt dus op een bepaald moment enigszins in de situatie te berusten.

Interessant, en niet direct hoopgevend, vond ik de statistieken over hoe lang men single is. Niet minder dan 70% van de deelnemers aan de enquête is reeds twee jaar single. Vier op tien singles is dat zelfs al meer dan 5 jaar. En om het helemaal af te maken: hoe ouder men wordt, hoe langer de periode van het single-zijn. Ook hier lijkt dus sprake van berusting na een tijd, ook al heeft 52% angst om alleen oud te worden.

Lies maakt vrienden op Facebook

Veel van mijn kennissen leren mensen kennen via sociale media zoals Facebook en Twitter. Zelf heb ik ook wel een FB-profiel en een Twitter-account, maar daar doe ik weinig of niets mee. ‘Pour vivre heureux, vivons cachés’ is zowat mijn motto op dat vlak. Tegelijkertijd bedenk ik soms dat ik er wel wat meer zou mee mogen doen, want ik hoor links en rechts dat sociale media de dag van vandaag dé manier zijn om nieuwe mensen te leren kennen.

Toen ik een tijdje geleden op Facebook een vriendschapsverzoek kreeg van een van de 200 FB-vrienden van een vriend van mij, was ik dan ook geneigd om dat verzoek te aanvaarden.Tegelijkertijd vond ik het toch wel vreemd overkomen, zo’n wildvreemde die komt aanbellen en vraagt om vrienden te worden.

De vrienden van mijn vrienden zijn mijn vrienden
Ik besloot een bericht naar de onbekende te sturen en te vragen waar ik dat vriendschapsverzoek aan te danken had. ‘De vrienden van mijn vrienden zijn ook mijn vrienden, da’s toch FB-principe nr. 1?’, kreeg ik als antwoord.
Ik bedacht dat ik dan even goed meteen bevriend kon worden met heel Facebook, alle aardbewoners zijn tenslotte via maximum 6 à 7 andere mensen met elkaar verbonden.

Google
Ik besloot onze gemeenschappelijke vriend even te mailen en hem te vragen of hij wat meer wist van deze man. Maar toen die mail net weg was, bedacht ik dat ik het evengoed aan Google kon vragen. Wat ik als eerste zoekresultaat te lezen kreeg, sloeg mij met verstomming. Mr. Onbekend bleek zowaar opgepakt geweest te zijn voor zeer louche zaken. Het prostitutiemilieu leek wel z’n tweede thuis en seks met hoeren z’n hobby. Ik kreeg het gevoel dat ik middenin een aflevering van matroesjka’s was terechtgekomen.

Even later antwoordde onze gemeenschappelijke vriend op m’n mail. Mr. O bleek iemand te zijn die hij bijna 20 jaar geleden eens op een cursus had ontmoet en waarmee hij al lang geen contact meer had. Hij was zo te lezen niet op de hoogte van de criminele escapades van zijn FB-vriend, maar vond zelfs zonder dat te weten dat ik maar beter niet inging op het vriendschapsverzoek.

The end
Mr. Onbekend heeft nooit meer iets van mij vernomen. En ik blijf trouw aan de aanpak die mij eigenlijk altijd al de meest logische leek: eerst mensen in het echt ontmoeten en daarna pas bevriend worden op Facebook. Misschien loop ik zo een aantal interessante mensen mis, maar die kunnen mij nog altijd een mail sturen om samen een kop koffie te gaan drinken. Waarna we alsnog onze vriendschap op Facebook kunnen bezegelen.

Koppen XL over daten

Een kijktip: vanavond om 21.30 uur gaat het in Koppen XL op Een over internetdaten.

Ook op deze blog hadden we het daar al meermaals over. Een topstukje vind ik nog altijd dit. Voor uitgebreide en hilarische verslagen van dates kan je trouwens ook terecht op de onvolprezen site van onze medeblogster Isolde.

Single zijn tijdens de feestdagen

Ze zijn weer voorbij, de feestdagen. En nogal wat singles zijn daar niet rouwig om. ‘Ik ga op kerstavond vroeg naar bed. Zo is die avond snel voorbij.’, vertrouwt een kennis me toe. Hij is het voorbije jaar zijn vrouw verloren. ‘Oudejaar vier ik ook deze keer thuis bij mijn ouders.’, zucht een vriendin. Al haar broers en zussen vieren met hun gezin. ‘Ik probeer zo neutraal mogelijk tegenover de feestdagen te staan.’, vertelt nog een andere single me.

Eén single op vijf zou kerst alleen vieren, maar ook bij de vele singles die de feestdagen met anderen doorbrengen, is de feestvreugde vaak vermengd met gemis. Gemis van iemand die er ‘niet meer’ of ‘nog niet’ is. Soms is het er zachtjes op de achtergrond, soms kerft het vlijmscherp in je ziel.

Zelf heb ik de feestdagen gelukkig kunnen doorbrengen met vrienden en familie. Natuurlijk kunnen zij geen partner vervangen. En uiteraard doet het pijn wanneer om middernacht iedereen z’n partner om de hals vliegt, al zijn m’n vrienden wel zo attent om mij daar niet langer dan een halve minuut alleen te laten staan. Toch is het tegelijkertijd hartverwarmend te voelen dat je bij de bende hoort, single of niet.

En dan denk ik aan de kaart die op m’n kast staat. Daarop staat: ‘Het zijn geen grote vuren die ons hart verwarmen. Het zijn de kleine vonkjes die het doen.’ Da’s meteen wat ik voor 2011 toewens aan alle singles, dat – als de grote liefde dan al op zich laat wachten - ze toch veel fijne mensen om zich heen mogen hebben en dat al die kleine vonkjes samen voor veel warmte in hun hart mogen zorgen.

Gelukkig 2011 aan alle lezers!