Op ons eentje

Op zaterdag 23 juli ging het naar de Gentse Feesten. Op de bovenverdieping van café Jan Van Gent brachten 3 dames van Deezillusie een stukje theater met de teasende titel "De liefde in drie bedrijven."

Een jonge vrouw is dolblij dat ze bij de gemeente haar rijbewijs mag komen halen. Het is eindelijk gelukt. Ze wordt nu een jonge, moderne, vrije vrouw die dankzij het rijbewijs overal heen kan: de wereld ligt aan haar voeten. Het kantoor daarnaast is bestemd voor trouwers, en als ze een gelukkig stel ziet buitenkomen, slaat de vertwijfeling weer toe. Zal een onnozel rijbewijs haar wel gelukkig maken? Kan het überhaupt enig verschil maken?

De toon is meteen gezet: hij is lang en vermoeiend, de zoektocht naar een nieuw lief, bij voorkeur "de ware", maar een "gewoon" lief zou ook al veel zijn. Drie single vrouwen ploegen door de "annoncekes" in de kranten op zoek naar een partner en nemen geen blad voor de mond in de beoordeling van de "kandidaten". Er komen afspraakjes van, maar waarom mislukken die toch telkens?

De liefdessituaties zorgen zowel bij de vrouwen als bij de mannen in de zaal voor hilariteit. De temperatuur stijgt en er komen bijna "steamy windows" van, ook al heeft dat wellicht minstens evenveel met de overvolle bezetting van de ruimte te maken. Eén van de toneelspeelsters klimt tussen het publiek en klautert van stoel naar stoel, rij na rij steeds verder naar achteren, er telkens een man uitpikkend en vertellend waarom zij hem ooit gedumpt heeft. Bij elke gelegenheid wordt de kop van een plastic bloempje treurig naar beneden geplooid tot de hele ruiker op half zeven staat.

Het stuk eindigt symbolisch in het graf, of toch bijna. Voor eeuwig naast je geliefde onder de zoden liggen, lekker gezellig samen? Het lijkt een droom, maar het blijkt een nachtmerrie. De dames schieten wakker, in het hier en nu: toch maar beter eerst proberen die "ware" te vinden.

Na het toneel ging het verder naar de Gentse Feesten. De avond werd besloten met een stevig potje Marokkaanse muntthee in de tent in het Baudelopark, vakkundig van op een zekere hoogte in het glas gegoten. Als die "ware" nu eens gewoon vanuit het niets kwam bijschuiven aan de tafel, zou dat niet het makkelijkste zijn?

tommi

De verzuchtingen, toffe momenten, hilarische anekdotes,... van ons single leventje,
ze passeren de revue als ik babbel met mijn (vaak ook single) vrienden/vriendinnen.
Eén van de steeds opnieuw op tafel komende onderwerpen is het feit dat sommige mensen
(deze met partner) denken da wij toch ‘speciallekes’ zijn.
Een gesprekje vriend(in)-in-relatie (V) versus single (S) loopt meestal zo:

(V):‘Elaba! En, hoe zit het in de liefde? Al iemand tegengekomen?’
(S) (denkt: ‘Oh nee, weer die vraag!’ maar probeert zich eruit te wringen):
‘Euh, nee, alles op zijnen tijd, hé! Wat komt, dat komt...’
(V): ‘Maar, allez,... en ja, ge moet da nu nie verkeerd oppakken, hé....
maar ge zij gij een schoon madam, en ge kunt over alles meebabbelen en sociaal enzo...’

Het wordt niet letterlijk gezegd, maar de vraag die zij zich stellen is hoe
het toch komt dat ik (nog steeds!) alleen ben, want het ligt dus blijkbaar niet aan
mijn ‘looks’ of sociale vaardigheden...(en ze hebben mijn IQ nog net niet gescreend!)
Waaraan dan wel? Ze kunnen er kop noch staart aanknopen. Feit is dat wij het gevoel krijgen
dat er toch iets serieus mis is met ons, aangezien wij niet volgens ‘de norm’ een lief hebben. Soms laat mij dat koud, andere dagen heeft het toch invloed.

Tot ik de volgende tip te horen kreeg: Draai het naar hun kant toe,
complimenteer en zet hun voor blok!
Terug naar ‘t gesprekske:

(V):‘Elaba! En, hoe zit het in de liefde? Al iemand tegengekomen?’
(S) (denkt: ‘YES, die vraag!’): ‘Goh, ik wil zo iemand tegenkomen die
net zo goed bij mij past als gij met uw Katrien/Jef/...(naam van hun lief).
Ik ben er zeker van dat voor u niet de eerste de beste was, hé?
(V): (knikt bevestigend, moet anders toegeven dat partnerlief ‘zomaar’ iemand is)
(S): Seg, hoe hebt ge die nu weer leren kennen? ..... (of schakel vervolgens over op ander onderwerp)

Ik probeer deze uit de eerstvolgende keer!

Vlinderke

Zijn mama en papa moesten werken. Maar hij en ik hadden verlof. Dus gingen peuter en ik tijdens de sluitingsperiode van zijn crèche en mijn werk samen op stap.

En zie, een nieuwe wereld ging voor me open. Iedereen lachte ons vriendelijk toe. Auto's stopten wanneer we overstaken. Mensen spraken ons aan. Op een enkele namiddag leerde ik meer buurtbewoners kennen dan in een heel jaar. Samen op de wip, elk met een kind voor ons, het volstond om in een mum van tijd het ijs te breken. Uiteraard ontmoetten we vooral mama's, oma's en opa's, maar we maakten toch ook kennis met een single uit de buurt.

Leen een kind is bijgevolg mijn tip van de dag voor singles die graag nieuwe mensen willen kennen. Alle ouders met opvangproblemen in deze vakantieperiode van crèches en scholen zullen mij er ongetwijfeld dankbaar zijn.

“'k Zal u waarschijnlijk een domme vraag stellen.”

Mijn opener daarnet, aan het onthaal van 't NTGent.

Of er soms, heel misschien, nog kaarten voor Zoon van Raf Walschaerts zijn. Vragende blik.

Ik ben dol op Kommil Foo. Jaarlijks treden ze op tijdens de Gentse Feesten. Of meestal toch. Twee maanden voor de feiten steevast uitverkocht. En dat vind ik zeer vervelend. De tien dagen van de Gentse Feesten: da's een moeilijke periode. En zeker tijdens de dagen van het Straattheaterfestival. Drie maanden voor 't optreden een plaats reserveren, neen, daar hou ik niet van. En wil je een goed plekje hebben, dan mag je al een half jaar op voorhand je ticket kopen. Dat doe ik niet.

Maar de lucht was grijs. En in de gietende regen naar 't straattheater gaan kijken, dat doe ik ook niet. En daarom dus mijn beslissing om twee uren voor 't optreden van Raf toch 's te gaan horen of er nog plaats was.

“Voor hoeveel personen?”

“Eéntje maar”. Smekende blik.

“Oh, maar in dat geval heb ik een schitterende plaats voor u. Vooraan in ' midden.”

Grijns. Voor happy singles altijd plaats! Om het nog maar 's over de voordelen te hebben.
(Hoewel het er nu naar uitziet dat het toch niet zal regenen vanavond ;-)

Verschillende mensen gaven te kennen geïnteresseerd te zijn om mee te gaan naar onze culturele uitstap op 23/7. Die avond gaan we gaan kijken naar "De liefde in drie bedrijven", en daarna trekken we de stad in. Meer info vind je hier. Wie nog mee wilt, polst best bij Uitbureau of er nog kaarten zijn.

We spreken af om 19.30 h aan de ingang (café Jan Van Gent, Annonciadenstraat 1, Gent). Ik neem een rode sjaal mee...

Tot dan!

Er is een nieuw boek verschenen* over 'de klik'. Het is te zeggen: de wetenschap heeft zich toegelegd op het ongrijpbare: waarom en hoe het klikt tussen twee (of meer) personen.

De klik? Dat voel je meteen, de eerste minuut dat je me iemand praat. De 'magische klik', dat is, mijns inziens, een stap verder: dat is 'klikken' en weten dat er meer van zal komen,dat er een (spannend?) vervolg gaat zijn.

Want wat is het dat klikt? Zijn wij, singles, op zoek naar die klik in relatietermen?

Ik vind de magie van de klik juist zo mooi, dat de samenstelling ervan voor mij verborgen mag blijven. Klik-klik-klik-ik krijg plots een inzicht-klik-klik-klik-een mooi moment van oogcontact met iemand op de trein-klik-klik-klik-ik denk aan iemand en krijg een sms-je-klik-klik-klik....

Vlinderke

*'De magie van de klik' door Ori en Rom Brafman

Als je samenwoont met je partner is het altijd handig als je ongeveer op dezelfde lijn zit qua eetgewoonten. Daarom zullen veel vegetariërs blij zijn met het initiatief 'Veggie zoekt lekker blaadje' van Eva, de vereniging voor vegetariërs. De meesten onder jullie zullen Eva vermoedelijk wel kennen van de campagne donderdag veggiedag.

Veggie zoekt lekker blaadje is een speeddating voor vegetariërs en veganisten. De bedoeling is dat deelnemers op drie uur tijd 10 mannen of vrouwen binnen hun leeftijdsgroep leren kennen. Ik vermoed dat er wel eens een pak meer vrouwelijke deelnemers zouden kunnen zijn. Want vrouwen eten nu eenmaal vaker vegetarisch dan mannen.

Een reden te meer voor de mannelijke veggies om zich in te schrijven. Mannen die nog niet veggie eten, kunnen zich naar aanleiding van dit verleidelijke speeddating-aanbod nog altijd vlug bekeren tot het vegetarisme. Misschien helpt dit dit of dit. Al vermoeden we dat de zwoele blikken van een veggie schone en haar onovertrefbare kookkunsten meer vermogen dat al die rationele argumenten.

Een tijdje geleden lanceerden wij een nieuw initiatief. Al wie gezelschap zoekt om ergens naartoe te gaan, kan nu een oproep lanceren via deze blog.

Hierbij een eerste oproep van een lezer:

Ik ga komende vrijdag luisteren naar Agnes Obel, Absynthe Minded en Angus & Julia Stone op Gent Jazz.

Is er toevallig iemand die ook naar dit concert gaat (of tijd en zin heeft om mee te gaan)?

Geïnteresseerden mogen mailen naar oponseentje@gmail.com. Wij spelen jouw mail dan door aan onze lezer en dan kunnen alle geïnteresseerden verder afspreken.

Een plezante jazzy avond toegewenst aan iedereen!

Net als vele singles woon ik in een appartement. En zoals de meeste appartementsbewoners heb ik geen tuin. Gelukkig heb ik wel een zonnig en ruim terras.

In het begin dat ik hier woonde, miste ik wel eens een tuin. En er zijn nog steeds momenten dat ik droom van een huis met tuin. Maar ik heb ondertussen ook de mogelijkheden van een terras leren kennen en appreciëren.

Een groot voordeel is dat een terras minder tijdrovend is dan een tuin.
Als je een tuin niet onderhoudt, verwildert hij. Bij een terras kies je zelf hoeveel tijd je erin wil steken. Ik heb buren die nauwelijks een plant hebben staan op hun terras. Zelf heb ik er behoorlijk wat. Maar dan nog kost het me minder tijd dan een gemiddelde tuin, denk ik.

Mijn terras is vooral bedoeld om te genieten. Ik lig er met de voeten in de lucht in mijn relax, ik lees er, eet er, ontvang er zomers bezoek.

Daarnaast ben ik in de loop der jaren steeds meer kruiden gaan kweken.
In de zomer drink ik regelmatig muntthee of thee van citroenmelisse, allemaal van eigen kweek.

Peterselie, bieslook, basilicum haal ik ook van mijn eigen terras. Erg handig bij het koken om de nodige kruiden gewoon plukvers van je terras te kunnen halen.

Daarnaast heb ik ook een aardbeienplantje. Mijn vrienden op de buiten schieten wel in een lach wanneer ik wild enthousiast vertel over mijn oogst van zomaar even 6 aardbeien, maar het maakt voor mij deel uit van de kleine dingen die mij gelukkig maken. Mijn eigen aardbeien smaken overheerlijk, echt stukken beter dan diegene die je in de winkel koopt.

Mijn recentste experiment is sla. Volgend jaar ga ik de plantjes wel wat verder uit elkaar zetten zodat mijn kroppen wat minder tegen elkaar moeten aanschurken. Ik kies dan voor 1 single per pot zodat die alle vrijheid en ruimte krijgt. En dan maar te hopen dat ik als dank voor zoveel vrijheid blijheid een grotere oogst krijg.

...kan je maar beter met z'n tweeën reizen!

TIP: Blog mee op "Op ons eentje" en ontdek er je toekomstige reisgenoot!

Voor al wie hier terechtkwam via Google omdat ze info willen over het zwem/milieu-evenement, u bent abuis ! Maar blijf gerust even hangen, 't is hier ook interessant...

Single zijn, voor sommigen is het een state of mind en sommigen kunnen zich amper voorstellen dat het nog anders kan, of moet. Daar is niks mis mee...
Anderen willen het liefst toch af en toe eens wagen : de grote sprong in het duister. Want een relatie beginnen, dat ís een sprong in het duister, dat is the big jump !
Een relatie beginnen, zeker als je al een tijd single bent, is écht wel ook dingen opgeven. Natuurlijk "win" je iets moois (zeker als het blijft duren), maar tegelijk (het is hier al meermaals geblogd, wanneer het gaat over voordelen van single zijn) moet je ook toestaan dat een ander mee dingen gaat bepalen in je leven, toestaan dat iemand je "dwingt" gewoontes los te laten,...
Makkelijk is dat niet altijd, en soms aarzelen we...

Wanneer aarzel jij ? En wat trekt jou over de streep ? Wanneer denk je : ok, hier ga ik voor ?

't Voorstel werd hier al 's geopperd. We kregen enkele enthousiaste reacties, en dus wordt het nu een heuse Op-ons-eentje culturele uitstap:

Zaterdag 23/7, 20.00 h

De liefde in drie bedrijven

(door Kleine Prettige Stoornis*)

Het gaat door in café Jan van Gent, Annonciadenstraat 1 te Gent.

Info vind je op www.deezillusie.be, of via Facebook: http://www.facebook.com/KleinePrettigeStoornis.

Prijs is 7 Euro. Reserveer je plaats bij www.uitbureau.be. Het zijn ongenummerde kaarten.

Na de voorstelling zullen we Gent onveilig maken. 't Zijn tenslotte Feesten!

Voor wie het nog niet gedaan heeft: laat iets van je horen als je met ons wilt meegaan.

Tot dan!

(* en niet Deezillusie zoals eerder gezegd.)

Plots hoorden we geklingel. Er kwam een herder aan met een hele troep schapen. Dit verbrak meteen alle magie die er in de lucht hing. Plots bekeken we de zaak weer nuchter en konden we alleen maar stamelen: 'Dit was geen goed idee.'.

Sommige schaapjes leiden mensen recht naar dromenland. Maar er zijn er ook die mensen weer regelrecht de realiteit in sturen. De schaapjes die op ons afkwamen, waren er duidelijk van die tweede soort. De vakantiezon had ons tijdelijk verblind, maar alle zon, humor en zorgeloosheid van de wereld waren niet voldoende om het gebrek aan fysieke aantrekkingskracht dat er vanaf dag 1 was te overbruggen.

Dit verhaal eindigt dus niet met een kus, beste lezers (hoe graag ik jullie ook een sprookjesachtig einde had gegund). Wel bleef ik nog jaren bevriend met David. Hij kwam me opzoeken in Gent en ik reisde naar Engeland. Daar redde hij meerdere keren mijn leven nadat ik alweer de verkeerde kant had uitgekeken voor het oversteken.

Op het einde van de reis zag ik de reisgenoten van de groepsreis terug. Zij hadden een rampzalige reis gehad. De sfeer in de groep was niet goed. Ze waren bestolen en er was iemand in het ziekenhuis beland.

Dit bevestigde alleen maar wat ik al wist. Ik had een goede keuze gemaakt door m'n eigen weg te gaan. Zonder het te plannen had ik mijn eerste 'soloreis' gemaakt. Mijn eerste, maar lang niet de laatste.

De zon scheen. De mensen waren vriendelijk. We kwamen op ongelooflijk mooie plekken. Het ene lachsalvo volgde het andere op. Het was een heerlijke vakantie.

En zo kwam het dat tegen het einde van de week David en ik in het gras lagen te soezen en we steeds dichter bij elkaar kwamen te liggen. Er hing spanning en romantiek in de lucht en we waren een paar seconden verwijderd van 'de kus'. Plots...

(het einde van het verhaal krijgen jullie nog vandaag)

Ik denk dat we beiden schrokken, maar geen van beiden wou preuts overkomen. En dus deelden we dat dubbel bed.

Nou ja, had David er uitgezien als een potentiële verkrachter, dan had ik dat niet gedaan. Maar dan had ik ook niet met hem gereisd.

's Anderendaags (na een rustige nacht, op Davids verschrikkelijk luide gesnurk na) zei mijn reisgenoot dat hij toch wel verbaasd was hoeveel vertrouwen ik in mensen had. 'Lies, stel dat ik jou verkracht had, wie zou jou dan geloven? Aan de receptie hebben ze jou zelf zien aankomen met mij en je hebt ook zelf aanvaard dit bed te delen. Bovendien heb je mij zelf verteld over de grote hoeveelheid cash geld die je bij je hebt. Ik had je nog kunnen bestelen ook'.

'Ik wou niet onbeleefd zijn of een scène maken. En mijn gevoel zei me dat ik jou kon vertrouwen', antwoordde ik (en ik bedacht dat ik daarnaast ook goed kon gillen).

Sommige mensen kunnen zich moeilijk inbeelden dat een man en een vrouw een bed delen zonder dat daar wat meer van komt. Maar dat rugzaktoeristen met een beperkt budget een kamer delen komt wel vaker voor. Een tweepersoonskamer is nu eenmaal veel goedkoper per persoon dan een eenspersoonskamer (al geef ik toe dat het meestal twin rooms zijn die gedeeld worden als er geen erotische plannen in het spel zijn). Zelf was ik op het vlak van het bed delen zonder meer niet aan m'n proefstuk toe. De uitleg is erg simpel: als er geen fysieke aantrekkingskracht is, dan maakt het geen verschil uit of je nu naast een man of naast een vrouw ligt.

En David vond ik geen aantrekkelijke man. Hij was heel grappig en ik vond hem een bijzonder aangename reisgenoot. Maar meer dan dat was er niet. Niets wees er trouwens op dat hij meer in mij zag dan een leuke reisgenote.

Maar het was natuurlijk vakantie, de ideale voedingsbodem voor romantiek.

(morgen het einde van dit verhaal)

's Anderendaags bleek dat David en ik dezelfde plannen hadden voor die dag en dus besloten we samen op pad te gaan. Ik lachte me een kriek met z'n droge Britse humor en begon te herleven na al het groepsreis-gepieker van de voorbije dagen en weken.

Na onze tweede nacht onder de citroenboom besloten David en ik onze reis samen verder te zetten. Zodra we aangekomen waren op onze volgende bestemming, zetten we koers naar de jeugdherberg. Toen we vroegen of ze nog plaats hadden, kregen we prompt een sleutel met een kamernummer erop in onze handen gestopt.

Wij verwachtten terecht te komen in een gemeenschappelijke kamer, zoals in jeugdherbergen meestal het geval is. Maar nee, het bleek een tweepersoonskamer te zijn. Geen twin bedroom, maar een double bedroom.

(Ha, het wordt spannend. Dus tijd om te stoppen. Morgen meer)

Ik kwam aan in het hotelletje en voelde mij er meteen thuis. Het was primitief, maar erg charmant. Wat ik super vond, was dat je er op de binnenkoer kon slapen op een matras onder een citroenboom. En zo lag ik dus die nacht onder een citroenboom en onder de blote sterrenhemel. En ik voelde me opnieuw een gelukkig mens. Ik was omringd door tal van backpackers uit de meest uiteenlopende landen. Met een aantal onder hen had ik al een praatje geslaan en dat was telkens heel aangenaam.

Naast mij lag ene David, een Brit die ook alleen op vakantie was getrokken. Net als mij had hij in z'n reisgids gelezen over het charmante hotelletje waar je zo gemakkelijk aan de praat raakte met anderen. En dus had hij net als mij beslist daar naartoe te reizen.

(vervolg morgen)

En dan nu het vervolg van het verhaal van gisteren.

Na de eerste twee dagen van de reis te hebben doorgebracht met de groep, had ik nog steeds hetzelfde gevoel als tijdens de vertrekvergadering. Dit waren echt niet de mensen waarmee ik nog 12 extra dagen wou doorbrengen.

Dus sprak ik de reisleider over mijn plan B. Die man had ook wel door dat de leeftijdskloof tussen mij en de anderen wel erg groot was, om over al de andere kloven nog maar niet te spreken. Dus liet hij mij een papiertje ondertekenen dat ik op eigen verantwoordelijkheid de groep verliet. Sympathiek was ook dat hij me mijn deel gaf van het budget dat hij meegekregen had voor de overnachtingen.

Ik bladerde door mijn Trotter. Plots viel mijn oog op de beschrijving van een pensionnetje in een stadje dat op een uur bussen lag: 'Wil je graag andere reizigers ontmoeten, trek dan naar dit sympathieke adresje.'
Yes, dit was wat ik zocht. Even later zat ik al op de bus.

(vervolg morgen same time, same place)

Dit verhaal dateert uit de tijd dat de dieren nog spraken en dat ondergetekende nog geloofde dat alleen op reis gaan iets was dat je als single vrouw beter niet deed.

De zomer kwam eraan en mijn baas wou dat ik nu eindelijk eens doorgaf wanneer ik verlof ging nemen. Dus bladerde ik in de brochure van een organisatie die groepsreizen voor jongeren aanbood en boekte een groepsreis.

Een paar dagen later was het al vertrekvergadering. Die vergadering was een ramp. Ik voelde geen enkele affiniteit met de andere groepsleden. Ikzelf werkte al een paar jaar, de anderen moesten nog aan hogere studies beginnen en kwamen bij mij erg puberaal over. Onze leefwerelden waren totaal anders en er was geen klik, dat was wel duidelijk. Het was hard zoeken naar raakpunten en gespreksonderwerpen. Onze verwachtingen over de reis waren ook erg uiteenlopend. 'Ik heb deze groepsreis geboekt omdat ik van onze pa niet alleen op reis mag', zei een van de aanwezigen. 'Al die oude stenen, die interesseren mij geen barst. Eigenlijk heb ik mij vooral ingeschreven om elke avond de disco in te duiken.', zei nog een ander. 'Die uitstap met de scooter spreekt mij wel aan, want ik krijg gene moto van onze pa', dixit iemand anders.

Elke minuut van die vertrekvergadering voelde ik mijn maag meer ineenkrimpen. Eigenlijk was er maar één ding dat mij hoop gaf. Dat waren de woorden van de reisbegeleider: 'Alleen kan, alles mag. Spreek erover met mij, want het is jullie vakantie'.

Ik dacht even aan annuleren, maar dan zou ik al mijn geld kwijt zijn en geen reis hebben. Na veel getob, kwam ik op het volgende idee. Ik zou met de groep op reis vertrekken en de eerste dagen met hen doorbrengen. Want een mens kan zich vergissen en een eerste indruk kan fout zijn. Maar ik bedacht ook een plan B. Ik kocht een reisgids zodat ik als de groep zou tegenvallen zelf alleen zou kunnen reizen.

(Afspraak morgen same time, same place voor het vervolg.)

We ontvingen zonet een mailtje van Eyeworks, een productiehuis dat tv-programma's maakt.

Zij lieten ons weten op zoek te zijn naar vrijgezelle mannen van minstens 28 en maximum 38 jaar oud, die nog thuis wonen en oprecht op zoek zijn daar die ene juiste om mee te settelen.

'Wij willen hen, in een reality programma, graag helpen met deze zoektocht.', zo mailde het productiehuis ons. We kregen bijna de tranen in de ogen bij zoveel edelmoedigheid.

Voorts zijn ze daar niet gierig op hun centen, want 'Het wordt een avontuur met wat episodes op exotische locaties!'. Slecht dus voor de ecologische voetafdruk, maar ideaal voor wie krap bij kas zit en toch maar al te graag Hotel mama tijdelijk wil inruilen voor een meer tot de verbeelding sprekende plek. Dat er een paar honderdduizend mensen staan te kijken op je (hopelijk) ontluikende liefde, moet je er natuurlijk wel bijnemen. Enfin, wie een lief wil vinden, moet er iets voor over hebben.

Eyeworks houdt er wel rekening mee dat heel wat vrijgezellige mannen te verlegen zijn om zichzelf in te schrijven. Dus roepen ze iedereen op om vrienden in te schrijven. Gelukkig ben ik een vrouw en kan mij dit niet overkomen. Daarom publiceer ik deze oproep dan ook met een gerust gemoed.

Geïnteresseerden mogen mailen naar casting_belgie@eyeworks.tv.

Wel even vermelden dat bij succesvolle koppelpogingen 'Op ons eentje' graag vermeld wil worden in alle tv-interviews en krantenartikels. Want tenslotte is alles begonnen bij het lezen van deze oproep op onze blog. Voorts geldt de dame-blanche-regel die toegelicht wordt in dit stukje uiteraard ook in dit geval.

Op ons eentje

Een rijbewijs of een nieuw lief?

Steek uw neus niet in mijn (single) zaken!

Leen een kind

Raf en zoon

Op ons eentje naar de Gentse Feesten

Dé klik, 'k klikt, klikkerdeklik...

Veggie zoekt lekker blaadje

Wie gaat mee naar Gent Jazz?

De single en zijn terras

Als 't menu wat eentonig is...

The Big Jump

Op ons eentje in actie

De groepsreis (de ontknoping)

De groepsreis (deel 6)

De groepsreis (deel 5)

De groepsreis (deel 4)

De groepsreis (deel 3)

De groepsreis (deel 2)

De groepsreis

Mannelijke vrijgezel gezocht van 28 tot 38

Op ons eentje...

Populaire Posts

Labels

Blog Archief

Neem ook eens een kijkje bij...

About me